Muziek laat mensen communiceren over culturen, zegt New Study

De prachtige website Radio Garden, gelanceerd in 2016, stelt gebruikers in staat om een ​​wereldbol te draaien en zich af te stemmen op duizenden radiostations die over de hele wereld uitzenden, van de Verenigde Staten tot Ghana en Nieuw-Zeeland. Het is gemaakt om luisteraars te helpen verbinding te maken met verre culturen, waarvan de muziek in veel gevallen geheel anders klinkt dan wat men gewend is. Maar volgens nieuw onderzoek van psychologen van Harvard University zullen zelfs de meest verre radiostations iets bekends bieden, ongeacht wie - of waar - de luisteraar is.

Hun studie publiceren in het tijdschrift Huidige biologie op donderdag rapporteren onderzoekers Manvir Singh, Ph.D. en Sam Mehr, Ph.D. dat alle muziek, ongeacht waar het vandaan komt, fundamentele eigenschappen deelt die aangeven wat soort van het lied is het - of het bedoeld is voor luisteraars om op te dansen, te ontspannen of verliefd op te worden. Dat is de reden waarom Singh het in een e-mail heeft uitgelegd omgekeerde, de mensen die deelnamen aan hun experimenten waren in staat om liefdesliedjes, dansliedjes en genezingsliedjes te identificeren, zelfs als die liedjes afkomstig waren uit culturen wisten ze niets.

"We kunnen uit deze bevindingen concluderen dat je over de hele wereld bepaalde muzikale prikkels kunt spelen en we verwachten dat die mensen ertoe aanzetten om te dansen; op dezelfde manier kan een zeer vergelijkbare reeks muzikale stimuli worden gebruikt om baby's in slaap te laten vallen over sterk uiteenlopende menselijke populaties, "zei hij.

Het is misschien moeilijk te geloven, gezien hoe anders een nummer als dit Ainu Lullaby uit Hokkaido, Japan, klinkt in vergelijking met het Highland Scots liefdeslied van Castlebay, Barra, dat hieronder te zien is.

Maar in de experimenten van het team, waarin ze deelnemers luisterden naar fragmenten van traditionele liedjes uit verschillende gemeenschappen van jager-verzamelaars, veehouders en zelfvoorzienende landbouwbedrijven over de hele wereld, konden mensen songtypen onderscheiden op basis van geluid alleen. In het eerste deel van het experiment konden 750 internetgebruikers uit 60 verschillende landen, die 14-seconden soundbites uit die liedjes evalueerden, betrouwbaar beoordelen of een lied bedoeld was om te dansen, een baby te kalmeren, ziekte te genezen, liefde uit te drukken, rouw te bedrijven de doden, of een verhaal vertellen.

Het follow-up-experiment was bedoeld om uit te zoeken hoe mensen de functies van die liedjes precies konden oppikken. Zoals Singh uitlegt, bestond het experiment uit het vragen van 1.000 deelnemers, uit India of de VS, om opnieuw naar de nummerfragmenten te luisteren en niet alleen de 'functie' van het nummer te identificeren, maar ook verschillende contextuele en subjectieve elementen in hen, zoals het geslacht en nummer van zangers; de melodische en ritmecomplexiteit van het nummer; en zijn niveau van opwinding, zijn valentie, en zijn aangenaamheid. Het idee was dat bepaalde combinaties van die elementen misschien een soort van fundamentele 'formule' vormden voor een bepaald type lied.

Voor sommige soorten liedjes was de hypothese juist. "Slaapliedjes lijken minder zangers te hebben dan andere liederen, minder instrumenten, lagere melodische complexiteit, lagere ritmische complexiteit, langzamer tempo, minder gestage beats, lagere opwinding (opwinding), lagere valentie (happy-ness) en lagere aangenaamheid, "Zegt Singh. "Dansliedjes laten overigens de tegenovergestelde trend zien voor al deze functies (bijv. Meer zangers, meer instrumenten, meer melodische en ritmische complexiteit, enz.)."

Ze konden niet echt achterhalen welke gedefinieerde helende liedjes of liefdesliedjes, hoewel dit soort liedjes ook identificeerbaar waren. Meer gedetailleerde analyses van de kenmerken van deze songtypes, zegt Singh, zijn al aan de gang.

Het idee dat een lied kan worden gescheiden van zijn oorspronkelijke cultuur en geografische ligging en nog steeds dezelfde gevoelens opwekt bij luisteraars over de hele wereld, suggereert dat het een fundamenteel deel van de menselijke natuur aansnijdt dat we allemaal delen. Of dat iets is dat psychologisch is of iets dat nog meer elementair is, zoals onze fysiologie, blijft echter een open vraag, waaraan de onderzoekers blijven denken.

"Het lijkt het meest aannemelijk dat deze overeenkomsten te wijten zijn aan onze gedeelde psychologieën, die zelf worden onderbouwd door overeenkomsten in de neurofysiologie," zegt Singh, hoewel hij opmerkt dat we echt geen verklaring hebben voor deze gedeelde antwoorden, vanuit een evolutionair perspectief.

Hoewel we ze misschien nog niet volledig begrijpen, werpen de bevindingen van de paper enig licht op waarom, als je genoeg tijd besteedt aan het luisteren naar wereldmuziek, op Radio Garden of elders, je het gevoel kunt krijgen dat overal popmuziek samenkomt. Als er elementen van muziek zijn die universeel hetzelfde antwoord oproepen, dan is het logisch dat een producent (of zelfs een robot) die elementen identificeert en opzettelijk opneemt in een nieuw nummer om zo een breder publiek te bereiken.

"Het lijkt erop dat, als je een nummer wilt maken dat mensen over de hele wereld laat dansen, dit soort onderzoek helpt om die gemeenschappelijke noemers te identificeren die mensen overal zouden moeten ontsteken", zegt Singh.

Hij wijst er al op, dat zien we in hedendaagse muziek; met artiesten mixen en remixen elementen uit genres zo gevarieerd als Bollywood, underground dancehall en indiepop om het 'unieke doel te bereiken dat mensen ervan houden'.

Het is alleen maar een vermoeden, maar Singh zegt dat hij niet verbaasd zou zijn als "hedendaagse popmuziek, met name voor het dansen, nog niet op die functies is gestuit die het beste werken om ons brein te hacken en ons te laten grijnzen en bewegen."

"Dat is een recept voor het bouwen van mind-hacking, bevredigende muziek."