Een korte geschiedenis van Robot Sex Fiction, ter ere van 'Westworld'

HBO's Westworld staat op het punt seks te maken met robots, het populairste gesprek in Amerika. In feite, je kent het waarschijnlijk als "die nieuwe seksrobot." Technisch gezien zijn het slechts robots waar mensen alles aan mogen doen, maar wat ze doen is precies wat je zou verwachten. Hoewel de technologie van de show er futuristisch uitziet, zijn seksrobots een fictief trope zo oud als de tijd. Ter ere van het naderende debuut van de show, laten we een tijdslijn van robosex in fictie bekijken.

BC-tijdperk: klassieke oudheid

Hephaestus was de Griekse god van de kunsten en ambachten. Oké, technisch gezien was hij de god van meer badass klinkende dingen, zoals smeden, ambachtslieden, beeldhouwers, vulkanen, maar het komt allemaal neer op vakmanschap. Hij heeft een indrukwekkend CV: hij bouwde Hermes 'beroemde gevleugelde sandalen en de wagen van Helios, maar hij kon deze dingen nauwelijks zonder hulp bereiken. Dus bouwde hij automaten om hem te helpen. Fysiek.

1600s: The Winter's Tale

In dit toneelstuk van Shakespeare wordt een personage met de naam Hermione ten onrechte vervolgd omdat hij een affaire heeft en vermoedelijk sterft. Later wordt ter nagedachtenis een beeld opgericht dat haar gelijkenis draagt. Aan het einde van het stuk, tot grote verbazing, komt het beeld tot leven, blijkbaar Hermione weer. Technisch gezien is het een standbeeld en geen robot, maar de implicaties van de automaat blijven.

1800s: ETA Hoffmann's De zandman

De zandman is een klassiek kort verhaal over automaten die zo goed is, je zou het eigenlijk gewoon zelf moeten lezen. Het heeft drie secties en speelt zich af als de beste soort Twilight Zone aflevering, wat betekent dat je zo min mogelijk moet weten. Je kunt het hele ding hier vinden, en je zou het moeten lezen, want het is uitstekend en chillend en zou in een film gemaakt moeten worden.

1970: De Stepford vrouwen

De Stepford vrouwen is een tijdloze satire op conformiteit in de buitenwijken en maatschappelijke opvattingen over vrouwelijke perfectie die op slimme wijze robots gebruikt om zijn punt te illustreren. Het begon als een roman, maar het werd ook verfilmd in twee films met dezelfde naam - één goed in 1975 en één niet zo goed in 2004.

Begin jaren tachtig: Tanith Lee's The Silver Metal Lover

Tanith Lee, de recent overleden sci-fi en fantasy-schrijver, is gespecialiseerd in duistere sprookjes en subversieve, vreemde, meeslepende fictie. Haar roman uit de jaren 80 The Silver Metal Lover verbeeldt een toekomstige wereld waarin robots menselijke arbeid vervangen, waardoor de vrijetijdsklasse van mensen wordt verlaten. De heldin wordt verliefd op een seksrobot, en zoiets Westworld het verhaal onderzoekt de vraag of hij een waar bewustzijn heeft.

1980: Blade Runner

De klassieker van Ridley Scott Blade Runner heeft meer een culturele impact gehad dan de roman van Philip K. Dick uit 1968 die het ontleent aan (Doen Androids Droom van Elektrische Slaap ?), hoewel de roman ook een belangrijke bijdrage levert aan het sexy robotsub-genre.

1990: Fembots in Austin Powers

Mike Meyer's bebrilde, stuntelige spion stuit op veel rare dingen op zijn avonturen - haaien met laserstralen bevestigd aan hun voorhoofd; ooglapjes, door zwaartekracht uitgedaagd Schotten - maar de dodelijk gevormde borstemblemen waren misschien wel de meest memorabele.

Begin 2000: de Buffybot

Buffy de vampiermoordenaar is een klassieke show die bovennatuurlijke concepten gebruikt - vampiers, weerwolven, seksrobots - om te reageren op de ontberingen van het opgroeien. Hoewel Buffy's beste en meest intrigerende relatie is met haar voormalige rivaal Spike (sorry, Buffy / Angel-bevrachters als Sarah Michelle Gellar zelf, die mening klopt niet), heeft het geen tekort aan verwarde aspecten. Bijvoorbeeld, voordat ze uiteindelijk (soort van) samenkomen, geeft Spike het kwade Trio opdracht om een ​​Buffy-seksrobot te bouwen. De bot is later goed van pas na -spoiler alert - Buffy's dood, maar het is nog steeds icky.

Midden 2000s: Haar

De seksrobot in Haar technisch gezien heeft het geen fysieke aanwezigheid - het is gewoon een telefoon en de stem van Scarlett Johansson. Niettemin vond het personage van Joaquin Phoenix haar sexy genoeg voor een van de meest ongemakkelijke seksscènes uit de filmgeschiedenis.

Vandaag: Margaret Atwood's Het hart gaat als laatste

In de meest recente, hoogst ondergewaardeerde, scherpzinnige roman van Margaret Atwood Het hart gaat als laatste - die blijkbaar een schermaanpassing krijgt, net zoals we wisten dat het zou gebeuren - niet alleen zijn er seksrobots die op echte mensen lijken, maar er zijn seksrobots die er natuurlijk als Elvis uitzien. Mensen kunnen ook worden veranderd in sexrobots van soorten met een lobotomie-achtige procedure waardoor ze zich tot slechts één persoon hyper-aangetrokken voelen ten koste van al het andere.

De volgende is HBO's Westworld en het wordt een fantastische rit. Het sub-genre van de seksrobot blijft sterk.