Hoe Mind Control Sleep een wapen kon maken in de oorlog tegen vooroordelen

Dit artikel van Theresa Fisher werd oorspronkelijk gepubliceerd in Van Winkle's, de publicatie over slaap.

Op 26 februari 2012 werd een ongewapende jongeman neergeschoten na het kopen van Skittles en een Arizona Fruit Punch. Tragisch genoeg sloot het schot zijn leven af ​​en leidde het tot een landelijke discussie, waarbij hij een sweatshirt met capuchon veranderde in een symbool van rassenrelaties in Amerika.

Iedereen kent het verhaal van Trayvon Martin en zijn schutter, George Zimmerman. We kennen de details omdat zijn dood herleefde raciale spanningen die al smeulend waren sinds de Rodney King-rellen Los Angeles in 1992 troffen. In de volgende drie jaar versplinterde het nieuws van andere gesneuvelde tieners het land, bracht protestanten de straat op en dwong Amerikanen te erkennen dat kleur nooit ophoudt.

Al die tijd, in een lab aan de Northwestern University, werkten cognitieve neurowetenschappers en sociaal psychologen aan het losmaken van de evolutionaire wortels van racisme en seksisme. Gewapend met psychometrische tests, hersengolfopnames en een klein bataljon onderwerpen probeerde het onderzoeksteam subliminale aanwijzingen te gebruiken om mensen minder bevooroordeeld te maken - in hun slaap.

"Dit was voordat alle verontwaardiging over Trayvon begon," zei Jessica Creery, een slaaponderzoeker die bij het project betrokken was, "maar er was al een tijdje iets aan het borrelen en dat merkten we allemaal."

Niet alleen werkte de timing van het onderzoek; de studie zelf werkte ook. Het ontsluiten van diepgewortelde vooroordelen leek, scharnierend op het ontsluiten van de slaap.

SLAAP JE MANIER NAAR DE TOP

Voor de meesten van ons is slaap een tijd om positief, assertief en constructief te doen niets. De dromende geest kan racen en automatische processen kunnen het lichaam en de hersenen aan het sleuren houden, maar shut-eye is een onderbreking van deadlines, een goede houding, small talk en andere verwachtingen die gepaard gaan met wakker zijn.

Behalve, dat wil zeggen, voor de groeiende gemeenschap van mensen die niet bereid zijn om rust te accepteren als een idle time-suck. Voor hen is slaap een kans om te brainstormen over het volgende grote idee, melodieën te schrijven en hun eigen fantasieën te besturen.

Bekend als "bewustzijnshackers", profiteren deze mensen van de manieren waarop de geest vervormbaar wordt als deze het beschermende zegel van wakende kennis verliest. Zowel lucide dromers als hypnogogische kunstenaars bijvoorbeeld, hebben de overgangsfase tussen slaap en waakzaamheid, waar de semi-bewuste geest dromen kan exploiteren. Terwijl bewustzijnshackers verschillen in hun doelen, is het overkoepelende streven er een van persoonlijke verbetering.

De Northwestern-studie introduceerde een ander type van bewustzijns-hacking - een die zich richt op een andere staat, met een ander doel. Ze manipuleerden diepe slaap om de manieren te verspelen die we met anderen van dezelfde geest, of met mensen met dezelfde raciale achtergrond of met dezelfde economische klasse verbonden zijn. Diepgewortelde vooroordelen, diep geworteld in de collectieve cultuur, schuilen in zelfs de meest serieuze liberale ziel. Gedurende ons leven, kunnen we ze bevechten - met wisselend succes.

Of, als je een wetenschapper bent in Northwestern, probeer je deze vooroordelen los te maken, te ontmantelen en te desintegreren. Laten we het 'bias-hacking' noemen. Terwijl het manipuleren van slaap voor sociaal goed klinkt als idealistische puffery, is het eigenlijk haalbaar en pragmatisch. Zolang hackers en app-ontwikkelaars blijven hacken en zich ontwikkelen, is er geen reden om op bed gebaseerde bias-hacking niet aan de horizon te maken.

De onverwachte geest is geen monoliet die stilzwijgend in een enkele staat zit. Terwijl het brein zijn slaapcycli doorloopt, neemt het verschillende rollen aan. Om verschillende bewustzijnstoestanden te hacken, moeten we de veranderende neurale fysiologieën van de slapende hersenen respecteren en begrijpen. Het nieuwste onderzoek toont het diep slapende brein als een stil werkpaard. Vertraagd tot een elektrisch straaltje, het neemt een pauze van het absorberen en interpreteren van de buitenwereld en, in plaats daarvan, richt zich op het versterken van wat we hebben geleerd tijdens de wakkere uren. Belangrijke herinneringen stollen; afval gedachten ontmoeten hun maker.

