Penis-botonderzoek toont aan waarom sommige dieren een baculum hebben (maar geen mens)

Van alle eufemismen die we hebben voor een erectie, is "boner" een van de meest voorkomende. Het is ook, althans voor mensen, een flagrante verkeerde benaming. Elke persoon die ooit een niet-betwiste menselijke penis heeft ontmoet, weet dat hij geen bot heeft. Sommige dieren hebben echter botten in hun botten en een nieuwe studie in de Proceedings of the Royal Society B biedt een overtuigende verklaring voor de functie van het penisbeen, of baculum, bij die soorten, en werpt enig licht op waarom mensen de hunne hebben verloren.

In de paper gebruikt Manchester Metropolitan University-onderzoeker en hoofdauteur Charlotte Brassey, Ph.D., 3D-computermodellen van dierlijke penissen om te beweren dat de dieren die do een baculum hebben, vanwege een bijzonder indrukwekkende eigenschap van hun seksleven. Terwijl eerder onderzoek naar het baculum suggereerde dat het bot zich ontwikkelde om relatief grote penissen in relatief kleine vagina's te laten komen, laat het werk van Brassey en haar team zien dat het veel nuttiger is om de penis veilig te houden als het eenmaal is - af en toe voor vrij lange tijd tijds perioden.

"De hypothese van de 'vaginale frictie'," legt Brassey uit omgekeerde, verwijzend naar één theorie voor de functie van het baculum, "is gebaseerd op het idee dat het rigide baculum-bot de penis zou helpen verstijven en helpen bij het overwinnen van de wrijving die gepaard gaat met een kleiner vrouwelijk vaginaal kanaal." Maar haar nieuwe gegevens over baculumsterkte, die niet veel verschil vertoonde in soorten waarbij het mannetje veel groter is dan het vrouwtje, ondersteunt deze theorie niet. Integendeel, haar gegevens ondersteunen een andere theorie, de "langdurige intromissie" -hypothese.

Het is hoe het klinkt: Langdurige intromissie verwijst naar de hoeveelheid tijd dat een penis in een vagina zit. Brassey's werk suggereert dat de grootte en de vorm van het baculum zich ontwikkelen om de penissen op hun plaats te houden, voorkomen dat de urinebuis geplet wordt en de sperma-afgifte tijdens langere duur van de intromissie helpen. Meer algemeen geldt hoe sterker het baculum, hoe langer de intromissie. (Sommige dieren, zoals de coati - een lid van de wasbeerfamilie die beslist een baculum heeft - hebben een intromissieduur van wel een uur.) De gegevens suggereren dat de fysieke kenmerken van het baculum zijn geëvolueerd om de penis te helpen in de hele tijd te blijven. duur van copulatie.

Het verzamelen van deze gegevens betrof het creëren van virtuele dierenbacula en zien of ze (vrij letterlijk) vouwden onder druk. "In het verleden hebben auteurs alleen gekeken naar statistieken zoals lengte en diameter. Onze studie is uniek in het beschouwen van het gedrag van het baculum als een geheel enkele 'entiteit' ", zegt Brassey. "We creëren 3D-modellen van de hele structuur, inclusief alle bizarre richels, bochten, groeven die ze bezitten." Daarna zegt ze dat ze de gemodelleerde bacula "virtueel crashtesten" om te zien hoe ze zich gedragen wanneer krachten (zeg maar, de wanden van een vagina) worden op hen toegepast.

Samengevat tonen de gegevens van het team aan dat hoe langer de intromissieduur van een soort is, des te groter de kracht van zijn baculum. "Onze resultaten ondersteunen het idee dat de grootte en de vorm van het carnivoran baculum zijn geëvolueerd in reactie op selectieve druk op de duur van de copulatie en de bescherming van de urethra," schrijven ze.

Vergeleken met die van de indrukwekkende coati, is de duur van de menselijke intromissie tamelijk kort: in een onderzoek uit 2005 in de Journal of Sex Medicine van 500 paren over de hele wereld, was de mediane duur 5,4 minuten - hoewel het bereik weliswaar vrij groot was (een paar meldde 44 minuten). Het is echter te vroeg om te zeggen dat onze snelle afronding heeft geleid tot het verlies van onze bacula. "De reden waarom mensen geen baculum hebben, is nog steeds een beetje een mysterie", zegt Brassey.

Alle andere apen hebben een penis-bot, legt ze uit, maar zelfs die van hen hebben slechts de grootte van een rijstkorrel en komen alleen in de eikel van de penis voor. "Echter, tijdens de erectie, is de eikel niet zo vol bloed als de 'schacht'," vervolgt ze. "Dus dit betekent bij soorten met een veel grotere eikel (zoals honden en beren), ze zijn meer afhankelijk van de stijve benige ondersteuning van een groot baculum, vergeleken met de hydrostatische 'op bloed gebaseerde' stijfheid van de schacht tijdens erectie zoals bij mensen. '

In 2017, nog een artikel in de Proceedings of the Royal Society B evenzo betoogde dat het baculum evolueerde voor een verlengde intromissieduur. De auteurs van die studie gingen echter een stap verder door te theoretiseren dat de reden mensen verloren hun bacula is omdat ze monogame relaties ontwikkelden, en dus hoefde een mens niet langer een letterlijk bot te gebruiken om ervoor te zorgen dat zijn penis lang genoeg in zijn maat bleef om haar zwanger te maken.

Het baculum blijft grotendeels een mysterie, net als toen Brassey haar werk begon. "Eerlijk gezegd zat ik op een wetenschappelijke conferentie en tijdens hun toespraak noemde een van de sprekers kort het baculum als een terzijde, en het feit dat niemand het eens kon worden over waar het baculum eigenlijk voor wordt gebruikt," zegt ze.

"Dit vond mij net zo fascinerend, het feit dat er een bot kan zijn dat zo vaak voorkomt bij zoogdieren, maar we kunnen niet achterhalen hoe het werkt. Met mijn achtergrond in 3D-modellering en anatomie leek het een soort vraag die ik kon helpen beantwoorden!"