Als je echt van iemand houdt: zou je echt iets voor hen doen?

Ze zeggen: 'ware liefde overwint alles', maar ben je het daarmee eens? Zijn er grenzen wanneer je echt van iemand houdt? En hoe weet je zelfs of het de grote L is?

Liefde is een vreemd en ingewikkeld iets. Je wordt er ziek van, stopt met eten en slapen… En dit alles zou je gelukkig maken! Ik schilder een nogal donker beeld van wat liefde is, want liefde is natuurlijk geweldig. Wanneer je een verband met iemand vindt, zijn er weinig gevoelens op de planeet die met elkaar vergelijken. Je zou alles doen als je echt van iemand houdt. Of zou je?

Geloof je dat ware liefde alles overwint, zoals ze zeggen? Ik heb een beetje moeite met dit gezegde, als ik eerlijk ben. Geloof ik dat je echt iets zou doen als je echt van iemand houdt? Nee. Niets. Ik zou de meeste dingen doen, maar ik zou niets doen.

Je zult alles doen voor liefde… maar dat niet

Je bent misschien te jong om dit te onthouden, maar in de vroege jaren 90 zong de Amerikaanse zangeres Meatloaf (herinner je hem?) Een beetje ditty genaamd "Ik zou alles doen voor liefde (maar dat doe ik niet)." Precies, Mr. Meatloaf, precies!

De meesten zijn het erover eens om alles uit liefde te overwegen, maar het daadwerkelijk doornemen en doen is iets heel anders.

Iemand die echt van je houdt, zou je nooit in een positie brengen die je liet kiezen tussen iets voor hen doen of iets doen waar je het niet mee eens was, of iets waar je je niet prettig bij voelde. Ik weet dat ik mijn partner nooit zou vragen om tegen hun principes in te gaan, gewoon vanwege hun liefde voor mij. Als je dat doet, is het toch zeker geen ware liefde aan jouw kant?

Zoals je kunt zien, is liefde inderdaad ingewikkeld!

Heb je grenzen in de liefde?

Je kunt op twee manieren kijken. Het kan zijn dat uw partner niets van u vraagt, maar u vindt dat u dat zou moeten doen. Misschien is het iets dat ze niet kunnen helpen, zoals een gezondheidsprobleem en ze hebben een nier nodig. In dat geval zou je het natuurlijk doen!

Ik heb het over dingen zoals het overtreden van de wet, ingaan tegen je overtuigingen of iemand anders pijn doen. Dit zijn dingen die ik niet uit liefde zou doen, omdat dat zou betekenen tegen mezelf in te gaan.

Wat zijn je grenzen? Of heb je iets als het op liefde aankomt? Het is een interessant gesprek om te hebben.

Hoe weet je dat als je echt van iemand houdt?

Als je echt van iemand houdt, hoe weet je dan eigenlijk dat het liefde is die je voelt? Liefde kan gemakkelijk worden verward met lust in de eerste bloei van een unie, en het kan inderdaad extreem krachtig aanvoelen. Wat mij betreft, ik weet dat ik verliefd ben als ik het gevoel krijg dat het geluk van de ander op één lijn ligt met het mijne, of in sommige gevallen misschien zelfs meer.

Dat is waarschijnlijk een controversieel iets om aan te bezorgen, want natuurlijk is het geluk van niemand anders belangrijker dan dat van jou, maar als je echt van iemand houdt, zijn er momenten dat je hun geluk als hoger op de prioriteitenlijst beschouwt dan het jouwe. Goed of fout, we voelen het allemaal. Of we ernaar handelen, is een andere zaak, maar voor mij weet ik dat het de grote L is die ik voel.

Dat alles 'ik kan niet stoppen met aan hen te denken', 'ik kan niet eten', 'ik kan niet slapen', voor mij is dat geen liefde. Dat is verliefdheid, en het is normaal in de eerste fasen na het ontmoeten van hen of het opstarten van een 'ding'. Veel mensen verwarren dat met liefde, maar het is totaal anders. Liefde gaat verder dan dat, liefde betekent dat je eigenlijk zou overwegen iets te doen.

