RETRO GAME REPLAY | 'Donkey Kong' (1981)

Zo, pixels het is een rommel. De Adam Sandler-komedie is het slachtoffer geweest van vitriool bij iedereen met gezichtsvermogen, bevattingsvermogen en een functionerende cortex.

Nintendo's betrokkenheid bij de film is nieuwsgierig. Het bedrijf beschermt zijn speelgoed, lessen geleerd van wanneer het uitgeleend De legende van Zelda en Super Mario naar Philips voor zijn CD-i en Philips creëerde hot garbage. Maar na Disney's uitstekend Verwoest het Ralph, ze dachten dat het goed was om Adam Sandler Donkey Kong te geven.

Schande over hen, omdat ze twee keer voor de gek gehouden zijn.

Maar Adam Sandler alleen is niet krachtig genoeg om een ​​spelpictogram te vernietigen. Het hielp bij het creëren van een gaming-imperium. Het kwam uit de uitdaging uitdagen voor de tijdperken die sindsdien zijn ethos is geworden, jij versus ik, en het onderwerp van een meeslepende documentaire over volwassen mannen die elkaar bevechten voor opscheppen: dit is Donkey Kong.

Het uitgangspunt is eenvoudig: als Mario, die het onmenselijke vermogen bezit om te springen, moet je Paulina, die beslist geen prinses is, redden uit de klauwen van Donkey Kong, die beslist geen ezel is. Klim ladders, spring vaten, ontwijk vuur, ga voor glorie.

Het is man versus wild in een uitdaging van timing, precisie en pure humor.

Voor alle fundamenten die het heeft gelegd voor gamen en populaire cultuur, is het uitgangspunt opmerkelijk afgeleid van het oude Hollywood. Als regisseur Shigeru Miyamoto decennia eerder bestond, Donkey Kong zou een Ray Harryhausen-film kunnen zijn.

Donkey Kong is geladen met geschiedenis in zijn creatie en de impact ervan decennia later. Dus om je latente trivia aan te scherpen, moet je weten hoe Nintendo's creativiteit is ontstaan ​​uit technologische noodzaak en niet uit zuur binges.

Waarom is in godsnaam een ​​aap genoemd? Ezel Kong? Volgens een geloofwaardige legende kun je het de schuld geven van een Japans-Engels woordenboek: Miyamoto wilde het spel vernoemen naar zijn sterkste personage en wilde laten zien dat de aap een domme, koppige, stuntelende beest was. Hij vond het woord 'ezel' 'koppig', en ging er niet bewust mee akkoord.

Mario, oorspronkelijk "Jumpman", is gemaakt voor de game met de overalls, snor en hoed omdat het nodig was. Miyamoto kon haar of gezichten niet coderen. Zonder de overalls zou Mario er uitzien als een rond cluster van pixels. Met al zijn handtekeningen kan je hem lezen als "Een fatsoenlijke weergave van een soort mens" in 8-bits.

Waarom "Mario"? Een argument. Mario Segale was de magazijnbeheerder van Nintendo of America toen het bedrijf nog steeds een scrappy parvenu was en uitbreidde naar het westen. Na een verhit argument over huur bij Nintendo's president Minoru Arakawa, besloot het team hun dappere held een naam te geven na de man die hun geld wilde hebben. Dat Ik heb geen verklaring voor. In een interview in 2010 markeerde Segale: "Je zou kunnen zeggen dat ik nog steeds op mijn royalty-cheques aan het wachten ben."

De achtervolging voor 's werelds hoogste score is goed gedocumenteerd. De documentaire van 2007 The King of Kong: A Fistful of Quarters volgde de onttroning van recordhouder en hete sausondernemer (volledig realistisch) Billy Mitchell van Steve Wiebe, een zachtaardige middelbare schoolleraar. Regisseur Seth Gordon zei dat Billy een 'echte marionettenmeester' en 'meester van informatiecontrole' was.

Het verhaal eindigt hier niet: een nieuwe generatie van Kong Sindsdien hebben spelers hun namen geëtst in het pantheon, waaronder plastisch chirurg Hank Chien en cartoon Frans-Canadese Vincent Lemay. Werkelijk, Donkey Kong Het koesteren van menselijke wrok is eeuwigdurend.

Maar op het einde, Donkey Kong was en is een spel, buitengewoon eenvoudig in zijn gameplay en gecompliceerd in zijn impact. Rivaliteit, vriendschappen, herinneringen, allemaal geboren uit één afleiding kun je nog steeds meer dan dertig jaar na zijn tijd in een trendy bar in Brooklyn spelen.