Transhumanisme is een strijd voor gelijkheid

Als de transhumanisten hun zin hebben, zal de technologie langzaam maar zeker metaforische en fysieke grenzen wissen. De beweging, die de mensheid wil opwaarderen met behulp van opkomende technologieën, het verslaan van dood en ziekte, is utopisch in zijn kern - een zachte opstand tegen traditionele sociale structuren gebouwd om traditioneel beperkte mensen met traditioneel menselijke levens te ondersteunen. Maar in tegenstelling tot constitutionalisten, communisten of fascisten, kunnen transhumanisten - vertegenwoordigd in de Amerikaanse presidentskandidaat Zoltan Istvan en in het buitenland door Italiaanse IEEE Fellow Riccardo Campa - erg goed opschieten. In plaats van een reeks zeer specifieke politieke voorschriften te delen, delen ze een basisidee: we kunnen een betere wereld bouwen.

Als je filosoof Gabriel Dorthe, een ingebedde onderzoeker binnen de Franse Transhumanistische Associatie, vraagt, zal hij je vertellen dat consensus heerst omdat transhumanistische doelen en obstakels niet worden beperkt door geografie. Het menselijk leven verlengen, de menselijke conditie verbeteren met technologie en de Luddites bestrijden zijn wereldwijde, geen regionale zaken. Hoewel het afbreken van het huidige mondiale politieke systeem geen uitgesproken doel van de beweging is, is het een bijna onvermijdelijk neveneffect vanwege wat technologie al heeft gedaan aan tijd en ruimte, waardoor de mogelijkheid ontstaat dat samenlevingen onafhankelijk van de geografische locatie kunnen bestaan. Ga verder in die richting en het idee dat "Rusland" is, wordt belachelijk.

Maar dat gaat morgen niet gebeuren en het gebeurt misschien niet eens voordat het transhumanisme begint te versplinteren. Dorthe praatte met omgekeerde over het begin van 'technoprogressivisme', waarom het 'T-woord' een 'vogelverschrikker' is, en de onvermijdelijke problemen met de katholieken.

Wat zijn de verschillen tussen het Amerikaanse en Franse transhumanisme?

Historisch gezien is de transhumanistische beweging gebaseerd op de Amerikaanse westkust, Silicon Valley en een klein beetje op de oostkust. Voor de Europese activisten is het erg belangrijk om transhumanisme in de Europese politieke context in te voeren en te vertalen en meer te praten over sociale ongelijkheden en publieke investeringen in onderzoek en ontwikkeling. Gedurende minstens twee of drie jaar is de meest prominente transhumanistische kleur in Europa technoprogressivism. De belangrijkste theoreticus van deze manier om transhumanisme te promoten is eigenlijk James Hughes, een Amerikaan.

Dus het Europese transhumanisme is in overeenstemming met deze Amerikaanse opvattingen?

The Transhumanist Declaration from 1998 is het programma van de transhumanistische beweging over de hele wereld. Telkens wanneer een nieuwe beweging begint, verwijzen ze naar deze verklaring. Dit is natuurlijk nogal vaag, maar er staat expliciet dat transhumanisme een is lobby en moet proberen beleidsmakers en ondernemers te beïnvloeden - iedereen die dat wel kan maken waar ze in geïnteresseerd zijn. Transhumanistische activisten, meestal, zijn geen wetenschappers of ingenieurs of ondernemers. Sommige van deze mensen kunnen geïnteresseerd zijn in transhumanisme. Ze kunnen soms een beetje geld aan hen geven. Maar ze zijn niet specifiek transhumanistisch.

Technoprogressivisten zijn de afgelopen jaren veel prominenter geworden. Ze besloten een nieuwe transhumanistische verklaring te schrijven: de nieuwe technoprogressivistische verklaring.

Wat is het grote verschil tussen de oude verklaring en de nieuwe verklaring van technoprogressivist?