Daarom is dit onderwerp zo belangrijk om te bespreken. Overweeg alles te doen uit liefde (er is weer Mr. Meatloaf), en eigenlijk is het de lijn tussen jezelf verliezen en je identiteit behouden. Nogmaals, het hangt ervan af wat 'alles' eigenlijk is, maar je moet een deel van jezelf terughouden als je een relatie hebt.

Uw partner moet altijd hetzelfde voor u willen. Je zou hetzelfde moeten willen voor je partner. We mogen niet verliezen wie we zijn als we een relatie hebben, we worden verondersteld een verbeterde versie te zijn! Dat is iets dat veel mensen vergeten.

Laat me jou een verhaal vertellen

Onlangs ben ik getuige geweest van deze kwestie. Een vriend van mij heeft het afgelopen jaar een relatie gehad en ik geef toe dat velen van ons daar onze twijfels over hebben. Ze is bij een persoon die de baas is, maar ze is zo halsoverkop verliefd * of zoiets * dat ze het niet kan zien. We steunen haar omdat we haar vrienden zijn. Onlangs vroeg haar partner haar om te stoppen met haar baan, omdat de uren het voor hen moeilijk maakten om veel tijd samen door te brengen.

Nu houdt onze vriend van haar werk. Ze heeft hard gewerkt om deze baan te bereiken, en ze is er erg goed in. Is ze vertrokken?

Schokkend, ja.

Haar verdediging was dat ze genoeg mislukte relaties in haar verleden had, ze wilde dat deze zou werken. Ze zei dat ze zijn punt kon begrijpen, en dat ze gemakkelijk een andere rol kon vinden die minder uren had, waar ze evenveel van genoot. Ze vond het offer de moeite waard.

Nu werkt ze in een soortgelijke baan, maar ze vindt het minder leuk. Bovendien lijkt ze meer thuis te zijn dan thuis met haar partner.

In dit geval ben ik het niet eens met het doen van iets uit liefde.

Wat denk je?

Opoffering moet niet ten koste gaan van je leven, en het mag zeker niet eenzijdig zijn. Liefde is hard genoeg zonder eisen toe te voegen die de vreugde halen uit de dingen waar je hard voor hebt gewerkt. Het is zeker ook niet de moeite waard om je geluk op te offeren.

Er is een groot verschil tussen het beschouwen van hun geluk iets belangrijker dan dat van jou bij een gelegenheid, bijvoorbeeld wanneer je een avondje uit met vrienden moet annuleren omdat ze ziek zijn, en het op een constante basis doen. Waarom zou je partner altijd moeten glimlachen en krijgen wat ze willen, als jij degene bent die alles opoffert en compromitteert? Voor mij is dat geen liefde. Als je echt van iemand houdt, moet je er zelfs niet aan denken om dit ook voor jou te doen.

Het vermogen om te weten wanneer iemand te veel van je vraagt ​​en wanneer het iets natuurlijks is dat je doet wanneer je echt van iemand houdt, komt met de leeftijd. Triest maar waar. Toen ik jonger was, deed ik waarschijnlijk veel meer voor mijn partner dan ik had moeten doen. Ik gaf en gaf en gaf, gewoon omdat ik bang was dat ze me zouden verlaten als ik het niet deed. Ik kijk nu terug en voel me verdrietig voor dat meisje. Waar was mijn zelfrespect? Waar was mijn trots?

Ik weet nu het verschil tussen wat ik wel en niet moet doen in een relatie, en ik denk dat dit iets is dat de meeste mensen ook beseffen, omdat ze ervaringen hebben die helaas een beetje pijn doen onderweg.

Als je echt van iemand houdt, zou je dan iets voor hem doen? Het is een echt gesprek om met jezelf te hebben. Door je grenzen te kennen, bespaar je jezelf in de toekomst pijn en verwarring.