Waarom LCD Soundsystem zich opnieuw verenigt om opnieuw te touren, is geen big deal

In 2005 was LCD Soundsystem een ​​soloproject van een rare dj op een klein label. Hun grote lied was een nieuwigheidslied met de titel "Daft Punk is aan het spelen in mijn huis", op een album volgepropt met zichzelf wegcijferende zelfanalyse en excentrieke culturele commentaren. Op dat moment zou 'Daft Punk is spelen in mijn huis' misschien naast andere buitenstaander-goof-vrouwen als Electric Six's 'Danger!' Hoogspanning, "Perziken" "Fuck the Pain Away" of LeTigre's "Decepticon."

Uiteindelijk brak het nummer door, net als dat Darkness-nummer en andere sneeuwbaleffecten uit de jaren erna. Voordat we het wisten, was "Daft Punk speelt in mijn huis" goed voor een Grammy, ondanks dat hij niet in kaart is gebracht in de Verenigde Staten. Dan het volgende album - 2007's Geluid van zilver - vond Murphy schrijven aangrijpend, despondent en dronken-aan-het-einde-van-een-open-bar-dance-feest lied liedjes, zijn bescheiden bariton bewerken voor alles wat het waard was en zijn beperkingen zijn grootste wapen maken. De oren van mensen werden voor altijd opgefokt. In de komende paar jaar zou "All My Friends" de geschikte comedown worden na MGMT's "Time to Pretend" op feestafspeellijsten. Het album debuteerde op nummer 46 in de albums en kreeg vijf sterren van critici overal ter wereld.

Op de een of andere manier werd het gekker na hun beste werk - de moderne, minimalistische warhorse workoutmix 45:33 werd gebrandmerkt en bereikte de top van de dance charts.

Het voelde alsof we op een dag wakker werden als Rip Van Winkle. LCD Soundsystem plotseling was Daft Punk. Het was tijdsgeest dance muziek iedereen nam de dood serieus. Murphy - een obsessieve, nieuwsgierige 40-jarige man die alle instrumenten wilde bespelen - was plotseling de Duke Ellington van de hipster- en pseudo-hipster-dansvloer: een geweldige bandleider. Rollende steen noemde hen "de meest hevige live-band van de planeet". James Murphy speelde leuk met anderen en schudde de vrije wereld. 2010's Dit is aan het gebeuren klik op # 4 in de hitlijsten.

Toen kwam 2011, toen ze besloten vaarwel te zeggen. De betraande send-offs en ongeloof rond de tijd van hun (vermoedelijk) laatste extravaganza in Madison Square Garden waren verrassend - ik moet toegeven - aan deze auteur. De livestream van de show glitching omdat zoveel mensen aan het afstemmen waren, de epische tour die eraan voorafging en de eindeloze bevrijding me allemaal verbaasde. Hoe anders was LCD dan de meeste muzikanten?

Ik heb nooit aan Murphy gedacht als, met name, een revolutionair. De synthese die hij sloeg tussen disco, 'downtown' New Yorkse mutant funk, moderne electro-pop en bipolaire lyrische houding, leek in het bijzonder niet als hersensmeltend, net als geweldige feestmuziek die je ook zou kunnen voelen. Het was niet zo ver weg van vergelijkbare gebieden. Andere daden waren mijnbouw, dacht ik. Ik had alle records. Ik ben verscheurd naar "Iemand Geweldig" en kwam nadrukkelijk in beweging, toen "Dance Yrself Clean" opkwam op de iPod Classic van iemand anders. Maar LCD had eigenlijk maar twee enorme albums. Als MGMT een iets ander record had gemaakt dan Gefeliciteerd (die trouwens nog steeds nummer 2 hit in de Amerikaanse albumschema), zouden ze video van MSG streamen voor een afscheidsprogramma? Zou Hot Chip, of The Knife (die ook met pensioen is gegaan, om nergens in de buurt van dezelfde fanfare te komen), of Ratatat, of handelt met meer muziek met een soortgelijke toegewijde volgeling, en inspireren veel in memoriam denkwerk? Die bands zouden waarschijnlijk niet overal box sets en films uitbrengen, neem ik aan.

