Pet Science: Waarom sommige mensen van dieren houden - en anderen echt niet

De recente populariteit van 'designer'-honden, katten, micro-varkens en andere huisdieren lijkt misschien te suggereren dat het houden van huisdieren niet meer dan een modegril is. Sterker nog, er wordt vaak aangenomen dat huisdieren een westerse aandoening zijn, een raar overblijfsel van de werkende dieren die worden gehouden door gemeenschappen uit het verleden.

Ongeveer de helft van de huishoudens in Groot-Brittannië alleen bevat een soort van huisdier; ongeveer 10 miljoen daarvan zijn honden, terwijl katten nog 10 meter vormen.Huisdieren kosten tijd en geld, en dragen tegenwoordig nauwelijks meer bij aan de materiële voordelen. Maar tijdens de financiële crisis van 2008 bleven de uitgaven aan huisdieren vrijwel onaangetast, wat suggereert dat huisdieren voor de meeste eigenaren geen luxe zijn, maar een integraal en zeer geliefd deel van het gezin.

Sommige mensen houden echter van huisdieren, terwijl anderen gewoon niet geïnteresseerd zijn. Waarom is dit het geval? Het is zeer waarschijnlijk dat ons verlangen naar het gezelschap van dieren in feite tienduizenden jaren teruggaat en een belangrijke rol heeft gespeeld in onze evolutie. Als dat zo is, kan de genetica misschien verklaren waarom liefde voor dieren iets is dat sommige mensen gewoon niet krijgen.

De gezondheidskwestie

De laatste tijd is er veel aandacht besteed aan het idee dat het houden van een hond (of mogelijk een kat) de gezondheid van de eigenaar op meerdere manieren ten goede kan komen - het verminderen van het risico op hartziekten, het bestrijden van eenzaamheid en het verlichten van depressie en de symptomen van depressie en dementie.

Zoals ik in mijn nieuwe boek ontdek, zijn er twee problemen met deze claims. Ten eerste zijn er een vergelijkbaar aantal studies die suggereren dat huisdieren geen of zelfs een lichte negatieve invloed op de gezondheid hebben. Ten tweede leven eigenaren van gezelschapsdieren niet langer dan zij die nooit het idee hebben gehad om een ​​dier rond het huis te hebben, wat ze zouden moeten als de beweringen waar waren. En zelfs als ze echt waren, zijn deze vermeende gezondheidsvoordelen alleen van toepassing op hedendaagse gestreste stedelingen, niet op hun voorouders van jager-verzamelaars, dus kunnen ze niet worden beschouwd als de reden dat we huisdieren begonnen te houden in de eerste plaats.

De drang om dieren bij ons thuis te brengen is zo wijdverspreid dat het verleidelijk is om het te beschouwen als een universeel kenmerk van de menselijke natuur, maar niet alle maatschappijen hebben een traditie van het houden van huisdieren. Zelfs in het Westen zijn er veel mensen die geen speciale affiniteit voelen voor dieren, huisdieren of niet.

De gewoonte om huisdieren te houden loopt vaak in gezinnen: dit werd ooit toegeschreven aan kinderen die de levensstijl van hun ouders navolgen toen ze het huis verlieten, maar recent onderzoek heeft gesuggereerd dat het ook een genetische basis heeft. Sommige mensen, ongeacht hun opvoeding, lijken vatbaar voor het gezelschap van dieren, anderen minder.

Dus de genen die het houden van dieren bevorderen, kunnen uniek zijn voor mensen, maar ze zijn niet universeel, wat suggereert dat in het verleden sommige samenlevingen of individuen - maar niet allemaal - bloeiden dankzij een instinctieve verstandhouding met dieren.

DNA van huisdieren

Het DNA van de hedendaagse gedomesticeerde dieren laat zien dat elke soort in de late paleolithische en neolithische perioden gescheiden was van zijn wilde tegenhanger tussen 15.000 en 5.000 jaar geleden. Ja, dit was ook toen we begonnen met het fokken van vee. Maar het is niet gemakkelijk om te zien hoe dit had kunnen worden bereikt als die eerste honden, katten, runderen en varkens als louter goederen werden behandeld.

Als dit het geval zou zijn, zouden de beschikbare technologieën ontoereikend zijn geweest om ongewenste kruising van tamme en wilde dieren te voorkomen, die in de vroege stadia gemakkelijk toegang tot elkaar hadden gehad, de genen eindeloos verdunnen voor "tamheid" en aldus de verdere domesticatie naar een crawl - of zelfs omkeren. Ook zouden periodes van hongersnood de slachting van het fokbestand hebben aangemoedigd, waardoor lokaal de "tamme" genen volledig zouden worden weggevaagd.

Maar als ten minste enkele van deze vroege huisdieren als huisdieren waren behandeld, zou fysieke insluiting in menselijke woningen wilde mannetjes hebben belet hun gang te gaan met gedomesticeerde vrouwen; Een speciale sociale status, zoals die wordt geboden aan een aantal bestaande jager-verzamelaars huisdieren, zou hun consumptie als voedsel hebben geremd. Op deze manier geïsoleerd bleven de nieuwe semi-gedomesticeerde dieren in staat geweest zijn zich te ontwikkelen van de wilde wegen van hun voorouders en de buigzame dieren te worden die we tegenwoordig kennen.

Dezelfde genen die vandaag sommige mensen vatbaar maken voor hun eerste kat of hond, zouden zich onder die vroege boeren hebben verspreid. Groepen die mensen met empathie voor dieren omvatten en een goed begrip van de veehouderij zouden hebben kunnen floreren ten koste van degenen zonder, die op de jacht moesten blijven vertrouwen om vlees te krijgen. Waarom voelt niet iedereen hetzelfde? Waarschijnlijk omdat op een bepaald punt in de geschiedenis de alternatieve strategieën voor het stelen van huisdieren of het slaven van hun verzorgers levensvatbaar werden.

Er is een laatste draai aan dit verhaal: recente studies hebben aangetoond dat affectie voor huisdieren hand in hand gaat met zorg voor de natuurlijke wereld. Het lijkt erop dat mensen grofweg kunnen worden onderverdeeld in mensen die weinig affiniteit hebben met dieren of het milieu, en degenen die geneigd zijn om van beide te genieten, en die het houden van dieren houden als een van de weinige beschikbare verkooppunten in de verstedelijkte samenleving van vandaag.

Als zodanig kunnen huisdieren ons helpen opnieuw contact te maken met de wereld van de natuur waaruit we zijn geëvolueerd.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door John Bradshaw. Lees hier het originele artikel.