Het eerste verschil is dat de technoprogressivisten expliciet vragen om openbare beraadslaging en een betere betrokkenheid van beleidsmakers en politici en publieke financiering. Maar ik ben geneigd te geloven dat dit discours een vijand - iemand of iets om tegen te praten. Deze vijand … het is moeilijk te zeggen of het al bestaat. Deze vijand is het libertarische transhumanisme. Ze verwijzen er voortdurend naar en zeggen: "Zo zijn we niet." We zorgen voor ongelijkheden en we zorgen voor transhumanisme voor iedereen. Betere gezondheid, langere levensduur, dat soort dingen. We zijn tegen octrooien op, bijvoorbeeld, planten; wij openen open source-innovatie. Transhumanisten die niet doen pleit daarvoor, ze zijn zeer zeldzaam.

Deze ideeën zijn het allemaal eens over het feit - of de overtuiging - dat er iets heel verontrustends of ontwrichtends in de technologie komt. Waar het vandaan komt weten we niet precies.

Zijn de ideeën van de technoprogressieve beweging waarschijnlijker overgenomen door de Fransen dan de Amerikaanse publieke opinie en beleidsmakers?

Voor zover ik weet, nee, omdat ik ingebed ben in de Franse transhumanistische vereniging, en ik elke dag kan zien hoe moeilijk het voor hen is om geaccepteerd te worden.

Welke ideeën lijkt de Franse cultuur te weerstaan?

De echte naam van de groep hier is de Franse transhumanistische vereniging-Technoprog. Dus, technoprogressief. Ze spelen de twee gezichten van de beweging. Ze worstelen met het overtuigen van media of politici of het publiek dat ze zijn goed transhumanisten omdat ze technoprogressivisten zijn. Maar tegelijkertijd moeten ze het 'T-woord' behouden, zoals ze zeggen. En mensen zijn daar erg reactief op.

Welke transhumanistische ideeën zijn geaccepteerd door Franse beleidsmakers?

Sommige politici in Frankrijk praten over een langere levensduur, maar dat doen ze nooit verwijzen naar transhumanisme. Wanneer mensen de ideeën onderschrijven, zeggen ze altijd: 'Ik ben geen transhumanist, maar. "Transhumanisme is iets heel gevaarlijks, maar technologie zal drastisch veranderen en misschien mijn conditie verbeteren. '

Ja, dat is het ding. En veel mensen zeggen hetzelfde soort dingen als transhumanisten, dezelfde soort uitspraken over technologie en menselijkheid. In zekere zin is het zoiets als: wat doe je in het midden van het veld om vogels te vermijden?

Een vogelverschrikker.

Het is een interessante manier om het landschap in te kaderen.

Hoe heeft religieus denken invloed gehad op de manier waarop transhumanistische ideeën worden ontvangen in het Franse openbare beleid?

Katholiek denken over de integriteit van het lichaam is meer impliciet in Frankrijk. Er is het idee dat je sommige stukjes technologie niet in het lichaam kunt stoppen; dat het uniek en puur moet blijven. Maar meestal wordt het niet als een religieuze verklaring bedoeld, maar eerder als: "Iedereen weet dat." Ik denk dat het in de VS meer open is. Als je iets wilt doen, doe het dan gewoon, en we kunnen praten of niet als we het er niet mee eens zijn. Voor de transhumanisten is het veel duidelijker dat als je het er niet mee eens bent, je ofwel luddieten of irrationele religieuze mensen bent.

Wat zijn de meest urgente beleidskwesties die ze graag in de komende 10 of 20 jaar zouden zien veranderen?

Het belangrijkste onderwerp is levensduur, wat zou kunnen leiden tot meer publieke investeringen in onderzoek en in medisch onderzoek. De meeste transhumanisten zijn het erover eens dat levensduur en amortaliteit of levensverlenging erg belangrijk zijn. En wat betreft het organiseren van de beweging, houden ze er niet zo van om een ​​politieke partij op te bouwen. Ze zijn eigenlijk opgeleid om een ​​denktank te bouwen, wat een manier is om meer legitiem te zijn om te proberen de politici te beïnvloeden. Als u bent aangemerkt als een denktank, geeft dit u een serieus gewicht.