Op de een of andere manier zouden geen van deze daden echter de prospectieve Coachella-headliners zijn. Maar goed, waarom gaat Calvin Harris dit jaar de lucht in? Waarom zijn we hier op aarde? Waarom zijn we van streek - of verbaasd van verbazing - dat LCD hun schema's op één lijn had, zodat ze een aantal grote shows konden monteren, een aantal (waarschijnlijk lage inzetten) nieuwe nummers op konden nemen en een andere smaak van het op livemuziek gebaseerde levensregime konden ervaren? ze al zoveel jaren?

Reünies betekenen niets (behalve misschien dat deze ploeg geen Headlining Coachella zou zijn als ze niet waren "gebroken"), en bands zoals LCD Soundsystem maken niet zoveel cheddar als je denkt dat ze doen. Plus, sommigen hebben erop gewezen dat er subtiele hints waren naar Murphy's spijt over het jarenlang verlaten van de band. Misschien was het gooien van een handdoek slechts een reflexmatige reactie op het toeren van een super-energieke, echte liveshow veel meer dan mensen die normaal willen blijven.

pic.twitter.com/Qyf466FqWa

- Coachella (@coachella) 5 januari 2016

Het maakt niet uit. De alles-in-een-plotselinge terugkeer van James Murphy en de Gimme Gimmes zou niet moeten veranderen hoe je je voelt over de band, zeker - alsof dit een uitverkoopactie was. Het was goed om chagrijnig te zijn over de terugkeer van de Doden, want ze kwamen tenslotte terug op hun hoge paard John Mayer, en ze hadden letterlijk net een afscheidsreis gemaakt. Dat is gewoon deprimerend op een niveau dat dit LCD-ding nooit zou kunnen zijn.

Maar tijden zijn zo moeilijk voor muzikanten en iedereen in de muziekindustrie, in termen van het verdienen van geld - zo veel zelfs dat er weinig tot nul voorbeelden zijn van 'uitverkocht' links. De term lijkt gewoon achterhaald. Het was sowieso nooit een vast, echt concept, zoals veel woorden waar we op harpen. Bijvoorbeeld, de originele "hipster" speelde in (zoete) Betty Boop-cartoons en zong met Bing Crosby ("hip" in de boeken van veel mensen) op de radio. Wat zit er in een woord? Maar ik dwaal af.

Tegenwoordig kunnen degenen die geld gaan grijpen, in de verleiding komen schaamteloos te roepen - zoals U2 dat album op onze iTunes en Phoneses zet zonder te vragen, of extreem rijke zangers die het geld niet nodig hebben dat ons frisdrank en Subway-yogamat verkoopt broodsandwiches - zijn mensen waarvan we praktisch aannemen dat het duidelijk dat soort dingen zou doen. Het moet ons niet verrassen. Bovendien is het uitbrengen van een nieuw album en het uitvoeren van enkele grote shows niet hetzelfde als het verkopen van je nummer aan een Kia-commercial of wat dan ook!

Ik bedoel, ik weet het niet, was Murphy niet altijd een "uitverkoop"? Nogmaals, wat dan ook.

Uiteraard is LCD Soundsystem terug. Hoeveel soundtracks van Noah Baumbach kan een man doen? Hoeveel kan iemand schijten over wijn in vergelijking met rocken op de meest prestigieuze locatie in de Verenigde Staten?

Laat een man leven, en help hem van dat zielige voetstuk af te komen dat je voor hem hebt gebouwd uit 12 "singles, vette-vesten festival-going v-halzen, en kopieën van New York Noise. Dans gewoon zelf schoon, als je het geld hebt; dit is als het ware gebeurt. Bewijs dat je het echt meende toen je zei dat LCD Soundsystem de beste band ter wereld was, en steun hun verlangen om je benen weer helemaal in de war te brengen.