6 wetenschappers die geweldige ontdekkingen hebben gedaan die op zichzelf experimenteerden

Eeuwenlang gebruikten moedige en nieuwsgierige wetenschappers zichzelf als cavia's in naam van de ontdekking. Het was een gangbare praktijk in de 19e en 20e eeuw, vooral op het gebied van psychologie en geneeskunde, omdat artsen zichzelf vaak beschouwden als de meest betrouwbare getuigen van de effecten van een bepaald medicijn of ander regime. Tegenwoordig is de praktijk uit de gratie geraakt, omdat een steekproefomvang van een ver achterblijft bij de normen van een dubbelblinde proef.

Maar zelfs vandaag blijven onderzoekers aan zichzelf experimenteren, soms omdat geen ethiekraad het testen op een ander mens zou goedkeuren, soms uit pure nieuwsgierigheid en soms uit wanhoop.

Hier zijn zes grote momenten in de geschiedenis van de wetenschap, uitgevoerd op jezelf.

De eerste zure trip

Chemicus Albert Hofmann synthetiseerde eerst lyserginezuurdiethylamide (LSD), maar had geen idee van zijn halluncinogene vermogens tot 1943, toen hij per ongeluk een klein bedrag braakte. Toen hij zijn ontdekking realiseerde, deed hij wat elke goede wetenschapper zou doen en begon hij aan zichzelf te experimenteren. Zijn eerste doelbewuste zure trip was op 19 april 1943, toen hij op beroemde wijze zijn fiets naar huis reed terwijl hij onder invloed was van het medicijn.

"Nu kon ik beetje bij beetje genieten van de ongekende kleuren en spelvormen die achter mijn gesloten ogen bleven bestaan", schreef hij over de ervaring. "Caleidoscopische, fantastische beelden kwamen op me af, afwisselend, bont, openend en sluitend in cirkels en spiralen, exploderend in gekleurde fonteinen, herschikt en hybridiserend in constante stroom. Het was bijzonder opmerkelijk hoe elke akoestische waarneming, zoals het geluid van een deurkruk of een passerende auto, werd omgezet in optische waarnemingen. Elk geluid genereerde een levendig veranderend beeld, met zijn eigen consistente vorm en kleur."

The Alcoholism Miracle Pill

Olivier Ameisen was een briljante cardioloog tot het alcoholisme zijn leven overnam. Geen van de beschikbare behandelingen was genoeg om hem weg te houden van de fles. Het was uit wanhoop dat hij een onconventionele overstag nam - hij experimenteerde met baclofen, een spierverslapper die veelbelovende resultaten had laten zien in tests op verslaafde proefdieren. Ameisen verhoogde zijn dosis geleidelijk tot hij een niveau bereikte waar zijn alcoholinkomsten eenvoudig verdampten. Hij vertelt het verhaal in zijn boek uit 2009, Genees jezelf.

Ball-crushend sterke anesthesie

In 1898 kwam de Duitse chirurg August Bier tot de ontdekking dat een dosis cocaïne die in de wervelvloeistof werd geïnjecteerd, als een effectieve anesthesie kon dienen. Om het te bewijzen, had hij een assistent, Augustus Hildebrandt, geprobeerd hem met het medicijn te injecteren. Maar Hildebrandt verpestte, en Bier lekte uiteindelijk spinale vloeistof uit een gat in zijn nek. In plaats van het experiment te verlaten, schakelden de twee mannen van plaats en injecteerde Bier Hildebrandt met de cocaïne. Hij ging verder met steken, hameren en verbranden zijn assistent, trok schaamhaar en verpletterde zijn testikels. Het paar ging vervolgens uit voor een boozy dinner, misschien in een poging om de traumatische gebeurtenissen van die dag te vergeten.

Moeiteloos Gewichtsverlies

Neurowetenschapper Michael Graziano meldde onlangs over een gewichtsverliesexperiment dat hij zelf uitvoerde. Het doel was om zonder inspanning af te vallen. De theorie is dat wanneer we ons voedsel ontnemen door middel van een dieet, we onze hongerstem verheffen, waardoor we uiteindelijk aan trek in eten gaan en meer eten dan we anders zouden kunnen hebben. Graziano ging door met het vermijden van voedsel dat onze hongerstemming (koolhydraten) op gang bracht, voedsel verwelkomend dat ons verzadigde (vetten) liet voelen, en het toestond om te eten totdat hij vol was bij elke maaltijd. Het resultaat? Vijftig pond vergoten meer dan acht maanden, allemaal zonder een gevecht van wilskracht aan te gaan.

De Parasitaire Allergie Cure

Wat zou het voor u kosten om parasitaire haakwormen gewillig op uw huid te zetten, zodat zij zich door uw huid kunnen nestelen, in uw darmen kunnen leven en zich van uw bloed kunnen voeden? Immunoloog-bioloog David Pritchard deed dat in 2004, allemaal in de naam van de wetenschap. Hij had een hypothese dat mijnworminfecties allergie- en astmasymptomen verminderen en moesten testen op menselijke proefpersonen. Hij stemde ermee in om de cavia te zijn, om zijn ethische commissie te sussen. Het experiment liet later meer testen toe op mensen, die wonderbaarlijke verlichting van allergiesymptomen rapporteerden.

De door cokes aangedreven bediening

Op 15 februari 1921 lag de Amerikaanse chirurg Evan O'Neill Kane op een operatietafel te wachten om zijn blindedarm te laten verwijderen. Plotseling had hij een idee voor een experiment: zou hij de operatie aan zichzelf kunnen voltooien? Hij beval de artsen en verpleegkundigen om zich terug te trekken, injecteerde de wand van zijn onderbuik met cocaïne en adrenaline, sneed zichzelf open en verwijderde de appendix. Het duurde een half uur en het enige ongeluk was toen zijn ingewanden uit hem naar buiten kwamen toen hij te ver naar voren leunde. Hij herstelde snel.