Het is tijdens deze uitschakelperiode dat associaties gemaakt tijdens het wakker zijn gel worden en in het onderbewustzijn worden gestikt. Als hypnagogie de voorkeurstoestand is voor creatieve types, krijgen bias-hackers de slappe kost in diepe slaap.

DE BASIS VAN BIAS ONDERZOEKEN

Evolutionaire psychologen verklaren vooroordelen als onbewuste tekortkomingen in de waarneming die aangeven hoe we de wereld begrijpen. Zoals elke andere gewoonte zijn ze moeilijk te doorbreken. Mensen hebben een natuurlijke neiging om "mensen zoals wij" te onderscheiden van anderen, een geschenk dat overblijft van onze jager-verzamelaarsdagen, toen overleven het belangrijkste doel was van een squadron.

Door gebruik te maken van psychisch spreken, wordt de neiging 'in-group bias' genoemd, en het geeft stiekem onze houding en gedrag. Overweeg een baanbrekend onderzoek uit de jaren vijftig waarin psychologen fans van rivaliserende voetbalteams hebben gevraagd hetzelfde spel te vertellen en werden begroet met verschillende feitenreeksen. De het andere team, wat het ook was, duidelijk vies gespeeld, zeiden de fans.

Met een paar eeuwen sociale versterking krijgen vooroordelen vorm en manifesteren ze zich als stereotypen die sterk genoeg zijn om wetten en culturele bewegingen te weerstaan ​​die ontworpen zijn om ze te laten verdwijnen. Zwart leven is voor veel mensen van belang, en toch worden ze steeds korter. Huwelijksgelijkheid was een zwaar bevochten overwinning, maar het overschrijden van het begrip 'gewoon' als 'normaal' zal veel moeilijker zijn. Verlichte mannen houden van het idee van slimme vrouwen, maar onder het pistool onthullen ze zichzelf als fairweather-feministen.

Ondanks ons onvermogen om systemische vooroordelen te ontmantelen, toont recent psychologie- en neurowetenschappelijk onderzoek sociale vooroordelen als enigszins kneedbaar, althans op neuraal niveau. Jay Van Bavel, sociaal psycholoog aan de NYU, gebruikt bijvoorbeeld neuroimaging om te zien hoe de hersenactiviteit verandert wanneer mensen zich aansluiten bij nieuwe, diverse groepen, met name in een competitieve context, zoals basketbal of trivia-avond.

In een onderzoek uit 2014 hebben Van Bavel en collega's de activiteitsveranderingen in hersengebieden die betrokken zijn bij emotie en gezichtsherkenning gemonitord - belangrijke processen als het erom gaat uw kliek te onderscheiden van mensen die er niet toe doen. De hersenscans en gedragsgegevens suggereerden dat bias-houders hun nieuwe team snel zagen als hun "in" -groep, ongeacht raciale lijnen die vroeger van belang waren.

Met andere woorden, ze verwisselden oude vooroordelen voor nieuwe, contextueel relevante.

ONZE VASTZITTE INSTINCTS ONS ZIEN

We kunnen niet alle vooroordelen schrappen, maar kunnen we ermee sleutelen? Zo ja, hoe gaan we verder?

Betreed het Northwestern-project, een samenwerkingsproject tussen drie laboratoria. De studie zelf was eenvoudig in ontwerp. Wat de ontwerpers hoopten te laten zien, was echter groot genoeg om tientallen jaren van analyse van menselijk gedrag te doven.

Ten eerste gebruikten onderzoekers een gestandaardiseerde psych-test (de Implicit Association Test of IAT) om de sterkte van twee wijdverbreide vooroordelen te beoordelen: vrouwen als niet-wetenschappelijke en zwarte mannen als slecht. Daarna volgde de training "niet bias". Deelnemers keken naar paren van woorden en foto's die over een scherm flitsen. De woordbeeldparen versterken of weerspreken een van de twee vooroordelen. Wanneer deelnemers paren zagen dat tegengesproken de vooroordelen, ze kregen te horen dat ze op een knop moesten drukken; op hun beurt hoorden ze een ander geluid dat specifiek was voor die vooringenomenheid.

