Computer-gegenereerde VR-kinderporno zal vreselijk, illegaal en meeslepend zijn

In een monumentale zaak heeft een rechtbank in Japan geoordeeld dat gecomputeriseerde afbeeldingen de kinderpornowetgeving van het land schenden. De rechtbank in Tokio beschuldigde de 55-jarige Akashi Takahashi van een federaal verbod op kinderporno, dat in 2014 werd doorgegeven in Japan, toen de kunstenaar 31 foto's gebruikte van een identificeerbare meisje om naakte afbeeldingen te maken. Hoewel de wet een uitzondering maakt voor expliciete manga en anime, omdat het eigenlijke meisje in deze afbeeldingen herkenbaar was als krant De Asahi Shimbun verslagen, werd Takahashi veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf.

Dit markeert Japan's eerste entree in het grijze gebied van veel kinderpornografiewetten: zijn veranderde of gefictionaliseerde afbeeldingen illegaal? De uitspraak brengt het land een stap dichterbij in overeenstemming met de Verenigde Staten, waar virtuele afbeeldingen realistisch genoeg zijn om een ​​minderjarige te identificeren, en dan zijn ze illegaal. Als de virtuele afbeeldingen geen echte minderjarigen bevatten - of als er artistieke waarde is aan afbeeldingen van seks tussen minderjarigen, zoals in Amerikaanse schoonheid, waar het Supreme Court graag naar verwijst - Amerikaanse rechtbanken hechten in het algemeen de voorkeur aan First Amendment-rechten op kinderporno.

Per website van het ministerie van Justitie:

Afbeeldingen van kinderpornografie zijn niet beschermd onder de First Amendment-rechten en zijn illegale smokkelwaar volgens de federale wetgeving. Sectie 2256 van Titel 18, de Code van de Verenigde Staten, definieert kinderpornografie als elke visuele afbeelding van seksueel expliciet gedrag waarbij een minderjarige (iemand jonger dan 18 jaar oud) is betrokken. Visuele afbeeldingen omvatten foto's, video's, digitale of door een computer gegenereerde afbeeldingen die niet te onderscheiden zijn van een werkelijke minor, en afbeeldingen die zijn gemaakt, aangepast of aangepast, maar lijken een identificeerbare, werkelijke minor weer te geven.

Wat betekent dit voor afbeeldingen van virtuele realiteit van kinderen die seksuele handelingen verrichten? Er is geen reden om aan te nemen dat, hoewel het visuele medium zou kunnen veranderen, de wet VR anders zal behandelen. Overweeg wat er gebeurde met de opkomst van internet: om het ministerie van Justitie te horen vertellen, was kinderporno in de jaren 80 bijna uitgeroeid. Maar internet was een schok voor het systeem. Niet omdat de aard van kinderpornografie veranderd was - het was nog steeds obsceen, nog steeds verwoestend - maar omdat de distributiemethoden hydra-achtig werden in zijn moeilijkheid om te verslaan. Hoewel VR in gruwelijke details onuitsprekelijke handelingen zou kunnen vertonen, zal het fundamenteel hetzelfde blijven - net als illegaal - als een voertuig voor distributie en consumptie.

Maar het wordt een beetje duisterder als de afbeeldingen bestaan ​​uit puur verzonnen kinderen. Volgens de 2003 Act, als een seksueel expliciete afbeelding van een minor 'geen serieuze literaire, artistieke, politieke of wetenschappelijke waarde heeft', is het obsceen en illegaal. Dit omvat tekeningen, cartoons, sculpturen en schilderijen. Het gebruik van nepbeelden van kinderen in seksuele scenario's om kindermisbruikers psychiatrisch te evalueren, die Canadese onderzoekers in VR hebben gedaan, zou waarschijnlijk legaal zijn als ze in de Verenigde Staten worden geprobeerd. Maar als er geen artistieke verdienste is, verwacht dan dat obscene VR de volle laag van de wet voelt.

In de Verenigde Staten werd een manga-verzamelaar een half jaar gevangen gezet voor zijn strips waarin kinderseks en bestialiteit werden afgeschilderd, niet onder kinderpornowetgeving, maar onder de PROTECT-wet. Als VR de visuele ervaring verhoogt - en dat is het geval - is het gefabriceerde obscene nog steeds geen kinderpornografie zoals hierboven beschreven, maar zal het waarschijnlijk in de gevangenis belanden.