Hoe de beste bedoelingen en Spider-Man hebben geholpen om enkelmonitors te lanceren

Aan het begin van de jaren zestig begonnen tweelingbroers in de sociale psychologie aan de Harvard een gedragsstudie om het effect van positieve bekrachtiging op jonge delinquenten te testen. Robert en Kirk Gable hadden de theorie dat jongeren door het geven van kleine beloningen aan jongeren die het rechte en smalle bereikten tijdens hun proeftijd, de recidive konden verlagen.

De tweeling stelde het idee voor aan hun adviseur, die toevallig niemand anders was dan de klinisch psycholoog en de beroemde LSD-voorstander van Timothy Leary. Samen met behaviorist B.F. Skinner tekende Leary het project in de hoop dat, net als zijn ervaringen met LSD, het veranderen van gedragspatronen in feite de geest zou kunnen transformeren, en aldus "de menselijke conditie verbeteren".

De tweeling kwam met een eenvoudige - en op dat moment redelijk onschuldige - oplossing. Ze zouden een schema maken voor elk van hun onderwerpen en elk van hen voorzien van een elektronische volgbakengordel die is opgebouwd uit oude militaire overtollige radioapparatuur. Als de jonge duiven op tijd aan hun geplande afspraken kwamen, werden ze beloond met bescheiden prijzen zoals pizza feesten, bioscoopkaartjes en gratis knipbeurten.

De Gables experimenteerden met de riemen in Cambridge, Massachusetts en Los Angeles, en hoewel ze enkele gemengde resultaten tegenkwamen, lieten de kortetermijnvoordelen zien dat het houden van "laagrisico" jeugddelinquenten "afgestemd, ingeschakeld en verbonden" met radio-volgbanden en af ​​en toe een gratis kapsel werkten beter dan ze opgesloten te houden in de hoosegow.

Naarmate de tijd verstreek, evolueerden het project en de technologie. Robert Gable werkte in Los Angeles en bedacht een manier om de riem te gebruiken voor zowel het verzenden als ontvangen van signalen; een reeks trillingen herinnerde de draagband voorzichtig aan een aanstaande afspraak of een telefoongesprek met de incheckbalie. Maar gezien de beperkte technologie van de ontvangers, vereiste het monitoren van een grote groep onderwerpen letterlijk een speciaal FCC-gelicentieerd radiostation. Hoewel ze positieve resultaten hadden laten zien, had Gable uiteindelijk geen financiële middelen meer. Het project werd opgeschort - dat wil zeggen totdat een rechter uit New Mexico een Spider-Man-strip ontdekte.

In een stripverhaal uit 1977 werd jouw favoriete muurkrommende superheld door zijn aartsvijand de Kingpin getagd met een radar-volgapparaat met als doel "op nul te komen" op Spidey wanneer hij maar wilde. The Honorable Jack Love gebeurde op de strip en had een naar zijn mening briljant idee. Geconfronteerd met stijgende criminaliteit en overvolle gevangenissen, waarom zou je niet alle stripboekvallers op laagdrempelige overtreders begaan en er een spoorzoeker op slaan? Het zou geweldloze overtreders ervan weerhouden om de nodige middelen voor de gevangenis op te zuigen, terwijl de rechtbank de wetsovertreders een nette monitoringvergoeding voor het voorrecht kon opleggen.

Het blijkt dat zowel het strafrechtsysteem als de vrije markt dol waren op het idee dat was geïnspireerd door de grootste misdaadbaas van het Marvel-universum. Binnen enkele maanden nadat hij zijn idee had gepresenteerd aan verkoper en amateur-ingenieur Mike Goss, werd de Nationale Incarceration Monitoring and Control Services (NIMCOS) geboren. Op basis van het werk van de Gable twins op Harvard, was de nieuwe enkelklokkenzoeker kleiner, betrouwbaarder en gebruikte telefoonlijnen die signalen naar een computer mainframe stuurden, waardoor een netwerk van speciale radiostations overbodig was.

Terwijl voorstanders van elektronische bewaking zeggen dat ze op gecontroleerde huisarrestaties in de gevangenis zitten (wat terecht is), is dit het economische voordeel dat de industrie echt heeft gelanceerd. Het opsluiten van een volwassen man kan ergens tussen de $ 50 en $ 150 per dag uitvoeren, terwijl elektronische bewaking ergens tussen $ 5 en $ 25 loopt. Veel lokale overheden gebruiken elektronische monitoring als winstcentrum: terwijl de service een paar dollar per dag kost, veranderen steden zoals Mountlake Terrace, Washington de overtreders 140 dollar per week voor bijna 300 procent winst.

De Gables waren op hun beurt geschokt. Ja, surveillance was altijd een deel van het pakket, maar het was een middel om een ​​veel groter einde te bereiken. Hun visie omvatte een volledige reeks rehabilitatiehulpmiddelen ontworpen om vervangen gevangenisstraffen - om daders meer productieve leden van de samenleving te maken door middel van positieve bekrachtiging - geen winstoogmerk, gerechtelijke babysitting shakedown. Met technologische innovaties voorspelden de tweeling dat hun armbanden real-time gezondheidsinformatie konden verzenden naar medische centra, een op online gebaseerd incentive-systeem konden integreren en zelfs een ondersteunend Bluetooth-netwerk konden ondersteunen.

Het lijkt erop dat de Kingpin de laatste lach heeft. Meer dan 100.000 Amerikanen dragen momenteel enkelarmbanden, de meeste voor degenen die in afwachting zijn van een rechtszaak en / of als voorwaarde voor voorwaardelijke vrijlating of voorwaardelijke vrijlating. Enkelarmbanden worden ook gebruikt als een manier om asielzoekers, vluchtelingen en werknemers zonder papieren op te sporen, zodat overheidsinstanties "in het oog kunnen houden" van gecentraliseerde meetstations. Met een vluchtelingencrisis die het nationale gesprek domineert, en de overbevolking in gevangenissen nog steeds een probleem is, lijkt de elektronische winstbeheersingsindustrie, die al 6 miljard dollar per jaar produceert, nog steeds goed te kunnen blijven.