De zoektocht naar buitenaards leven zet astronomen op gespannen voet, niet in conflict

Seth Shostak, directeur van het Center of SETI Research bij het SETI Institute, vertelde eens aan een publiek dat hij sprak dat hij wedt dat mensen binnen de twintig jaar tekenen van buitenaards leven zouden vinden. Bij een panel met als titel "Wanneer zullen we leven vinden buiten de aarde? gehost door het SETI Institute vandaag, verdubbelde hij die weddenschap. Gebaseerd op wat exoplaneet onderzoekers tegenwoordig hebben ontdekt, legde hij uit: "de huidige wijsheid is dat een op de vijf sterren een plaats voor het leven kan zijn." De redelijke conclusies gebaseerd op redelijke extrapolatie? We zullen spoedig het leven vinden.

Maar de rede splijt soms. Wat het meest opmerkelijk was buiten het panel - behalve dat het werd bijgewoond door de rij astronomische geesten van een moordenaar - was hoeveel goed beredeneerde onenigheid er was. Zelfs de éminence grises van de SETI-gemeenschap, mensen die hebben samengewerkt en schijnen elkaar te respecteren, zijn het schokkend weinig eens.. De gebeurtenis onderstreepte echter een waarheid over onderzoek naar buitenaardse wezens, exoplaneten en astrobiologie, dat niet altijd goed wordt uitgedrukt voor het publiek: wetenschappers in het veld zijn het eens over feiten, maar niet over hun betekenis.

Shostak is, voor het geval dat je nog niet hebt onderscheiden, openlijk optimistisch over de bevinding van buitenaardse wezens - vooral intelligente buitenaardsen. Zijn levenswerk is gericht op het luisteren naar radiosignalen afkomstig van een intelligente bron, en hij wordt zeer aangemoedigd door de richting waarin het onderzoek zich beweegt.

Hij analoog SETI-onderzoek naar het zoeken naar een speld in een hooiberg een ontmoedigende taak, ja, maar alleen als je niet weet wat je bent. In zijn hoofd zijn er drie belangrijke vragen: hoe groot is de hooiberg, hoe snel we door de hooiberg kunnen kijken en hoeveel naalden er in het verdomde ding zitten. Shostak denkt dat we al antwoorden hebben op de eerste twee - we weten relatief hoe groot het universum is en hoeveel sterren er zijn, en we kunnen de buitenruimte scannen als nooit tevoren. Onze snelheid bij het uitvoeren van SETI-experimenten verdubbelt elke vijf jaar - "en ze worden steeds sneller. We zullen door een missie sterrenstelsel gaan, "binnen de komende twintig jaar, dus hij houdt vast aan zijn weddenschap.

Dus de enige vraag is, hoeveel naalden zijn er hoe dan ook - d.w.z. hoeveel buitenaardse beschavingen zijn er?

Dat is een vraag die beter geschikt is voor de andere drie panelleden. Volgende: Fergal Mullally, een wetenschapper die werkt met de Kepler Space Telescope in het Ames Research Center van NASA. Gezien zijn rol is Mullally voornamelijk geïnteresseerd in exoplaneten. Hij denkt dat de gegevens van Kepler twee belangrijke effecten hebben gecreëerd.

De eerste: "In onze melkweg weten we nu dat er meer planeten dan sterren zijn", zegt hij. Terwijl we eerder aan planeten dachten als een zeldzaam fenomeen, "we weten nu dat planeten heel gewoon zijn." En de gegevens laten zien dat naar schatting twee tot 25 procent van die sterrenstelsels wordt verondersteld een aardachtige planeet te hebben.

Dat is ongelooflijk, maar laten we onthouden dat dit een enorm bereik is. Bovendien omvat de definitie van "aarde-achtig" veel. Wanneer wetenschappers die zin gebruiken, hebben ze het niet over blauwe oceanen, glooiende groene heuvels en amberkleurige graangolven. Ze praten misschien gewoon over de kale dingen die de aarde maken, wel, Aarde - vloeibaar water, een atmosfeer met enkele sporen zuurstof, een rotsachtig oppervlak en temperaturen die niet koken of waardoor water onmiddellijk bevriest. Het is geen vaste wetenschap, zei Mullally.

Ondertussen heb je Nathalie Cabrol, een astrobioloog en de directeur van het Carl Sagan Centre bij het SETI Institute, gespecialiseerd in een goed begrip van wat we zouden kunnen vinden in het zonnestelsel. En voor haar is de belangrijkste potentiële demografie van het buitenaardse leven microben. "Je moet het leven als een continuüm beschouwen," zegt Cabrol - en dat betekent dat je je herinnert dat het leven begint als een primitief eencellig organisme.

Cabrol is misschien wel de meest vocale liefhebber van astrobiologisch onderzoek op Mars dan welke andere wetenschapper ook. "Dit is de eerste plaats waar we begonnen te kijken naar bewoonbaarheid", zei Cabrol. "En we zouden binnenkort naar het leven gaan zoeken, eigenlijk.

Last but not least, het panel functie Mark Showalter, de senior onderzoekswetenschappers van het SETI Institute, in de rol van scepticus. Volgens hem kan het leven op andere planeten heel gewoon zijn, of uiterst zeldzaam. "We weten het niet", zei hij. Hij benadrukt dat het twee miljard jaar duurde om van eencellige bacterie naar een meercellige mens te gaan. En hij plaatst vraagtekens bij de logica dat intelligentie is voorbestemd. Wanneer je rekening houdt met energie en metabolisme, "zijn grote hersenen niet de natuurlijke eindtoestand van de evolutie, zei hij.

In het algemeen vindt Showalter dat we rekening moeten houden met de wiskundige vooroordelen die tegengesteld zijn aan het optimisme dat de andere drie panelleden hebben aangenomen. In een ironisch compromis, drukte hij zijn overtuiging uit dat de kansen op het vinden van E.T. waren 50-50.

Niettemin zal de zoektocht naar buitenaards leven met ongebreidelde opwinding worden voortgezet. En hoe kan het niet? We vinden steeds meer exoplaneten die eruit zien die op een of andere manier bewoonbaar zouden kunnen zijn. Zelfs particulieren maken zich op om aan de slag te gaan, bijvoorbeeld bij de recente lancering van het doorbraak Starshot-initiatief.

Wat misschien wel het meest opwindend is, is dat we niet weten wat er op zou kunnen stuiten. De mogelijkheden zijn bijna eindeloos. "We zijn op zoek naar iets wat we niet weten," vertelde Cabrol dinsdag aan het publiek. En dat is in zekere zin altijd waar geweest.