That Time Bill Clinton legitimeerde het zoeken naar buitenaards leven

De zoektocht naar buitenaards leven werd pas in Amerika ernstig toen Bill Clinton het Witte Huis overnam. De wetenschap was echt, maar de publieke perceptie was dat dat zo was X-Files onzin dus, terwijl natuurkundigen deeltjesversnellers bouwden, hebben de wetenschappers onderzocht of we al dan niet alleen in het universum zijn doorschietende op kleine bedragen van financiering. Er was weinig steun van de overheid of andere instellingen die doorgaans verantwoordelijk zijn voor het verminderen van controles.

Dat veranderde allemaal op een middag, 20 jaar geleden, toen president Clinton een korte toespraak gaf over een ongewone meteoriet van Mars. Het was de eerste keer dat een zittende president een directiekantoorforum gebruikte om te bespreken buitenaardse wezens. In slechts een paar minuten kregen buitenaardse onderzoekers een legitimiteit die ze eeuwenlang hadden proberen te vatten.

De opmaat naar die toespraak was fascinerend. In december 1984 vonden Amerikaanse meteorietenjagers een vreemde 4,3-pondige rots in Allan Hills, Antarctica (een ijsvrije regio met een ongewoon aantal meteorieten). Deze bijzondere rots, ALH84001, is vermoedelijk 4.091 miljard jaar oud en een van de oudste objecten in het zonnestelsel die ooit zijn weg naar de aarde heeft bereikt.

Wetenschappers denken dat het van Mars kwam, nadat een nieuwe meteorietenstaking het 17 miljoen jaar geleden in de ruimte gooide. Wanneer je rekening houdt met zijn leeftijd - en het feit dat het oude Mars naar verluidt vol zat met meren en oceanen met vloeibaar water - presenteerde ALH84001 zichzelf als een zeldzame gelegenheid om de vraag te beantwoorden of er ooit leven was op Mars.

Hoe komt het? Elke rots kan fungeren als een potentieel fossiel dat de oude biologie bewaart, inclusief microscopische bacteriën. Als Mars eens lichamen van water bezat die de evolutie van het leven hadden kunnen bevorderen, dan is de kans groot dat stenen tekens van die oude biologische markers zouden bezitten.

Op 6 augustus 1996, na jaren van analyse, publiceerden NASA-wetenschappers onder leiding van David McKay een studie in het tijdschrift Wetenschap dat duwde dat idee naar een pitch. Microscopische afbeeldingen van de ALH84001 vertoonden structuren die leken op primitieve bacteriële levensvormen - nanobacteriën niet groter dan 100 nanometer in diameter. In die tijd was dit kleiner dan welk cellulair leven dat we ooit hadden gekend.

Die speculatie was genoeg om president Clinton over te halen om een ​​televisie-aankondiging te houden en commentaar te geven op het evenement de volgende dag. Om 15.15 uur, vergezeld door de wetenschaps- en technologieadviseur van het Witte Huis, Jack Gibbons, ging Clinton naar het zuiden van het Witte Huis en gaf een paar opmerkingen. Hij zei, gedeeltelijk:

"Dit is het product van jaren van onderzoek en maanden van intensieve studie door enkele van 's werelds meest vooraanstaande wetenschappers. Zoals alle ontdekkingen zal deze nog steeds moeten worden herzien, onderzocht en onderzocht. Het moet door andere wetenschappers worden bevestigd. Maar het is duidelijk dat het feit dat iets van deze omvang wordt onderzocht een andere rechtvaardiging is voor het ruimtevaartprogramma van Amerika en onze voortdurende steun ervoor, zelfs in deze moeilijke financiële tijden. Ik ben vastbesloten dat het Amerikaanse ruimteprogramma zijn volledige intellectuele kracht en technologische bekwaamheid achter de zoektocht naar verder bewijs van leven op Mars zal plaatsen."

Clinton benadrukte de noodzaak om zoiets als dit langzaam te bestuderen, maar presenteerde een optimistische kijk op de mogelijkheid om het leven te ontdekken dat voortkomt uit een andere wereld.

Dus wat werd er van ALH84001? Nou … eigenlijk niets? Latere analyse heeft niets bewezen of weerlegd. Een onderzoek uit 2009 suggereerde dat meer van wat we wisten over Mars, het idee versterkte dat het leven op de rode planeet had kunnen bestaan, terwijl ander onderzoek waarschuwde tegen het gebruik van morfologie alleen (zonder de juiste biochemische analyse) als een manier om te bepalen of iets gefossiliseerd leven was of niet.

Tot op de dag van vandaag weten we niet of die microscopische structuren op de meteoriet tekenen van leven zijn of niet. In de wetenschap is niets zeker totdat het empirisch is bewezen.

Toch was de speech van Clinton niets minder dan baanbrekend. Mensen hebben niet serieus gesproken over de mogelijkheid van het leven op andere planeten in 1996. Clinton's opmerkingen braken die barrière - zelfs voor de wetenschappelijke gemeenschap. Zoals Sarah Sloat schreef in een retrospectief over de film uit 1997 Contact voor omgekeerde, "Het werk dat astronoom Eleanor Arroway in de film portretteert, krijgt eindelijk zijn recht als een respectabel wetenschapsgebied. Contact is in 2016 vooruitstrevend gebleken."

Inderdaad, we hebben een presidentskandidaat - de anders Clinton, Hillary - uiting van enthousiasme voor buitenaards onderzoek. We hebben wetenschappers van over de hele wereld die conferenties houden om betere manieren te vinden om naar buitenaardse wezens te zoeken en uit te zoeken wat we moeten doen nadat we ze misschien hebben gevonden. De vraag lijkt veel minder een te zijn als - en meer van a wanneer en hoe. Alles bij elkaar genomen, heeft Bill Clinton per ongeluk de ruimtewetenschap toegestaan ​​om een ​​gigantische sprong voorwaarts te maken voor het leven van elke soort.