Hoe verschillen Hillary Clinton en Donald Trump van het ruimtevaartbeleid?

Het eerste presidentiële debat tussen Hillary Clinton en Donald Trump was vrij summier op veel van alles wat met wetenschap en technologie te maken had, behalve een absurde uitwisseling over 'de cyber', oftewel cyberbeveiliging.

Maar er was één onderwerp dat Lester Holt misschien heeft verdoezeld: internationaal ruimtebeleid. Dat klopt, de echte internationale wheeling en handelsactie gaande is niet op onze nederige planeet, maar in de galactische. Het International Space Station is een belangrijk - maar wankel - radertje dat ervoor zorgt dat de Amerikaanse en Russische relaties niet volledig uit elkaar vallen. Laten we de veelbelovende bondgenoten zoals de European Space Agency niet vergeten en rivalen zoals China ook in ruimtevaart bezig zijn. Hell, Luxemburg wil het Mekka van een mijnwerker worden.

Om al deze redenen en meer zal ruimtebeleid een belangrijk onderdeel zijn van de plannen van de volgende president. Een recente vragenlijst over wetenschap en technologie die aan de vier grote presidentskandidaten wordt gestuurd, illustreert precies waar de kandidaten het eens zijn, waar ze verschillen, en hints over hoe de toekomst van de ruimte er over een paar jaar kan uitzien als een van hen wordt beëdigd.

Hillary Clinton

De reactie van Clinton op het ruimtevaartbeleid was een van de meest gedetailleerde. Dat zou niet bepaald een verrassing mogen zijn - de voormalige minister van Buitenlandse Zaken was behoorlijk uitbundig over het willen vergroten van de NASA-begroting en heeft de afgelopen decennia een grote belangstelling getoond voor buitenaards leven.

Clinton benoemt in haar antwoord op de spellingvraag elk belangrijk astrofysicaconcept van zwarte gaten tot exoplaneten naar donkere materie en doet haar uiterste best om te benadrukken hoe een ruimteprogramma programma's omvat om "onze ozonlaag en de catastrofale gevolgen van wereldwijde klimaatverandering. "Ze noemt zelfs planetaire verdediging, zinspelend op de identificatie en in kaart brengen van" near-Earth asteroïden als een eerste stap om onze planeet te beschermen tegen een grote asteroïde-impact."

Haar reactie omvat de vage beloften om ruimteverkenning te promoten en te ondersteunen, maar haar specifieke plannen omvatten het uiten van de wens om "samen te werken met het Congres om ervoor te zorgen dat de NASA leiderschap, financiering en operationele flexibiliteit heeft om op een nieuwe manier met de industrie te werken, waarbij de nadruk wordt gelegd op nieuwe technologieën en efficiëntie bedenken en gebruiken om meer waar voor je geld te krijgen, banen te creëren en de Amerikaanse economie te laten groeien."

En laten we Mars niet vergeten: "Een doel van mijn administratie zal zijn om deze kennis nog verder uit te breiden en ons vermogen om menselijke verkenning van Mars realiteit te maken te vergroten."

Al met al is het ruimtevaartbeleid van Clinton misschien niet zo verschillend van het verleden van de president - het doel is om NASA te blijven geven waar het om vraagt ​​om ervoor te zorgen dat de VS het krachtigste ruimteprogramma ter wereld behoudt. Met andere woorden: behoud een status-quo.

Dit is nog steeds erg kort op details - en het kan blijken dat haar administratie een actieve rol speelt zoals haar voorganger en negeert een volledig programma (RIP Constellation) ten gunste van iets anders (hey there, Orion and Journey to Mars). Maar wat duidelijk is, is dat het geen inkrimping van de NASA zal zijn - gewoon een reorganisatie van prioriteiten om beter te passen in een algehele visie.

Donald Trump

Het antwoord van de Republikeinse kandidaat was slechts één paragraaf lang en was nog erger over details dan de reactie van Clinton.

Troef record op ruimte is beter geïllustreerd aan de hand van zijn opmerkingen uit het verleden. We hebben ze al samengevat, dus het is weinig zinvol om er nog eens over na te denken, maar het algemene punt is dat een Trump-administratie waarschijnlijk zou proberen het NASA-budget te verlagen, en in plaats daarvan ondersteuning zou geven aan de private ruimtevaartindustrie - die groeit, maar nog steeds een heleboel redenen tot bezorgdheid vanwege een gebrek aan overzicht en een voorliefde voor het nemen van risico's.

Het Congres lijkt geen kansen te willen nemen op een presidentschap van de Trump met iets goeds - vooral met de Mars-missie nu voorop en als NASA's belangrijkste focus. Zonder Trump te noemen, keurde het Congres een machtigingswet goed met tweeledige steun die het in de toekomst veel moeilijker zou maken voor toekomstige voorzitterschappen om financiering voor de reis naar Mars te financieren.

Gary Johnson

De Libertarische kandidaat houdt vast aan zijn merk. Zijn zeer korte antwoord luidt: "de private sector heeft toegang tot veel meer middelen dan het publiek, dus we verwelkomen private deelname en zelfs dominantie in verkenning van de ruimte."

Met andere woorden, wees niet verbaasd als een president Johnson in feite NASA zou veranderen in een strompelde schaduw van wat het eens was - of zelfs volledig sluit - in het voordeel van het toelaten van SpaceX en anderen om het vacuüm te vullen. Het is onduidelijk wat de specifieke gevolgen zouden zijn, maar gezien het feit dat particuliere bedrijven nog niet klaar zijn om over te nemen wat NASA momenteel doet, kunt u van de Verenigde Staten verwachten dat zij hun positie als leider van de ruimte verliezen.

Jill Stein

De posities van Stein sluiten ook nauw aan bij wat haar Groene Partij allemaal inhoudt: vrede, milieubewustzijn en samenwerking. Ze doet specifieke oproepen om NASA's werk in klimaatwetenschappelijk onderzoek te ondersteunen. Daarnaast geeft ze een paar punten van de daadwerkelijke stappen die haar administratie zou proberen te nemen.

De meest unieke actie zou zijn "ondertekening van het Internationaal Verdrag voor de Demilitarisering van de Ruimte."

Dat is niet echt. Stein verwijst ofwel naar het Outer Space Treaty uit 1967 - dat de VS heeft ondertekend - of naar het voorgestelde 2006 Space Preservation Treaty - waar de VS tegen hebben gestemd. De laatstgenoemden verzochten om een ​​verbod tegen alle ruimtewapens (de officiële VSlijn is dat de eigen activa van het land door het verdrag zouden worden gecompromitteerd).

Stein's bereidheid om de resolutie te ondertekenen zou een belangrijke spil zijn in het Amerikaanse buitenlandse beleid. Vooruitgang in wapentechnologie zou de VS waarschijnlijk onder druk zetten om het verdrag in de toekomst te verbreken.