Study Upends Common Theory over muziek en het vermogen van de hersenen om te focussen

$config[ads_kvadrat] not found

Muziek om te studeren | Alfa golven | intelligentie te verhogen ,concentratie ♫

Muziek om te studeren | Alfa golven | intelligentie te verhogen ,concentratie ♫
Anonim

In de wereld van open-office plattegronden vinden velen van ons onszelf onwetende deelnemers aan gesprekken van andere collega's, beraadslagingen, of op zijn best ingewijd in een aantal zeer luide klaviertoetsen. Je toevlucht zoeken in een dramatische Spotify-afspeellijst is een veelvoorkomende tactiek om met de ruis om te gaan, maar een nieuwe studie kan je van mening doen veranderen over hoe je naar een soundtrack kunt werken.

Psychologen van de Universiteit van Central Lancashire, de Universiteit van Gävle in Zweden en Lancaster University publiceerden onlangs hun onderzoek dat niet alleen de overtuiging weerlegt dat muziek ons ​​helpt ons te concentreren, maar ook laat zien dat de melodie de creatieve verbale vaardigheid van mensen in feite aanzienlijk "schaadt". De bevindingen werden in februari gepubliceerd in de Journal of Applied Psychology.

In feite is dat saaie, achtergrondgeluid van je kantoor misschien niet zo storend als je denkt dat het is. Na het uitvoeren van drie tests die waren ontworpen om de creatieve recitatie van deelnemers te beoordelen, ontdekten onderzoekers dat omgevingslawaai, zoals die van een bibliotheek, geen echt effect had op hun concentratie.

Aan de andere kant belemmerden alle drie de soorten muziek die ze probeerden - instrumentale muziek, achtergrondmuziek met onbekende teksten en muziek met herkenbare teksten aanzienlijk de verbale creativiteit van een persoon. Met andere woorden, toen hem werd gevraagd om een ​​enkele, bijbehorende woordachtige zon te bedenken die aan elk woord in een groep zou kunnen worden toegevoegd (zoals bloem, wijzerplaat en jurk), worstelden proefpersonen meer om gemeenschappelijke termen te vinden. Dit soort creatieve taken voor woordherinnering worden vaak gebruikt om de creativiteit van een persoon te beoordelen.

Deze bevindingen zijn in tegenspraak met een aantal recente studies, die de impact van muziek op het vermogen van mensen om zich te concentreren, creëren en behouden informatie te prijzen. De universiteit van Maryland ontdekte dat het luisteren naar muziek tijdens het studeren de angstniveaus van de studenten verlaagde - en dus hielp hen om zich te concentreren.

Dat is niet alles. Een andere studie, gepubliceerd in de Onderwijsstudies Journal, ontdekte dat het spelen van klassieke muziek hielp om basisschoolleerlingen beter te laten presteren op het gebied van wiskunde en geheugentaken, zelfs beter dan wanneer ze in stilte studeerden. En natuurlijk is er het hele Spotify-genre van 'instrumentale film-soundtracks die de mistroostigheid van het trekken van een nachtmerrie' opheffen die de afgelopen jaren naar voren is gekomen.

Dus waarom deed deze studie blijkt zo anders? De onderzoekers geloven dat hun tests het effect van muziek op ons verbale werkgeheugen illustreren. Het is ons vermogen om ons te herinneren, niet alleen om te onthouden, maar om een ​​activiteit met dat geheugen te kunnen uitvoeren. Het is hoe we omgaan met wat we horen en ermee omgaan. Het is dan ook logisch dat die muziek, of het nu gaat om low-key klassieke of high-key popmuziek, dat proces verstoort.

"De bevindingen hier dagen de populaire opvatting uit dat muziek de creativiteit verbetert", schreef Dr. Neil McLatchie van Lancaster University in het onderzoek. "En in plaats daarvan aantonen dat muziek, ongeacht de aanwezigheid van semantische inhoud (geen teksten, vertrouwde teksten of onbekende teksten), consequent creatieve prestaties bij het oplossen van inzichtsproblemen verstoort."

Het maakte niet uit of deelnemers een bepaald nummer kenden en leuk vonden. Het maakte niet eens uit of hun stemming verbeterd was. De impact van muziek op hun cognitieve vaardigheden was in het moment dieper dan de emoties die het heeft opgeroepen. Dat hoeft echter niet altijd zo erg te zijn. Deze studie suggereert immers dat de bron van onze creativiteit dieper gaat dan wat kan worden verkregen uit een oppervlakkige beoordeling van onze omgeving. Ons vermogen om dingen gedaan te krijgen is niet dan, vertrouwend op onze dramatische Spotify-afspeellijsten, en als we even stil zijn, schijnt ons eigen creatieve geheugen erdoorheen.

En als dat creatieve geheugen na een rustig moment nog steeds niet doorschijnt: er is altijd witte ruis.

$config[ads_kvadrat] not found