Vliegtuig Bae bewijst dat vrouwen omgaan met oneerlijke gevolgen van viral gaan

Vliegtuig Bae was een liefdesverhaal gevoed door voyeurisme. Op 3 juli twitterde de 30-jarige Rosey Blair dat een stoeluitwisseling op het vliegtuig die ze had geïnitieerd, leidde tot liefde op het eerste gezicht in de rij die voor haar lag op een vlucht van New York naar Dallas. De draad die op die dag naar virale status is geschoten, en in de daaropvolgende week heeft geleid tot een Good Morning America-optreden voor de 30-jarige # PlaneBae Euan Holden en meer dan 50.000 nieuwe volgers voor Blair, terwijl de vrouw die ze zonder toestemming heeft gefotografeerd sociaal heeft verlaten media na een maalstroom van pesterijen.

Toen het tij van applaus naar woede veranderde, reikte Blair meerdere langdurige excuses uit, maar slaagde er nog steeds niet in om de wortel van haar wandaden te bereiken: het is niet dat ze het verhaal van een andere vrouw beschreef - hoewel dat wel het geval was, en dat was ethisch twijfelachtig - het is dat, ongeacht de echte relatiestatus die de vreemden tegenover haar deelden of begon te delen, Blair koos voor een gelegenheid om viral over het recht op privacy van een andere persoon te gaan. Opnieuw was een vrouw het slachtoffer van de meme-economie.

pic.twitter.com/BVsAsM8PZ5

- Rosey Blair (@roseybeeme) 10 juli 2018

Het is geen nieuw verhaal. Doxing is een dagelijkse routine geworden voor de leveranciers van internetjustitie. En soms juicht de menigte. In de gevallen van #BBQBecky of de New Yorkse advocaat die sommige restaurantmedewerkers lastig viel omdat ze Spaans spraken, was de reactie op virale shaming overweldigend positief.

Maar in gevallen als #PlaneBae, was de reden waarom Blair's nieuwsgierige verhaal zoveel aandacht vergaarde, niet omdat het iemand vreselijk achtte, zoals de vrouwen die de politie belden voor een klein zwart meisje dat flessen water verkocht, verantwoordelijk. Het is omdat Blair zelf een werk van fictie maakte - een gemoderniseerde romantische ontmoeting - schattige trope - met acteurs die niet konden instemmen met hun rollen.

In haar Twitter-verontschuldiging bestempelde Blair het incident als een 'inspirerend' moment, iets 'moois' en 'charmant', maar in werkelijkheid zijn al die adjectieven subjectief.

Er is geen reden om te proberen normale mensen normale dingen te laten doen. "Ik ga van je foto's maken en ze op internet zetten", is niet alleen een hoon op het schoolplein of een faux pas op sociale media. Het is een legitieme bedreiging voor het levensonderhoud van mensen, vooral vrouwen en minderheden. Het is één ding wanneer iemand zich publiekelijk gedraagt ​​op een absurde of opvallende manier. Hoe anders zouden comedians van zes seconden op Vine lussen hebben zonder echte capriolen? Of YouTubers? Of de draaideur van meme-creators? Het is iets anders wanneer privélevens worden verstoord omwille van andermans pageviews.

De terugslag gaat over meer dan alleen seksisme. Het gaat over macht. Toen de toen 18-jarige Johnna Hines een video van zichzelf nam met behulp van de privé-artikelen van haar vriend als make-uptool voor schoonheidsmixers, werd ze opgewonden, sletschandaal, intimidatie en spot. Maar in tegenstelling tot # doxxed beau van PlaneBae had Hines het voordeel van autonomie. Het was haar keuze om haar gedrag te promoten. En dus ook al was het verzet seksistisch, de tiener was geen martelaar voor sociale media.

Men kan niet verwachten dat dezelfde ethiek achter rechtszaken met betrekking tot smaadschriften enige autoriteit heeft over de meme-cultuur. Het is onmogelijk om wetgeving te maken. Maar als de privékwelling die Blair claimt post-controverse te hebben gehad, enige verdienste heeft, is het misschien genoeg om te hopen dat het internet collectief kan leren om leuker te spelen.