Stress-eten werkt niet omdat emoties je niet hongerig maken

We hebben het allemaal gedaan. Misschien doemt er een deadline boven je hoofd op en kun je alleen troost vinden door voedsel in je mond te scheppen. Behalve, volgens een nieuwe studie, maakt stress-eten het eten niet smakelijker, en wat nog belangrijker is, er zijn aanwijzingen dat stress je niet eens hongerig maakt in de eerste plaats.

Een studie uit 2014 over stress-eten vond dat de vraatzuchtige handeling (en de buikpijn die daar gewoonlijk bij hoort) niet echt beter aanvoelt. Een traktatie aan het eind van een zware dag werken smaakt hetzelfde als een traktatie na een geweldige dag op het werk. Onderzoeksthema's die gestrest waren, vonden geen extra plezier in de geur van chocolade als proefpersonen die het gemakkelijk hadden gehad.

Als de voordelen van stress-eten al verdacht waren na die studie, de nieuwe, die werd gepubliceerd in het tijdschrift Biologische psychologie, dreigt het hele concept uit elkaar te slaan, omdat het merkte dat stress de eetlust van mensen niet in de eerste plaats wekt.

De onderzoekers verzamelden 59 vrijwilligers die vijf keer per dag tien dagen lang regelmatig updates gaven over hun humeur en eetgewoonten. De proefpersonen gebruikten een app om te rapporteren over hoe ze zich voelden en wat ze sinds hun laatste update hadden gegeten, om aan te geven of het een maaltijd of een snack was, en onder welke omstandigheden ze het hadden geconsumeerd - hadden ze honger of waren ze wil je gewoon iets proeven?

Aan het einde van de studie ontdekten onderzoekers dat proefpersonen die meldden dat ze gestresst waren, niet meer aten dan normaal - of dat ze hun verandering in eetgewoonten niet aan stress hadden toegeschreven. Onderwerpen die zeiden dat ze niet erg emotionele eters waren, aten eigenlijk minder op als ze in de vuilnisbelt lagen.

Emoties maken mensen volgens deze studie niet hongerig. Positieve emoties leidden echter tot meer consumptie omdat de proefpersonen dat wensten proeven iets, in plaats van omdat ze honger hadden. Deze koppeling lijkt, tenminste gedeeltelijk, te wijten te zijn aan de omstandigheid. Als proefpersonen zich goed voelen over een verjaardag op kantoor, dan hebben ze zeker een deel van die feesttaart. Eten is slechts een culturele component van goede tijden.

Stress-eten, zo lijkt het, is gewoon eten, omdat emoties geen rol spelen in hoe hongerig we zijn. En dat benadrukt me.