Antibioticacrisis: waarom mensen meer risico lopen dan ooit tevoren

Ik ben opgegroeid met het geloof in het voortgaande traject van vooruitgang in wetenschap en geneeskunde - dat de menselijke gezondheid zou blijven verbeteren zoals dat al honderden jaren het geval was. Toen ik door mijn eigen carrière in de gezondheidswetenschappen ging, bleef ik optimistisch.

Nu heb ik ernstige twijfels.

De wetenschap werkt nog steeds goed, maar dodelijke obstakels blokkeren de weg tussen onderzoek en vooruitgang op het gebied waar ik werk: antibiotica.

De dreiging voor de mensheid is met de dag ernstig en wordt erger, maar om redenen die aan mijn collega's en mij ontsnappen, lijkt er schokkend weinig collectieve wil om er veel aan te doen.

Deze week (12-18 november) is de World Antibiotic Awareness Week. We moeten over deze dreiging praten. We moeten modellen ontwikkelen voor publiek-private samenwerking - om de ontdekking en ontwikkeling van antibiotica te stimuleren, te financieren en te investeren.

Penicilline leidde tot zelfgenoegzaamheid

Dit is het probleem: ongeveer 75 jaar geleden bracht de wetenschap penicilline in gebruik voor het publiek, waardoor een nieuw tijdperk van infectieziektebestrijding werd geopend, net zoals sanitaire voorzieningen dat voorheen hadden gedaan. Besmettelijke ziekten zoals longontsteking en streptokokken, die zelfs op de dag van mijn grootouders vaak dodelijk waren, werden getemd - tenminste voor een tijdje.

In de generaties die volgden, sprong de levensverwachting met 25 jaar en besmette infectieziekte van haar nummer 1-plek tussen alle oorzaken van de dood van de mens, waar het consequent hoger was dan kogels en bommen - zelfs tijdens de wereldoorlogen.

Met goedkope, overvloedige en effectieve antibiotica bij de hand, werden mensen in de ontwikkelde wereld zelfgenoegzaam over het beheersen van infecties.

Maar deze hele tijd, terwijl we onze betere, langere levens hebben doorgebracht, hebben besmettelijke ziektes gewerkt aan een comeback en vandaag bonzen ze voor de deur. In feite zijn ze al bezig de deur open te breken.

Markt zal niet voldoen aan de vraag

In een snel voorbeeld van darwinistische aanpassing door natuurlijke selectie evolueren bacteriën en andere microben om antibiotica te overleven. Ze zullen zich blijven aanpassen en ze zullen slagen tenzij de mensheid nieuwe verdedigingslagen bouwt in de vorm van nieuwe antibiotica en andere creatieve benaderingen.

Overheden van de wereld erkennen de crisis, zoals ze bevestigden op een speciale bijeenkomst op hoog niveau van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 2016 en op de G20 in 2017.

Het verontrustende is dat we weten wat we moeten doen om nieuwe antibioticatherapieën te ontwikkelen, en hoewel het werk ontegensprekelijk moeilijk is, bestaan ​​er al enkele veelbelovende nieuwe alternatieven voor oudere medicijnen, en er staan ​​er nog meer op stapel.

Helaas zijn ze nog niet beschikbaar op de commerciële markt en komen ze daar misschien nooit, tenzij er iets verandert om ze levensvatbaar te maken - niet als drugs, maar als handelswaar.

De kritieke belemmering voor het produceren van nieuwe antibiotica blijkt ons eigen economisch model te zijn, dat de markt vertrouwt om aan de vraag te voldoen. De onzichtbare hand, zoals filosoof en econoom Adam Smith het noemde, werkt hier niet, en wat in gevaar is, is alle vooruitgang die antibiotica mogelijk hebben gemaakt.

Openbaar model is riskant

Afgelopen zomer in de Verenigde Staten verdienden twee farmaceutische bedrijven de goedkeuring van de FDA voor nieuwe antibiotica-verbindingen. Zodra de markten hoorden dat die bedrijven medicijnen hadden gemaakt die letterlijk de wereld konden redden, vielen hun aandelen.

Klinkt niet intuïtief, nietwaar? Het blijkt honderden miljoenen uit te geven om een ​​nieuw medicijn te maken, te testen en op de markt te brengen is een slecht risico, tenzij het medicijn de investering kan terugverdienen binnen de 20 jaar voordat het octrooi vervalt.

Dat is moeilijk om te doen wanneer u probeert de kosten van één 10-daagse verjaring per keer te recupereren.En als u het nieuwe medicijn alleen voor infecties voorschrijft die niet kunnen worden opgelost met goedkope, traditionele antibiotica, die in veel gevallen nog steeds werken.

De enige manier waarop het logisch zou zijn om nieuwe antibiotica te maken zou zijn om ze astronomisch duur te maken, in het bereik van zeldzame kankermedicijnen, en wie zou daarvoor betalen?

Velen beweren dat we antibiotica moeten bekijken op dezelfde manier waarop we naar brandweerkorpsen kijken. Als individuen hebben we ze wellicht nooit nodig, maar we zijn allemaal bereid om de kosten te delen, omdat we verwachten dat ze er zijn.

Een openbaar model lijkt logisch, maar wie neemt het politieke risico?

Ziekenhuizen onder bedreiging

Zonder tussenkomst - waar het publiek via haar regeringen over de hele wereld samenwerkt met de privésector om te helpen bij het stimuleren, financieren en investeren in de ontdekking en ontwikkeling van antibiotica - zal het einde van effectieve antibiotica beangstigend zijn.

Het zal geleidelijk gebeuren, maar het zal zeker gebeuren. De eerste fasen zijn er al in de vorm van multi-antibiotica-resistente infecties die de basisfunctie van ziekenhuizen bedreigen.

Vervolgens zien we algemene procedures zoals afspraken over gebitshygiëne en gewrichtsvervanging permanent geannuleerd vanwege het risico op infectie.

Mensen van alle leeftijden zullen opnieuw sterven aan ziekten die we gewend zijn geraakt aan de behandeling met pillen van $ 10 of $ 20. Degenen die niet sterven, zullen vaker en veel langer ziek zijn, waardoor de zorgkosten stijgen.

De levensverwachting zou kunnen terugvallen tot waar het was in de vroege jaren 1900, en het gouden tijdperk van antibiotica zou slechts een korte, gelukkige blip in de geschiedenis blijken te zijn geweest.

Het hoeft niet zo te zijn. Laten we ons bewustzijn omzetten in actie.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Gerry Wright. Lees hier het originele artikel.