"We zien mensen afgeschilderd als domme, domme meisjes en gewelddadige zwarte mannen." Zei Creery. "Het is niet zo dat we ze leren, omdat we mensen zoals deze tegenkomen. Deze vooroordelen zijn gewoon zo diep geworteld en herhaaldelijk herhaald in de media en in ons dagelijks leven."

Vervolgens, de "cueing" -fase. Deelnemers namen 90-minuten dutjes, als onderzoekers gevolgd hun slaap-hersenactiviteit met behulp van EEG (electroencephalography). Nadat de deelnemers diep in slaap waren gegaan, speelden onderzoekers de verschillende kenmerkende geluiden opnieuw af die samenhangen met de vooringenomen tegendelen. Elke deelnemer hoorde een (maar niet allebei) van de twee geluiden in verband met wetenschappelijke vrouwen of goede zwarte mannen gedurende een periode van 20 tot 30 minuten.

Deelnemers hernamen de IAT onmiddellijk na hun dutjes en opnieuw een week later. Hun resultaten wezen op verzwakte vooringenomenheid ten opzichte van het stereotype dat ze in de diepe slaap hadden overwonnen. Maar, en hier is een heel belangrijk punt, ze vertoonden geen verandering in de vooringenomenheid ten opzichte van het andere stereotype - het beeld dat ze niet waren "trainen" om te overwinnen.

Met andere woorden, op zichzelf had de niet-vooringenomen training weinig tot geen impact. Met versterkingen van diepe slaap begonnen echter oordelen te ontrafelen. Deze methode wordt geheugen-reactivering genoemd en is nauwelijks nieuw. Maar deze studie was de eerste in zijn soort om perceptuele gewoonten die in het geheugen waren verhard, uit te roeien.

Bias-reductie was geen geringe opgave; in feite waren de resultaten verrassend genoeg dat redacteuren bij het tijdschrift Science de studie pas publiceerden nadat het team had bewezen dat ze de resultaten konden repliceren. Met een nieuwe vloot van nappers, deden ze precies dat. Wetenschappers hebben lang vooroordelen gezien als te sluw, te ver buiten het bewustzijn om onder invloed van cognitieve controle te vallen.

Het feit dat het team in staat was om dezelfde resultaten te produceren vanuit twee verschillende focusgroepen spreekt boekdelen.

HET NAAR DE MARKT BRENGEN

Dit is niet de eerste keer dat zogenaamde "hersentraining" heeft beloofd om ons een beter mens te maken. Overweeg Neuroracer, een therapeutisch videogame ontworpen om ouder wordende hersenen te helpen om cognitieve controle terug te winnen. Het presteerde ook goed in klinische onderzoeken. Maar nu zijn massale brain-training games, zoals Lumosity, onder vuur komen te staan, zo zwaar op claims en weinig resultaat.

Kan bias-hacking de grote kloof overbruggen tussen het laboratorium en de echte wereld?

"Ik denk niet dat het zo vergezocht is," zei Creery.

Ervan uitgaande dat de resultaten echt reproduceerbaar zijn buiten het laboratorium, zijn er zeker commerciële mogelijkheden. Het is niet moeilijk om je voor te stellen dat een bedrijf of een overheidsinstantie een bias-hacking-bedrijf inhuurt om werknemers door een middag van niet-vooringenomen training te leiden. Die nacht volgen de medewerkers instructies (hoofdtelefoon, telefoonapp, subliminale geluiden) om de dagsessie tijdens diepe slaap te versterken.

Het is niet moeilijk om de waarde te zien voor organisaties die trots zijn op het creëren van een divers personeelsbestand. In de privésector konden wereldwijde bedrijven met trots aankondigen dat ze 'zonder vooroordelen' waren. Stel je in de publieke sector een politiemacht voor die is gecertificeerd door een dergelijk systeem.

Inderdaad, het wegnemen van - of althans aanstippe- len van - vooroordelen in wetshandhavings- en andere sectoren met een split-second-decision (bijvoorbeeld spoedeisende geneeskunde, militaire dienst) is de meest voor de hand liggende toepassing. In het heetst van de strijd informeren beslissingen op basis van mentale snelkoppelingen op korte termijn beslissingen. Sommige psychologen noemen deze mentale snelkoppelingen 'heuristieken', irrationele overtuigingen die, hoewel geworteld in allerlei vooroordelen, nog steeds een praktische functie hebben.

Helaas, als we te goed weten, kunnen diepgewortelde, onbewuste vooroordelen de onnauwkeurige, schadelijke veronderstellingen over ras, geslacht, etnische en religieuze overtuigingen versterken. Voordat je het weet, schieten buurtwachters ongewapende tieners neer.

