Waarom deze mannen 24 uur aan een complete sensorische tekortkoming lijden

Gedurende 24 uur hebben twee waanzinnig fitte Canadezen gezworen om alles te missen wat het trainen plezierig zou maken in een epische zoektocht om de grenzen van mentale weerbaarheid te verleggen. Vanaf 17.00 uur EST op vrijdag, ze trekken zich terug in een 20-voets container in volledige duisternis, boordevol met alleen maar proviand en zelfrijdende loopbanden. Ze rennen dan zonder gezelschap of muziek een dag lang in volledige zintuiglijke deprivatie.

Je kunt elke lastige seconde van het evenement livestreamen, genaamd Locked and Loaded, 24 Hours of Isolation. Maar de echte uitdaging voor hardlopers John Witzing, Brian Chontosh en Josh Chessman zal niet zichtbaar zijn voor het menselijk oog. Wanneer ze de containers met sensorische deprivatie betreden, worden ze afgesloten van de maatschappij - zonder zelfs een klok om de tijd bij te houden. Het enige waarop ze zullen moeten vertrouwen, is hun interne monoloog:

"Hun lichamen lijken zo fysiek klaar te zijn als je kunt zijn voor deze gebeurtenis," zegt Phillip Wallace, een Ph.D. student aan de afdeling Kinesiologie van Brock University, die eerder een onderzoek naar de interne monoloog bij elite-fietsers uitvoerde. "Maar zonder licht blijven ze focussen op hun gedachten en gaan voelen, dus het zal een constante strijd zijn tussen feedback van het lichaam, hartspieren, ademhalingssnelheid en mentaal wat hen zal blijven concentreren voor die hele duur."

Kun je jezelf praten door oefening hel?

Wallace's eerdere onderzoek heeft interne monoloog geïdentificeerd als een krachtig hulpmiddel voor topsporters. In een onderzoek onder leiding van Stephen Cheung, Ph.D., een professor in Kinesiology aan de Brock University, en gepubliceerd in 2017 in Geneeskunde en wetenschap in sport en beweging Wallace toonde aan dat fietsers die tijd spendeerden aan positieve zelfbespreking, vooral onder zware omstandigheden, 30 procent langer hadden geduurd dan een controlegroep.

Bekijk dit bericht op Instagram

Wanneer we verdwaald zijn in het donker.. We zijn het pad kwijt. De enige manier om terug te komen is om ons formulier opnieuw te vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan.. Er zijn veel mensen in Noord-Amerika die de ultieme offers hebben gebracht. Gegeven zelfzuchtig voor een groter doel. En als gevolg daarvan verloren ze hun weg. Daarom vinden we het belangrijk om terug te geven!. Binnenkort is een belangrijke aankondiging voor een tegenspoed-uitdaging die ikzelf en @joshchessman hebben ondernomen om terug te geven aan degenen die ons hebben gegeven. Ons doel is eenvoudig: mensen helpen het pad te herontdekken door de stroom van bronnen te faciliteren waardoor ze opnieuw verbonden worden met fysieke uitkomsten en fitness om hen te helpen bij hun genezing.. Om ons op deze reis te helpen, hebben we een geweldig team samengesteld. @trueformrunning is genadig aan boord gesprongen om ons te ondersteunen met training en TrueForm Runners. @studioptbo @pwdvisuals helpt ons het bericht uit te zenden. En experts zoals @koolaidkoczera @zack_nagle @ tosh.crookedbutterfly @ ian.a.adamson @pdwulit @codmay @ jvernon13 adviseren ons hierin.. We zouden dit niet zonder een team kunnen doen! En samen zijn we vergrendeld en geladen. We kijken er naar uit om officieel bekend te maken wat we doen om de bekendheid van #mentalhealth te vergroten door mensen te helpen het pad opnieuw te vinden.. Blijf kijken! # LL24H

Een bericht gedeeld door John Witzing (@johnwitzing)

Om de motiverende monoloog van fietsers te bestuderen, splitsten de onderzoekers 18 deelnemers in twee groepen: een motiverende zelfpraatgroep en een controlegroep. De zelfspreekgroep bracht twee weken door met het samenstellen van individuele zinnen in proeftrainingen die ze zouden gebruiken wanneer de laatste test van het onderzoek arriveerde - een uniek slopende cyclus van "tijd tot uitputting" in een kamer van 95 graden met 50% luchtvochtigheid.

"Aan het einde van onze studie ontdekten we dat iedereen verschillende verklaringen had," zegt Wallace. "Sommige mensen hadden dingen als, 'shut up legs' en dat was meer vermoeidheid aangedreven, sommige hadden 'walk-on' en dat was meer voor focus. Anderen creëerden hun eigen kleine mantra's die ze tijdens het hele experiment zouden gebruiken."

Hoe om jezelf te praten door oefening hel

Witzing is een politie-officier in Ontario die drie Ironman-triatlons heeft voltooid, dus zijn lichaam is al goed bekend met het type uithoudingsvermogen dat nodig is voor de uitdaging die voor hem ligt. Maar het roept wel de vraag op: wat kun je tegen jezelf zeggen tijdens 24 uur achter elkaar rennen die je door de finish zal voeren?

Een analyse van 2001 gepubliceerd in Psychologie van sportwetenschap en -oefening geeft hier enig inzicht in. Onderzoekers interviewden 164 reguliere sporters over de soorten uitspraken die ze gebruikten om zichzelf te motiveren in de loop van een training. Over het algemeen vonden ze dat de meeste mensen vaker naar zichzelf in de tweede persoon verwezen dan de eerste persoon ("je kunt dit doen" in plaats van "Ik kan dit doen"). De meeste sporters gaven ook de voorkeur aan korte zinnen in vergelijking met 'cue-woorden' of volledige zinnen.

Van alle verschillende uitspraken die sporters gebruikten, waren 211 korte, zinvolle zinnen zoals "laten we gaan" of "kom op." Slechts 27 waren losse woorden zoals "focus" of "ademen" en 36 waren volledige zinnen zoals "onthoud waarom je bent dit doen."

In hun isolatiecontainers kunnen de hardlopers een vergelijkbare zelfmotivatie vinden om de nacht door te blijven gaan. Ze beschrijven de vlucht als een manier om 'te laten zien dat het goed is om te vechten en bang te zijn om met tegenslagen om te gaan' en zijn van plan om het bewustzijn over het belang van geestelijke gezondheid te vergroten. Deze oorzaak kan op zichzelf voldoende sterke motivatie voor de drie blijken te zijn.Witzing, althans, zoals al een hoge lat voor zichzelf bepaald:

"In plaats van een kogel in mij te gooien, zal ik de eindstreep bereiken," zei hij.