Mannen kopen 90% van de civiele drones en dat is een groot probleem voor een groeimarkt

De eerste keer dat Sally French met een quadcopter vloog, werden haar beginnende pilootkriebels versterkt door het publiek achter haar. Net buiten de universiteit ontmoette ze een groep lokale drone-hobbyisten - allemaal mannen - en ze was zich scherp bewust van de 'onbewuste vooroordeel dat vrouwen geen drones laten vliegen', een vooroordeel dat op geen enkele manier werd gematigd door de demografie van de bijeenkomst. Ze was bang dat als haar maagdelijke vlucht slecht zou verlopen, haar nieuwe vrienden, 'lieflijk' zoals ze zegt dat ze waren, het als bewijs zouden zien van de tekortkomingen van haar seks in plaats van die van haarzelf.

"Er is een onbewuste vooroordeel dat jongens als robots, jongens mechanisch zijn, en jongens als dingen die vliegen," Frans, die nu langs "de Drone Girl" gaat (indien van toepassing) vertelt omgekeerde.

Maar Frans crashte niet, laat staan ​​verbrand. Wat ze deed, werd een van de weinige vrouwelijke gezichten in de overweldigend mannelijke wereld van UAV's. In juli, Fortuin beursgenoteerd Frans, samen met twee CEO's en een advocaat, als een van de vier vrouwen die UAV's hielpen "in te breken in de grote tijd." Als vier een klein aantal lijkt, is dat omdat het zo is. Maar dat is het niet Fortuin Fout. Het is een feit dat de meeste civiele drone-enthousiasten en de meeste civiele drone-professionals mannen zijn. Of vrouwen bewust of systematisch zijn buitengesloten, het feit is dat drones een jongensclub zijn.

Kijken naar drone-verkopen in de detailhandel is om de koopgewoonten van dertig mannen te zien. "Slechts ongeveer 1 procent van onze omzet is voor vrouwen, en dat zou kunnen zijn omdat ze misschien een cadeau voor hun man kopen", zegt Mike Thorpe, oprichter van drone-winkel Drones Plus. "Ik zal zeggen dat de meerderheid - 97, 98 procent - van onze klanten allemaal mannelijk is. Dat is schokkend. Je ziet nooit zulke eenzijdige verkoopcijfers als bij de drone-industrie. "Om dat in perspectief te plaatsen: bij negen mannen voor elke vrouw domineerde traditioneel-mannelijk Magic: The Gathering-toernooien, die traditioneel niet als mixers, laat minder genderverschillen zien.

Je zou het moeilijk vinden om een ​​drone-fan te vinden die beweert dat we in alles leven behalve het begin van de drone-leeftijd. Als het openbarst, zullen de rangen zwellen en zal de genderkloof kleiner worden, zegt Kendall Mark, een producent en nieuwsanker bij AirVuz, een platform voor het delen van drone-video's. "Er zijn nog steeds niet veel vrouwen op het gebied van de technologie," zegt ze, eraan toevoegend dat vroege drones, met name de bouwpakketten, als iets voor mannen werden verkocht om mee te sleutelen. Ze gelooft dat een culturele verschuiving weg van de garage-mentaliteit snel gaat. "Drones zullen de nieuwe iPhone worden", zegt ze. Als dat eenmaal gebeurt, "zal dit gesprek" - het gendergesprek - "enigszins irrelevant" lijken.

De drempels voor het vliegen met een drone dalen al naarmate de autonome besturing verbetert. "Je hebt geen enkele vorm van fysieke kracht nodig - je hoeft niet op een drone te trappen," merkt French op, "en je hebt geen enorme technische vaardigheden nodig." Het lijkt bijna onnodig om erop te wijzen, maar het is de moeite waard om op te merken dat er echt niets is dat op afstand is gesynchroniseerd met drones zelf, alleen wat hen omringt.

Het probleem - en serieuze mensen in de industrie zien het als een probleem - is cultureel. Er is geen eenvoudige technische oplossing.