Op kleinere schaal kan bias-hacking uiteindelijk wat sommige onderzoekers microagroblemen noemen elimineren, die kleine onbewuste reacties die zelfs de meest goedbedoelende "Kumbaya" -zanger in verlegenheid kunnen brengen. "Wanneer mensen merken dat ze hun tas misschien wat dichter tegen zich aan slaan als er een zwarte man langs loopt, en het maakt dat ze zich slecht voelen," suggereert Creery, "of wanneer mensen iets lezen geschreven door een man en meer onder de indruk zijn."

Dat wil niet zeggen dat een enkele met sublimatie gevulde middagdutje ooit een levenslange gewoonte van raciaal geladen portemonnee-clutching zal wegvagen. Vermoedelijk is het een geleidelijk proces. En zelfs in theorie heeft bias-hacking limieten. Het vereist aanvullende niet-vooringenomen training. Wat meer is, het werkt alleen als een manier van geestbeheersing voor instemmende geesten. Psychopaten hoeven niet van toepassing te zijn.

"Je moet de intentie hebben om van een vooroordeel af te komen," zei Creery. "Ik denk niet dat we iemand kunnen hersenspoelen, want als je tijdens het trainingsgedeelte van de taak boos bent dat je het doet, dan zal het reactiveren van de training waarschijnlijk tijdens de slaap gewoon opnieuw beginnen woede, en dat is niet wat we willen bereiken. Ik denk dat het heel moeilijk zou zijn om iemand te leren niet bevooroordeeld te zijn als ze blij zijn met hun vooroordeel."

Toestemming is dan misschien de grote hindernis. Het kunnen daders zijn van haatmisdrijven die het meest behoefte hebben aan bias-omkeringen, maar de meesten zullen flauwvallen bij de therapie. Maar hoe zit het met degenen die hun eigen misdaden veroordelen? Is het niet mogelijk om bias-omkering voor te stellen als onderdeel van de revalidatie van gevangenen? Criminelen die echt spijt hebben van hun daden zouden alle reden hebben om hun vooroordelen te snoeien terwijl ze achter de tralies sliepen, in de hoop wat tijd vrij te maken van hun straffen.

HACKEN IN DE TOEKOMST

De Northwestern-studie betrof slechts één episode van cueing in diepe slaap. De volgende stap, zegt Creery, kan voor meerdere nachten achter elkaar cueing zijn. En, voegt ze eraan toe, ze kunnen de mogelijkheid niet uitsluiten, bijvoorbeeld dat het verminderen van de ene bias een andere kan versterken. Het brein is een duister orgel met een web van verbonden functies, en het is belangrijk om te begrijpen hoe het indrukken van een hendel anderen beïnvloedt.

Creery en het werk van haar collega's hebben zowel bewondering en verhoogde wenkbrauwen van andere wetenschappers verdiend. Bewonderaars zien het onderzoek als een ongelooflijke ontdekking, terwijl critici snel de blijvende effecten van de procedure in twijfel trekken. Maar zelfs hun sceptische collega's hebben het onderzoek geprezen als, als er niets anders is, een goed begin met een geweldig doel.

Ten slotte zijn er juist de kwesties van moraliteit en autonomie. Ongeacht hoe goed bedoeld, bias-hacking, tot het uiterste genomen, zou kunnen lijken op dystopische sociale conditionering en hersenspoeling. Gezien de snelle groei van technologie, de wijdverspreide adoptie van wearables en zelfs de opkomst van virtual reality, is het dan zo moeilijk om je een toekomst voor te stellen van suburbane winkelcentra met juice bars, SoulCycles en bias-hackcentra zij-aan-zij? Of wat dacht je van een gerechtgebodde vooringenomen training na het uitwisselen van een paar verhitte woorden met een vreemdeling aan een stoplicht?

Door deze fictieve toekomst opzij te zetten, gebruiken we al therapeutische interventies die op de een of andere manier lijken op bias-hacking. Cognitieve gedragstherapie (CGT) staat of valt met het heroriënteren van je gemoedstoestand rond een bepaald probleem, of het nu om angst of slapeloosheid gaat. Gelicentieerde hypnotiseurs claimen het bewuste brein te omzeilen om ondeugden en trauma's te verwijderen.

Wat is het grootste verschil? Ten eerste doen we het in deze nieuwe toekomst met gesloten ogen en onze wachten. Hoewel handig, alleen dat kan een te beangstigend vooruitzicht zijn voor de gemiddelde, mild vooringenomen burger om te accepteren.