De psychologie van #PhelpsFace

$config[ads_kvadrat] not found
Anonim

Op maandag waren de kijkers van de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro gezegend met wat ze het liefst wilden - een dubbele eigenschap van een opperste prestatie van sportiviteit gecombineerd met een fantastische meme. Vlak voor de herenfinale in de 200 meter lange vlinder besloot de Zuid-Afrikaanse zwemmer Chad Le Clos om schaduw te werpen en in het algemeen te duwen rond de rivaal vanouds, Michael Phelps. Phelps was zichtbaar het niet aan het hebben en zijn pissige gezicht resulteerde in #PhelpsFace. Phelps ging verder om absoluut de race te verpletteren, binnenkomend voor het goud terwijl Le Clos in nederlaag keek.

Hoewel er geen twijfel over bestaat dat Phelps een van de beste is - zo niet de beste - zwemmers in de wereld, hebben rivaliteit met Le Clos zijn kansen op een overwinning vergroot? Hij is al eerder aan hem verloren, en daarom is er in de eerste plaats een rivaliteit. Sinds Beijing 2008 hebben de twee overwinningen en zieke brandwonden geruild, waarbij Le Clos in 2014 zei dat hij niet vond dat de Amerikaanse Olympiër "me erg graag mag".

"Rivaliteit heeft absoluut invloed op je kansen om te winnen", zegt assistent-professor van de Universiteit van Memphis, Cody Havard. "Het is de menselijke natuur - we willen allemaal ergens succesvol in zijn. We kiezen de activiteiten, of het nu een sport is of niet, dat we het gevoel hebben dat we succesvol kunnen zijn. Een manier om succes te laten zien, is natuurlijk om er in vergelijking met iemand anders goed uit te komen. '

In de wetenschap worden rivaliteiten beschreven als krachtige psychologische verschijnselen die gepaard gaan met reële gedragsconsequenties. Rivalen worden gevormd door herhaalde interacties over een aantal jaren, zoals Phelps en Le Clos, en er wordt verwacht dat ze het gedrag van de concurrenten beïnvloeden lang nadat de wedstrijden zijn gewonnen of verloren. In een studie gepubliceerd in de Academy of Management Journal, een team van onderzoekers omschrijft rivaliteit als een motivatie die "boven een gewone concurrentiegeest" gaat of zelfs de inzet die voorhanden is. En het is deze intensiteit die rivalen op hun beurt de extra wilskracht geeft die tot echte resultaten leidt.

. @ MichaelPhelps is zo toegewijd dat hij zelfs zijn spelgezicht bestudeert. #Machine #PhelpsFace pic.twitter.com/ktI7o1X0nC

- NBC Olympics (@NBCOlympics) 11 augustus 2016

In 2010 ontdekte Gavin Kilduff, nu een professor aan de New York University, dat wanneer competitieve hardlopers in een race met rivalen zaten ze ten minste vier seconden per kilometer sneller waren vergeleken met races zonder hun rivalen. In een andere studie van 2010 hebben Kilduff en zijn team vastgesteld dat basketbalteams van de NCAA een sterkere verdediging speelden en harder werden geduwd bij het concurreren met rivalen. Rivaliteit verhoogde in deze gevallen de psychologische toestanden van de spelers en motiveerde hen om harder te proberen.

De effecten van sportieve rivaliteit zijn niet alleen voorbehouden aan de spelers, zegt Harvard; ze beïnvloeden ook fans. In zijn onderzoek heeft Havard ontdekt dat mensen vaker naar games gaan als ze een rivaliserend team spelen, meer geneigd zijn over hun team te lezen, hun team online te volgen en waar merchandise voor hun team specifiek wanneer hun team op het punt staat speel een rivaal, tegen een niet-rivaal. Fan-investering is een onderdeel van de psychologische behoefte van mensen om te roeien voor hun persoonlijke in groep vergeleken met de outgroep - of dat nu je universiteitsvoetbalteam of de Verenigde Staten van Amerika zijn op de Olympische Spelen.

Deze steun op basis van rivaliteit motiveert op zijn beurt iedereen die we willen schoppen.

ENHANCE pic.twitter.com/nYp47YSAFc

- Mike Tunison (@xmasape) 9 augustus 2016

"Rivaliteit verhoogt de intensiteit van de fan en zorgt ervoor dat we meer opletten - denk er eens over na wanneer je een favoriete speler of een team ziet spelen met hun rivaliserende team, het is bijna alsof je er niet van kunt genieten totdat het voorbij is en je weet dat ze gewonnen hebben, "Zegt Havard. "Het is logisch dat deze intensiteit naar buiten komt op de manier waarop we juichen en dat zou bepalend zijn voor hoe succesvol een team zal zijn, zoals in een thuisvoordeel."

De rivaliteit van Phelps / Le Clos is nog niet ten einde - de twee zullen vanavond deelnemen aan de finaletijd van deze Olympische Spelen tijdens de 100-meter vlindersfinale voor heren. "Voor Le CLos wil hij wraak nemen, en voor Phelps - hij wil zijn overwinning niet behaald hebben en dan gewoon vanavond verliezen tijdens zijn laatste zwempartij op welke Olympische Spelen dan ook," zegt Havard. "Ik weet zeker dat ze allebei niet zomaar een duik nemen."

$config[ads_kvadrat] not found