Brian Pitre, die het drone-opleidingsbedrijf SkyOp runt, erkent dat, op universitair niveau, zijn cursussen worden gedomineerd door mannen. (Hoewel niet de volledige vluchtwedstrijd. "We hebben vrouwen laten winnen en iedereen gewoon wegblazen.") Hij voegt er echter snel aan toe dat klassen voor jongere studenten niet zo scheef zijn. Hoe dichter hij bij baby's komt, hoe meer gelijkheid hij ziet. "Ik denk dat STEM aan het werken is," zegt hij. "Ik vind het best cool."

Toch heeft de drone-industrie niet de luxe om te wachten tot STEM een bredere culturele vooruitgang boekt en om die voortgang naar beneden te halen. "We hebben vergaderingen gehad waarbij ons hele bedrijfsteam probeert te achterhalen:" Moeten we een drone roze maken? "Ik weet dat dat een beetje …. maar doen we meer kleuren en dat soort dingen? "vraagt ​​Thorpe zich af. De marketing polls die hij ziet tonen minimale vrouwelijke interesse, dus hij is bereid om reductief te zijn als dat is wat er voor nodig is. Hij verkoopt drones en hij wil dat vrouwen ze kopen. Hij heeft het gebrek aan vooringenomenheid van de kapitalist, waardoor hij net als veel andere mannen in zijn sector is.

"Ik ben respectvol behandeld in professionele omgevingen", zegt French. "De hobbyistensector is echt waar vrouwen zich vervreemd voelen."

Ze ziet deze vervreemding in advertenties die vrouwen totaal missen, of ze gewoon behandelen als omstanders en vrouwen. Deze vervreemding is in haar open brief aan Arizona Drone Expo die "stand-babes" afkeurt. Het wordt gerechtvaardigd door de trollen die op die brief reageerden. "Booth babes zijn een feit van het leven, booth babe banen houden mensen die anders geen verkoopbare vaardigheden hebben, werkzaam," schreef een commentator. "Ik heb het gevoel dat als deze plek kraampjes aanbood, je de lof van de bergtoppen zou schreeuwen."

In zekere zin heeft de Franse brief twee punten gemaakt:

1) Geen goed komt van vervreemdende vrouwen.

2) Vrouwelijke consumenten zullen goed zijn voor de industrie.

Dat tweede punt resoneert. Gendergelijkheid, of het nu om een ​​werkplek of hobby gaat, is ook goed voor mannen. Het heeft van oudsher betere producten betekend. Voordat vrouwen auto's begonnen te kopen, om een ​​klassiek voorbeeld hiervan te gebruiken, waren auto's waanzinnig gevaarlijk. Om auto's aan moeders te verkopen, moest de auto-industrie zich vormgeven en uiteindelijk veel mannenlevens redden. Hoewel de 'vrouwen en kinderen'-mentaliteit achter die dynamiek niet bijzonder modern of verlicht is, waren de resultaten goed voor iedereen op de weg.

Er is ook het old-school kapitalistische gevoel waarin toegenomen concurrentie leidt tot meer keuzes en betere producten. Volgens een vertegenwoordiger voor het New York City Drone Film Festival, "van de 330 inzendingen die werden ontvangen voor het evenement van vorig jaar, werden 11 films ingediend door vrouwen." Hoewel sommige vrouwelijke filmmakers wel prijzen wonnen, ging het grootste deel van de hardware naar mannen, wat bijna onvermijdelijk was. De opschaling en professionalisering van het evenement werd kort gezegd belemmerd door het gebrek aan vrouwen.

Toch zijn de diagnose van het probleem en het voorstellen van een realistische oplossing twee verschillende dingen. De drone-industrie is zich bewust van het probleem, maar vanaf nu is er geen duidelijke oplossing. De persoon die het vindt, verdient veel geld en verdient de bewondering van enkele verwarde mannen.