Wetenschappers ontrafelen aanwijzingen voor Megaraptor-mysterie met nieuwe ontdekking van dinosaurussen

Wetenschappers hebben in Argentinië een nieuwe soort dinosaurus opgegraven die aanwijzingen bevat voor de mysterieuze megaraptors, een vleesetende groep dieren die gemakkelijke categorisering trotseert. De soort is genoemd Murusraptor barrosaensis, en wordt voor het eerst beschreven in een artikel dat woensdag is gepubliceerd PLOS ONE.

Murus is Latijn voor "muur" en betekent de kloofwand waar de fossielen werden gevonden. Barrosaensis roept Sierra Barrosa op, de Patagonische regio waar de opgravingslocatie zich bevindt. Murusraptor barrosaensis is zeker binnen de megaraptor clade, concluderen de auteurs. Hoe megaraptors passen in het algemene beeld van de evolutie van dinosauriërs, is echter nog steeds het onderwerp van paleontologisch debat.

Megaraptors zijn binnen de grotere groep van vleesetende theropoden en worden gekenmerkt door handen met twee zeer grote klauwen op elke voorpoot. "Megaraptor" betekent "gigantische dief". Zoals de naam al doet vermoeden, waren ze veel groter dan de roofvogels, wat in tegenstelling tot wat Jurassic Park zou je willen geloven - waren meestal ongeveer zo groot als een kalkoen. Maar ze waren lang niet zo groot in de Tyrannosaurus rex en andere reuzen theropoden. Murusraptor was mogelijk ongeveer 13 voet van tand tot staart.

Megaraptors behoren tot de groep dinosauriërs die het meest verwant is aan levende vogels, en deelden veel van hun kenmerken, waaronder lichte holle botten. Maar hier is het twistpunt: terwijl sommige wetenschappelijke artikelen de megaraptors als een subgroep van de allosauriden plaatsen, beweren anderen dat ze meer terecht bij de coelurosauriërs horen, wat hen nauwere verwanten zou maken met de T. rex.

Het oplossen van deze puzzel is geen gemakkelijke taak, en het probleem, zoals altijd in de paleontologie, is beperkte informatie. Hoe begrijp je een dier dat ooit een levend, ademend ding was, van een handvol oude botten? Hoe beschrijf je de wereld zoals hij 80 miljoen jaar geleden was toen je enige bewijs de rotsen was die zich in die tijd en plaats in de geschiedenis van de aarde vormden?

Het gebied van de paleontologie heeft geavanceerde hulpmiddelen ontwikkeld om de lacunes in onze kennis in te vullen, maar het wordt nog steeds beperkt door het bronmateriaal. En zelfs als je spectaculaire botten hebt om naar te kijken, kan het uiterlijk bedriegen. Bijvoorbeeld, de nieuw ontdekte Gualicho shinyae had kleine armen als een T. rex, maar dit wijst niet op een nauwe genetische relatie. In plaats daarvan is dit een kwestie van convergente evolutie, het proces waarbij dieren vergelijkbare eigenschappen afzonderlijk ontwikkelen als ze evolueren om vergelijkbare ecologische en gedragsniches te vullen.

Wat dit betekent voor paleontologen is dat ze niet tot conclusies kunnen komen over wie aan wie gerelateerd is door alleen naar het grote plaatje te kijken. In plaats daarvan tasten ze af op de kleinste anatomische om oppervlakkige gelijkenis met echte genetische herkomst te scheiden. De stamboom die het resultaat is, is geen definitieve oplossing maar een best-guess, voor discussie, herinterpretatie en vernietiging door toekomstige wetenschappelijke studie.

De auteurs van de nieuwe krant nemen geen standpunt in over de vraag of Murusraptor meer verwant is met de Allosaurus of de T. rex. In plaats daarvan voeren ze twee afzonderlijke analyses uit op de botten, één voor elke hypothese. De fossielen die dit mysterie zullen oplossen, zijn daar ergens, concluderen ze; ze zijn gewoon nog niet gevonden. "Uiteindelijk zullen verdere ontdekkingen van meer welsprekende specimens in oudere gesteenten uit zowel Zuid-Amerika als Australië bijdragen tot een beter begrip van de vroege evolutie van de clade en daarom de basale fylogenetische affiniteiten verduidelijken."

De waarheid, zoals ze zeggen, is daarbuiten.