Het debat in Australië over het legaliseren van DMT is wereldwijd erg belangrijk

In de afgelopen jaren zijn drugstoeristen die op zoek zijn naar ayahuasca-inzichten - of gewoon goede verhalen - bijeengekomen in de Peruaanse Amazone, waar de planten het bedwelmende brouwsel vrij hebben laten groeien en de wetten die hen besturen dat niet doen. Maar de echte aantrekkingskracht is geen bouillon; het is DMT, formeel bekend als N, N-dimethyltryptamine en wordt vaak de 'Goddrug' genoemd vanwege zijn krachtige, maar slecht begrepen effecten op het menselijk brein. DMT wordt van nature gebruikt en wordt in Peru gebruikt, maar wordt in aanzienlijke hoeveelheden aangetroffen in Australische acaciabomen, wat een deel is van de reden waarom politici onder hen debatteren over de legale toekomst. Dat gesprek, uniek in de ontwikkelde wereld, heeft het potentieel om het ontluikende veld van psychedelisch onderzoek te helpen op een manier die geen enkel voorafgaand openbaar debat heeft.

Voor iedereen die geïnteresseerd is in geestverruimende medicijnen of het drugsbeleid in het algemeen, is het een fascinerende en kritische discussie.

Op dit moment wordt DMT beschouwd als een Schedule 9 - dat wil zeggen verboden - stof in Australië, waardoor het in dezelfde zeer illegale klasse komt te staan ​​als drugs zoals marihuana, LSD en ecstasy. Die classificatie is wat wordt betwist. Deze maand bestudeert de therapeutische goederenadministratie in het ministerie van Volksgezondheid van de Australische overheid verzoeken om uitzonderingen te maken voor kleine, natuurlijk voorkomende hoeveelheden van het medicijn (ongeveer 0,25 milligram per milliliter, een relatief lage concentratie) voor religieuze ceremonies.

Vergelijkbare uitzonderingen zijn al in de Verenigde Staten gemaakt, waar DMT is geclassificeerd als een Schedule 1-stof - wat betekent dat het geen wettelijk erkend therapeutisch gebruik en een hoog potentieel voor misbruik heeft. Amerikaanse kerken zoals de União do Vegetal en Sainto Daime, satirisch in Hulu's parodie met cultthema Het pad, waren wettelijk toegestaan ​​om ayahuasca te gebruiken in hun ceremonies na het aanroepen van de Religious Freedom Restoration Act. In 2006 handhaafde het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten een voorlopig bevel dat de kerken toestond het medicijn in zijn ceremonies te gebruiken. (In 2015 werd een Peruaanse kerk bekend als Ayahuasca Healings de eerste legale en 'openbare' - dat wil zeggen, open voor iedereen - ayahuasca-kerk in Amerika, maar deze is momenteel afgesloten omdat het 'religieuze vrijstelling' uitwerkt met de Amerikaanse Drug Enforcement Agency.)

Maar Amerika's flirt met DMT-legalisatie is precies dat gebleven. Uitzonderingen op het federale verbod zijn strikt gelokaliseerd, beperkt tot een handvol kerken in een handvol staten. Er is nooit een politiek gesprek gevoerd over de zogenaamde 'Goddrug'.

De toegang van het medicijn tot het publieke discours in Australië heeft een platform geboden voor ruimdenkende onderzoekers om het potentieel van DMT als een therapeutisch medicijn te uiten. Voorstanders zoals David Caldecott, MD, specialist in spoedeisende geneeskunde en universitair hoofddocent aan de Australian National University, waren zeer vocaal, niet alleen over de herindeling van het medicijn (en die van andere drugs), maar ook over het belang ervan in de geneeskunde. "DMT moet zeker niet in dezelfde klasse zitten als een medicijn zoals methamfetamine en heroïne," vertelde Caldecott aan Australië SBS, een Australisch nationaal tv-station. "Het kan beargumenteerd worden, heel krachtig dat het door therapie voordelen heeft om te profiteren en daarom niet in die klasse thuishoort."

Caldecott verwijst naar het kleine maar langzaam groeiende aantal onderzoeken waarin het mogelijke gebruik van ayahuasca bij de behandeling van psychische stoornissen wordt beschreven. Een studie, dit jaar gepubliceerd in het tijdschrift Brain Research Bulletin door een team van Spaanse onderzoekers, mits voorlopig bewijs dat DMT "belofte toont als een therapeutisch hulpmiddel door zelfacceptatie te verbeteren en een veilige blootstelling aan emotionele gebeurtenissen mogelijk te maken." Journal of Psychoactive Drugs, Braziliaanse onderzoekers die de bestaande ayahuasca-onderzoeken analyseren, noemden de collectieve resultaten "veelbelovend" voor het verminderen van afhankelijkheid en middelenmisbruik, maar riepen op tot meer gecontroleerde studies om de voorlopige bevindingen te repliceren.

De heropleving van hallucinogeen onderzoek, aangevoerd door onderzoekers als Robin Carhart-Harris, Ph.D. aan het Imperial College London en wetenschappers van de Beckley Foundation blijven hindernissen raken, omdat woorden als LSD, psilocybine en MDMA nog steeds taboes zijn in de mond van de beleidsmakers die worden gebruikt om ze aan te pakken. In Groot-Brittannië, waar veel van het onderzoek plaatsvond, hebben studies net een muur geraakt: een algemeen verbod op alle psychoactieve drugs dat begin mei van kracht werd, heeft de toekomst van psychedelisch onderzoek in het ongewisse gelaten. Een gebrek aan financiering na de Brexit helpt niet.

Terwijl Australië wacht op zijn therapeutische goederenadministratie om zijn beslissing te nemen over DMT en ayahuasca, hebben drugsvoorstanders zoals Caldecott een zeldzame kans om zich uit te spreken zonder te klinken als drugsevangelisten, die de meesten van hen niet zijn. En dit gaat niet exclusief over DMT. Het gaat meer over psychedelisch onderzoek.

"De reden waarom ze heet zijn, is omdat we gewoon geen van de onderzoeken hebben gedaan die we zouden moeten doen, omdat er een algemeen verbod is op allen," vertelde hij SBS en zijn nationale publiek. "Ze geven ons de sleutels die de menselijke geest kunnen ontsluiten."