Wetenschappers boren de zee af voor de asteroïde die de dinosaurussen doodde

In de ondiepe zeeën voor de kust van Mexico boort een onderzoeksschip diep in de zeebodem op zoek naar sporen van de asteroïde die 65 miljoen jaar geleden het grootste deel van het leven op aarde heeft vernietigd, waaronder bijna alle dinosaurussen. De wetenschappers aan boord hopen de verspreide overblijfselen van de ruimtesteen te vinden en ontgrendelen geheimen van uitsterven en overleven - misschien zelfs van buitenaards leven.

Je zou denken dat de inslagsite van een botsing van die omvang duidelijk zou zijn, maar miljoenen jaren van verwering en geologische transformatie hebben de krater meestal verborgen. Pas in 1991 merkten wetenschappers de overblijfselen van een krater, 110 mijl tegenover, gecentreerd in de buurt van het dorp Chicxulub aan de Mexicaanse Golfkust. Het was nog geen decennia daarna dat de link tussen dat geografische kenmerk en het uitsterven van de dinosauriërs algemeen werd aanvaard door onderzoekers.

Vandaag is het de bedoeling boorkernen van de aarde te boren en te analyseren in een poging uit te splitsen welke delen nieuwkomers waren op de planeet ten tijde van de crash. Het zal niet gemakkelijk zijn - de ruimtesteen werd bijna volledig vernietigd door de impact, die evenveel energie vrijgaf als 100 biljoen ton TNT. De onmiddellijke neerslag was een explosie van intense hitte, van rotsen die in de atmosfeer werden gelanceerd voordat ze met grote snelheden weer naar beneden vielen. Dieren die deze aanvankelijke aanval overleefden, hadden te kampen met een dramatische verandering in het aardse klimaat, toen wolken van stof en as de lucht vulden, waardoor de planeet in een diepe bevriezing terechtkwam die jarenlang standhield.

#Chicxulub #asteroid Wetenschappers hebben een letterlijke doorbraak gehad voor de kust van Mexico.

- Neal Aggarwal (@drnealaggarwal) 9 mei 2016

De onderzoekers zoeken naar aanwijzingen niet alleen hoe het leven verdween, maar ook hoe het terugkwam. Lagers van sedimenten die recenter zijn dan die van de asteroïde-impact zelf, zullen een verhaal vertellen over hoe organismen het gebied na de crash opnieuw gingen koloniseren. De wetenschappers vermoeden dat het microbiële leven al vroeg in dat proces een geschikt huis heeft gevonden.

"Er is zoveel breuk van rotsen in de piekring van de kraterinvloedplaats dat je denkt dat hete vloeistoffen er doorheen snellen, dat we kunnen verwachten dat er een geweldige plek is voor het microbiële leven om te bezetten," Sean Gulick, professor aan het instituut van Geofysica van de Universiteit van Texas, verteld AFP. Als die theorie standhoudt, zou dit buitenaardse wetenschappers een voorsprong kunnen geven in hun jacht op buitenaards leven, omdat het zou suggereren dat kratersites een goede plek kunnen zijn om met zoeken te beginnen.

JSG en @UTGeophysics prof Sean Gulick zegt vaarwel tegen de L / B Myrtle in onze nieuwste blog: http://t.co/A58wsSnF2w pic.twitter.com/9fZ1CJVvjI

- Geosciences @UT (@txgeosciences) 15 mei 2016

De wetenschappers hebben hun onderzoeksschip geparkeerd, de L / B Myrtle, voor de kust van het schiereiland Yucatan in Mexico, op de top van een verhoogde zeebodemring gecreëerd door de impact. Het schip is niet ontworpen voor wetenschappelijk onderzoek, maar als een ondersteuningsvat voor offshore olie- en gasactiviteiten. De boot kan zichzelf opheffen van de zeebodem met behulp van drie palen, waardoor een stabiel maar tijdelijk platform ontstaat. Voor deze specifieke operatie is een boorplatform aan de zijkant van het vaartuig gelast.

Andere wetenschappelijke schepen speciaal gemaakt voor het boren op de zeebodem, inclusief de JOIDES Resolutie en die van Japan Chikyu, kan niet worden gebruikt voor deze specifieke missie omdat ze een diepere oceaan nodig hebben om te opereren, volgens Kevin Kurtz, een liefhebber van wetenschap op zee.