Very Fine People: Or, How to Stop Worrying and Talk About Race
Tijdens de polsstokhoogspringen van dinsdagavond op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro, won de Braziliaan Thiago Braz da Silva een onverwachte gouden medaille en werd hij opgewonden begroet. Zijn tegenstander, Renaud Lavillenie uit Frankrijk, werd uitgejouwd, maar niet om een duidelijke reden. Dit (en vermoedelijk verlies) deed Lavillenie in tranen uitbarsten en de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité veroordeelde het gedrag van de Braziliaanse menigte. Het was een lelijke episode. Maar het was niet verrassend. Braziliaanse partizanen hebben lange tijd een reputatie voor ongecontroleerd enthousiasme en het nationalisme geïnspireerd door concurrentie tussen landen en landen maakt het altijd nog erger.
Dit is niet alleen een Rio-probleem.
Zogenaamd patriottisch gedrag is vaak storend bij een tweede oogopslag. Psychologie is vol met voorbeelden van gedrag binnen de groep en buiten de groep - hoe mensen in groepen met een mentaliteit van het mob handelen versus van de buitenkant naar binnen kijken. Mensen raken verstrikt in de fandom en worden voetbalhooligans op dezelfde manier, sociologisch gesproken, dat ze worden medeplichtig aan genocide. Onze drang naar groepsgeweld is een evolutionaire bug die we kunnen terugvinden tot toen we in packs reisden.
Sociaal-psycholoog Daniel Druckman heeft zich tijdens zijn academische carrière geconcentreerd op nationalisme - verbreiding tot uitzonderlijkheid. Hij beargumenteert in een baanbrekend document uit 2010 over het onderwerp dat de meeste conflicten terug te voeren zijn op de verdeeldheid binnen de groep die is geworteld in het fundamentele menselijke instinct om partij te kiezen.
Het lange verhaal is dat mensen zich in kleine groepen ontwikkelden. We zijn niet erg sterke wezens. Er zijn veel andere dieren - leeuwen of tijgers of gorilla's - die voor hun grootte veel sterker zijn, of ze hebben scherpe tanden of klauwen, of kunnen veel sneller rennen dan mensen. Dus wat mensen echt onderscheidt, is ons vermogen om samen te werken en samen te werken in groepen en met elkaar te communiceren om onze doelen te bereiken.
Je bent dus gepredisponeerd om een us versus them mentaliteit te hebben: dat is logisch, en is iets dat de wetenschap heeft getoond met racisme als impliciet. Het probleem is wanneer het nationalisme overvalt in xenofobie.
En hoewel het Braziliaanse nationalisme de afgelopen week viraal is gegaan, is het belangrijk om te onthouden dat Amerikanen dit verkiezingsseizoen in een golf van nationalisme gevangen zijn dankzij de xenofobe retoriek van de Republikeinse presidentiële kandidaat Donald Trump. Denk terug aan de Republikeinse Nationale Conventie, toen Trump zich bij de afgevaardigden voegde in een lied van "U-S-A! U-S-A! "Die drieletterige mantra heeft ook de afgelopen paar weken veel rondes gemaakt en het is het gouden cijfer voor tv-beoordelingen.
Dit wil niet zeggen dat het rooien van je eigen land problematisch is. Trouw hebben aan een team in sport is wat hen leuk en competitief maakt en een knaller om naar te kijken. Er is een bepaald niveau van leedverlies als je een rivaliserend team verliest. Maar wanneer je trouw aan de andere kant blinde woede wordt, wordt de politiek problematisch. Sportiviteit is niet alleen belangrijk omdat het vechtpartijen weerhoudt om uit te breken. Rivaliteit moet vriendelijk blijven om ervoor te zorgen dat sport sporten blijft in plaats van gesimuleerde oorlogsvoering, en dat is waar onze hersenen natuurlijk naar toe gaan.
Brazilianen haten tenslotte de Fransen niet. En ze haten over het algemeen geen hekgewelven. Ze zijn net als Braziliaans. Wanneer ze daarop focussen, komt alles goed. Hetzelfde geldt voor Amerikanen. Zolang we ons concentreren op onze eigen prestaties, doen we het prima.
Paaldanser Renaud Lavillenie getroost door Thiago Braz en Sergei Bubka nadat hij werd uitgejouwd tijdens de medailleceremonie pic.twitter.com/BrMoF3KGA0
- IOC MEDIA (@iocmedia) 17 augustus 2016
Het is een Dappere Nieuwe Wereld voor een Dappere Nieuwe Wereld
In The Tempest van Shakespeare heeft een tienermeisje met de naam Miranda haar hele leven in wezen alleen op een eiland doorgebracht, behalve haar tovenaar-papavader. Wanneer een magisch geproduceerde storm ervoor zorgt dat een bemanning van edellieden op haar eiland zijn toevlucht zoekt, is Miranda begrijpelijkerwijs enthousiast over het zien van andere menselijke wezens. "O wonder ...
Waarom LCD Soundsystem zich opnieuw verenigt om opnieuw te touren, is geen big deal
In 2005 was LCD Soundsystem een soloproject van een rare dj op een klein label. Hun grote lied was een nieuwigheidslied met de titel "Daft Punk is aan het spelen in mijn huis", op een album volgepropt met zichzelf wegcijferende zelfanalyse en excentrieke culturele commentaren. Op dat moment zou 'Daft Punk is aan het spelen in mijn huis' waarschijnlijk naast ...
Woody Allen, As Always, maakt een nieuwe film, 'Irrationele man', en citeert zichzelf
In tijden zoals deze - de komst van de jaarlijkse New Woody Allen Movie - vraag je je af wat de strijd is van de neef van Allen, die nietsvermoedend een van zijn nieuwe films bijwoont op een date, zonder enige ervaring met zijn vorige werk dan ook; misschien is het het enige in het plaatselijke theater. Wat zou hij of zij maken van ...