Ontrafelen van de mysteries van hoe zoogdieren de dinosaurussen hebben overleefd

Craig Scott werkt aan een puzzel. De meeste stukken zijn voor altijd verdwenen, en de rest is verspreid over de hele wereld, meestal ondergronds begraven.

Scott is de curator van fossiele zoogdieren met het Royal Tyrrell Museum in Alberta, Canada. Zijn onderzoek richt zich op een cruciaal moment in de evolutie van zoogdieren - de grens van het Krijt Paleogeen (K-Pg), ook wel het massale uitsterven genoemd dat bijna alle dinosaurussen heeft vernietigd.

Dit was een groot moment voor zoogdieren, omdat de leegte achtergelaten door de dinosaurussen ecologische nissen open liet voor overlevenden om een ​​thuis te worden en er een te worden. En het is Scott's taak om erachter te komen, een zeer klein puzzelstukje per keer, hoe ze het precies deden.

"Voor veel van deze zoogdieren weten we niets over hen behalve hun tanden", vertelt hij omgekeerde.

We classificeren de tijd meestal op basis van de leeftijd van dinosaurussen en het tijdperk van zoogdieren, maar de waarheid is gecompliceerder. Zoogdieren en dinosaurussen leefden tientallen miljoenen jaren samen vóór de ineenstorting van die grote dieren. En moderne dinosaurussen - we noemen ze vogels - leven door tot op de dag van vandaag.

Aan het einde van het Krijttijdperk waren dinosaurussen de ware heersers van het land. Maar de zoogdieren waren er ook, haastig om te proberen zo onopvallend mogelijk uit de buurt te blijven.

Toen die vervelende asteroïde getroffen, uiteindelijk leidend tot het uitsterven van alle niet-aviaire dinosaurussen. Die tijd was een moeilijke tijd om volgens elke norm te leven, en zoogdieren werden ook hard geraakt. Maar uiteindelijk kwamen die zeldzame overlevenden boven, en de kleine spitsachtige wezens die uit het puin voortkwamen, gingen de aarde erven.

Scott heeft een paar ideeën over hoe zoogdieren het relatief goed deden in een periode van massale uitsterving. Het snelle klimaat en de verandering van het ecosysteem aan de grens tussen het Krijt in het Paleogeen betekende dat aanpassingsvermogen een sleutelmaatstaf voor overleving was. Zelfs binnen zoogdieren waren degenen die het beste waren meestal generalisten, in plaats van specialisten, met het vermogen om verschillende voedselbronnen en -omgevingen te gebruiken. Een kleine lichaamslengte leek ook te helpen, en zeker stierf al de grootste fauna uit. Als voedsel schaars is, is het een voordeel als je er minder van moet vinden.

Maar het hele verhaal is waarschijnlijk veel genuanceerder en ingewikkelder, en er zijn zeker uitzonderingen op de regel, zegt Scott.

In een wereld waar tanden het belangrijkste fossiele bewijs zijn, is het opwindend en verhelderend om zelfs een stukje kaak met een aantal intacte tanden te vinden. Dat kan helpen vragen niet alleen over dat exemplaar, maar ook over andere meer verspreide stukken in de verzameling van Scott op te lossen. "Het zijn kleine mysteries die in de loop van de tijd worden opgelost met meer informatie", zegt hij.

Het fossielenbestand voor zoogdieren rond het uitsterven van grote dinosauriërs is vrij slank, zowel omdat hun kleine, fragiele botten minder waarschijnlijk worden bewaard, en zelfs als ze fossiel worden, zijn ze veel moeilijker te vinden. Er zijn ook minder mensen die naar hen op zoek zijn, omdat ze niet hetzelfde cultureel cachet hebben als dinosaurussen.

Er zijn echter voordelen aan het werk. "Wat ik zo leuk vind aan het verzamelen van zoogdieren, is dat het onmiddellijke bevrediging is", zegt Scott. Als je iets leuk vindt, kun je het dezelfde dag nog terugbrengen naar het lab, terwijl je met een groot skelet van een dinosaurus jaren zou kunnen graven voordat je het echt goed kunt bekijken.

Onmiddellijke bevrediging in de paleontologie is een relatieve term. Vier jaar geleden vond hij een gedeeltelijke schedel en skelet van een zoogdier dat leefde binnen een miljoen jaar van de K-Pg-grens. Dat is een echte coup voor de poging om de mysteries van de evolutie van zoogdieren te ontsluiten door de uitstervingsgebeurtenis, maar Scott zal er niet te veel over zeggen. "Het is nog niet klaar met zijn bereid toch, "lacht hij. Wetenschappers zijn op hun hoede om teveel weg te geven voordat ze hun onderzoek indienen bij de wringer van het peer review- en tijdschriftpublicatieproces.

Maar wanneer hij daarmee klaar is, verwacht Scott dat dit kleine dier geheimen vrij zal maken voor het leven op aarde in een zeer moeilijke tijd om te leven. "Dit beest is echt heel speciaal, omdat we delen van de schedel hebben, we hebben delen van de post-cranium, dus we kunnen niet alleen leren hoe dit dier eruit zag door zijn gebit en wat het had kunnen eten, maar ook van zijn postcranium, wat voor soort ecologische nis het bewoond heeft, hoe het bewoog."

Onder de kleine zoogdieroverlevenden van de K-Pg uitsterving bevonden zich de zeer verre voorouders van alle mensen die vandaag leven. Als Scott denkt over onze plaats in de evolutie van zoogdieren, denkt hij eraan hoe lang en hoe groot die geschiedenis is geweest. "We zijn maar het topje van een blad aan een heel, heel grote boom."