'Finding Dory' en het complexe geheugenprobleem

Op vrijdag de nieuwste Disney Pixar-film Dory vinden treft theaters. Een vervolg op Finding Nemo, Dory vinden volgt de bekende blauwe zweefvis terwijl ze op reis gaat om haar familie te vinden en op de korte termijn geheugenverlies tegen te gaan.

Hoewel Dory herinnert dat ze op jonge leeftijd gescheiden was van haar familie, worstelt ze met het creëren van nieuwe herinneringen en het vasthouden aan nieuwe informatie. Elke 10 seconden of zo, het is alsof het geheugen van Dory opnieuw wordt ingesteld en ze alles is vergeten, waardoor ze opnieuw moet beginnen.

Sommige symptomen van Dory komen overeen met anterograde amnesie, een aandoening die van invloed is op iemands vermogen om in te nemen en nieuwe informatie op te roepen. Vanwege deze moeilijkheid die nieuwe informatie codeert, is de voortgang van Dory traag omdat ze dingen als kennissen, routebeschrijvingen en de taak die voor de hand ligt, vergeet.

Herinneringen maken

De hersenen zijn een complex systeem van neuronen en synapsen die samenwerken met behulp van eiwitten om herinneringen in de hersenen te vormen. Het werk van neurowetenschapper Eric Kandel uitleggend, Smithsonian Magazine Greg Miller schrijft: "In vijf decennia van onderzoek heeft Kandel aangetoond hoe kortetermijnherinneringen - die een paar minuten duren - betrekkelijk snelle en eenvoudige chemische veranderingen in de synaps met zich meebrengen die het efficiënter laten werken." Kandel, die won een deel van de 2000 Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde, vond dat "om een ​​geheugen te bouwen dat uren, dagen of jaren duurt, neuronen nieuwe eiwitten moeten produceren om het neurotransmitterverkeer efficiënter te laten verlopen. Langdurige herinneringen moeten letterlijk in de synapsen van de hersenen worden ingebouwd."

Alles bij elkaar is ons begrip van hoe herinneringen worden georganiseerd, opgeslagen en opgeroepen nog steeds erg in ontwikkeling. Neurowetenschap is een netelig onderwerp, maar we weten wel dat het creëren en herinneren van herinneringen niet beperkt is tot een enkel deel van de hersenen, maar uit verschillende delen. Dus wanneer een of meer van die onderdelen worden aangetast door iets als ziekte, tumoren of traumatisch hersenletsel, kan dit van invloed zijn op ons vermogen om informatie te coderen of terug te roepen.

Geheugen herstellen

Anterograde amnesie is niet altijd permanent, zoals blijkt uit een geval waarin een vrouw met een hersentumor volledig herstelde nadat de tumor was verwijderd. Maar dit is niet per se een veelvoorkomend geval, en veel patiënten die worden getroffen door onomkeerbare schade aan het deel van de hersenen kunnen al dan niet succes boeken in cognitieve therapieën.

Dat gezegd hebbende, er zijn verschillende methoden die vaak worden gebruikt voor de behandeling van patiënten met verschillende vormen van amnesie. Diane Roberts Stoler schetst verschillende methoden in Psychologie vandaag, waaronder cognitieve en ergotherapie, hypnose, bilaterale geluiden en het gebruik van technologie om patiënten te helpen omgaan met geheugenverlies.

Het herstellen van de geheugenfunctie is geen rechtlijnig pad en werkt niet voor elke patiënt, maar er zijn gevallen waarin mensen met anterograde amnesie nieuwe informatie kunnen coderen.

Een patiënt genaamd H.M. die bijna al zijn hippocampus en amygdala hadden (samen met de cortex die die gebieden aan beide kanten omringde) verwijderd, bleef achter met ernstige anterograde amnesie. Hij werkte tientallen jaren met dezelfde onderzoekers en wist niet wie ze waren. Maar testen bewees dat hij in staat was om nieuwe semantische informatie te coderen (dat wil zeggen, feitelijke informatie die geen persoonlijke context vereist). Bovendien bleek uit verdere testen dat de hersenen van H.M. ook procedurele herinneringen creëerden.

Hoewel Dory vinden is een film bedoeld om te entertainen, er is enige wetenschappelijke waarheid voor Dory's toestand. Het geheugen is nog steeds een diep ingewikkeld ding dat we nog maar net beginnen te begrijpen, en of Dory misschien wel in staat is om haar weg te vinden naar het coderen en het herstellen van nieuwe informatie is moeilijk te zeggen. Maar het verhaal van Dory stelt ons in staat om anterograde geheugenverlies door de lens van de populaire cultuur te bekijken en geeft ons een context in de echte wereld om over een ingewikkeld concept te praten.