Cafeïneverslaving werkt niet zoals Sheldon Cooper zegt dat het werkt

Op de aflevering van maandag van de De oerknaltheorie, theoretisch natuurkundige Sheldon Cooper beweert dat hij verslaafd is aan de meest gebruikte drug ter wereld: cafeïne.

"Oh nee, ik heb er nog een nodig", beklaagt Sheldon zich in comedown na zijn allereerste energiedrank. "Dat is een verlangen! Dat is een teken van chemische afhankelijkheid. '

Terwijl Sheldon begint te flippen dat "veel dingen verslavend zijn na een enkele blootstelling," rollen zijn medeknollen hun ogen en verzekeren hem dat cafeïneverslaving niet zo snel opkomt. En ze hebben gelijk: hoewel Sheldon de natuurkunde misschien wel kent, weet hij zeker niet genoeg van scheikunde: een energiedrankje zal geen verslaving veroorzaken, maar een week waarin je één kopje koffie per dag kunt drinken.

Cafeïne, een stimulans voor het centrale zenuwstelsel, blokkeert de celreceptoren van de hersenen voor adenosine - een molecuul dat zich opstapelt in de hersenen en je slaperig maakt. Daarom helpt cafeïne je energiek en alert te zijn. De FDA zegt dat het consumeren van maximaal 400 milligram cafeïne per dag goed is, wat goed is omdat gemiddeld 90 procent van de Amerikaanse volwassenen dagelijks ongeveer 200 mg consumeert (om een ​​vergelijkend inzicht te hebben, heeft een middelgrote koffie meestal ongeveer 300 mg cafeïne en een 16-ounce energiedrank heeft tussen 160 en 240 mg).

Hoewel het slechts een consumptie van ongeveer 30 mg cafeïne kost om een ​​verschil in gemoedstoestand te creëren, betekent dat nog steeds niet dat één kop koffie (of één energiedrank in het geval van Sheldon) ervoor zou zorgen dat je verslaafd raakt. Voor typische niet-gebruikers of alleen intermitterende gebruikers, veroorzaken lage doses cafeïne meestal positieve emoties zoals verhoogd welzijn, geluk en gezelligheid. Verslaving kost tijd, meestal tussen een week tot 12 dagen dagelijks cafeïnegebruik. Dat is wanneer ontwenningsverschijnselen je raken als je niet je dagelijkse fix krijgt - gevoelens zoals prikkelbaarheid, angst en slaperigheid.

Hoewel cafeïneverslaving niet gepaard gaat met dezelfde levensbedreigende risico's als een verslaving aan cocaïne of nicotine, erkent de Wereldgezondheidsorganisatie cafeïneverslaving als een voorbeeld van drugsmisbruik, omdat het nog steeds cognitieve, gedrags- en fysiologische symptomen veroorzaakt. Het probleem met de meeste mensen is volgens onderzoekers van John Hopkins echter het tegenovergestelde probleem dat Sheldon ervaart: ze denken meestal niet dat ze een verslaving hebben en geven hun symptomen de schuld van iets anders, zoals allergieën.