Evolutionaire analyse van mannelijke Reddit-gebruikers poogt de alleenstaandheid uit te leggen

Samenlevingen over de hele wereld zitten steeds meer vol met alleenstaanden. Het aantal huwelijken daalt sterk in Azië, Europa en de Verenigde Staten, en toegewijde relaties nemen ook snel af. Om deze alarmerende trend te begrijpen, namen onderzoekers onlangs een bezoek aan Reddit, een plek waar mensen graag met elkaar praten over hun gevoelens.

Menelaos Apostolou, Ph.D., een universitair hoofddocent aan de Universiteit van Nicosia, onderzocht 6.794 opmerkingen achtergelaten op een r / askreddit post die simpelweg vroeg: Jongens, waarom ben je vrijgezel? Apostolou legt uit in een studie gepubliceerd woensdag in Evolutionaire psychologische wetenschap dat de gevarieerde antwoorden van de Redditors passen in drie belangrijke evolutionaire theoretische kaders die de algemene kloof verklaren.

Waarom zijn sommige mannen vrijgezel?

Het hangt af van wie je het vraagt. Na het analyseren, coderen en classificeren van de 6.794 Reddit-antwoorden, sorteerde Apostolou ze in 43 verschillende categorieën. De drie belangrijkste redenen die mannen gaven voor hun single-status waren slechte looks (met 662 reacties), een laag zelfbeeld (met 544 reacties) en een lage inspanning (met 514 reacties). Sommige mensen schreven dat ze 'vervloekt waren door vreselijke genetica', terwijl anderen redeneerden dat 'vertrouwen cruciaal is en dat ik buitengesloten ben'.

Apostolou zegt dat de redenen waarom deze mannen denken dat ze single zijn, kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: keuzevrijheid, problemen met relaties en beperkingen. Het eerste label betekent hoe het klinkt: dit zijn de mensen die single blijven omdat ze meer vrijheid willen en gelukkig zijn met het hebben van alleenstaande relaties. Beperkingen zijn factoren zoals seksuele problemen, gezondheidsproblemen en banden hebben met eerdere relaties. De laatste categorie, 'moeilijkheden met relaties', is het meest interessant en het meest controversieel.

Deze moeilijkheden zijn situaties die door de commentatoren worden gepresenteerd. Sommige heteroseksuele mannen waren bijvoorbeeld verontrust over het feit dat ze niet konden flirten, terwijl anderen redeneerden dat hun 'vreselijke' vermogen om signalen op te pikken waarom ze niet aan het daten waren. Apostolou veronderstelt dat het echte probleem een ​​"mismatch-probleem" is: mannen van het verleden hoefden volgens hem niet afhankelijk te zijn van flirten of vriendschap om een ​​partner te krijgen. In plaats daarvan kregen ze vrouwen door geweld of familiebanden en vandaag rennen de nakomelingen van die mannen rond zonder de geëvolueerde sociale vaardigheden die nodig zijn om een ​​vrouw te charmeren.

"We hebben mechanismen geërfd waardoor onze voorouders toegang hebben gekregen tot de reproductieve capaciteit van het andere geslacht, en die ons waarschijnlijk in staat stellen om vandaag hetzelfde te doen," schrijft Apostolou. "Deze waarschijnlijkheid wordt aangetast door de aanzienlijke verschillen tussen voorouderlijke en moderne omstandigheden, bekend als het mismatch-probleem."

Dat lijkt een stretch, toch?

Ja dat doet het. We weten dat het datinglandschap van vandaag heel anders is dan bijvoorbeeld voor onze overgrootouders. Steeds meer mensen ontmoeten elkaar online en wanneer ze zijn aangesloten, zijn ze super kieskeurig over wie ze na gaan. We diversifiëren echter ook wie we tot nu toe kiezen en openen ons voor verschillende manieren om liefde en genegenheid uit te drukken.

Chris Haywood, Ph.D., een lezer in kritische mannelijkheidsstudies aan de Universiteit van Newcastle, legt uit omgekeerde dat terwijl deze studie "ons belangrijke verhalen oplevert over hoe mannen over hun relaties praten", het verwarrend is welke voorouderlijke samenlevingen Apostolou gebruikt als een vergelijking voor zijn "mismatch-theorie." Haywood redeneert dat hier een zekere vaagheid is die de onderzoeker toelaat om een ​​mix van rituelen te nemen en ze te vergelijken met 'een eenduidig, eendimensionaal idee van moderne mannelijkheid'.

Haywood gaat ook in op de vraag hoe de theoretische benadering die hier wordt gehanteerd seksuele verlangens en romantische liefde als evolutionaire aanpassingen definieert om partners aan te trekken en te behouden. Er is heteronormativiteit ingebed in het idee dat relaties worden aangedreven door reproductie en Haywood is "er niet helemaal van overtuigd dat alle mannen fundamenteel gezien kinderen willen hebben met vrouwen die sociaal gesanctioneerd zijn als zeer wenselijk."

En hoewel mannen om verschillende complexe redenen single blijven, is de kans groter dat het geleidelijk verdwijnen van geslachtsrollen en niet een door evolutie gedreven onvermogen om te flirten dat het landschap voor sommigen uitdagend maakt.

"De snelle verandering in de manier waarop mannen en vrouwen relaties initiëren, is het ontwikkelen van opkomende vormen van mannelijkheid waar vertrouwen, authenticiteit en self-branding de valuta zijn geworden", zegt Haywood. "Angsten, kwetsbaarheden en mislukkingen zijn niet het gevolg van een voorouderlijk mechanisme dat hen beschaamt om opnieuw contact te maken met een Neolithische Alpha-mannelijkheid. In plaats daarvan gaat het meer om mannen die proberen te navigeren in veranderende genderrelaties en geen sjabloon hebben van traditionele dateringsrituelen waarop ze kunnen vertrouwen."