"Reizen" met de "Snelheid van het Licht"

Wij aardbewoners moeten onze geest serieus uitrekken om de uitgestrektheid van de ruimte te begrijpen. Neem bijvoorbeeld het concept van lichtsnelheid: het licht reist met een eindige snelheid, 186.000 mijl per seconde, snel genoeg om de evenaar van de aarde zeven en een halve keer in één seconde te volgen. De ruimte wordt over het algemeen gemeten in lichte jaren, dat wil zeggen, 5.865.696.000 equators tegelijk. Het is gemakkelijk om over die afstand te praten, maar het intellectueel begrijpen is bijna onmogelijk, gezien het feit dat mensen een aangeboren en anatomische neiging hebben om elke figuur groter dan 10 te neerschrijven. Onze neiging is om te zeggen "groot" en het daar vrijwel te laten.

"Je hersenen volstaan ​​niet", legt de Nederlandse architect Caspar Noyons uit. "Je moet het met het hele lichaam ervaren."

Noyons probeert dat mogelijk te maken. Zijn Speed ​​of Light-project, dat gepland staat om in december te openen als onderdeel van het jaarlijkse lichtfestival van Amsterdam (als het voldoende geld ontvangt), is een schaalmodel van het zonnestelsel waarmee bezoekers met een lichte snelheid de afstand tussen de aarde en de zon kunnen afleggen. Het duurt iets meer dan 8 minuten, afhankelijk van de snelheid van de voet (mensen zijn meer variabel dan licht).

Het project Speed ​​of Light bestaat uit drie hoofdonderdelen: de aarde en de maan, de zon, en een rij ledlichten die zich uitstrekt tussen de twee, geschaald naar de afstand tussen de aarde en de zon. Omdat het zonlicht ongeveer 8 minuten en 20 seconden nodig heeft om de aarde te bereiken, zullen de LED-lampjes de bezoekers in die tijd van de aarde naar de zon leiden. Door met 'lichtsnelheid' te reizen tussen de aarde en de zon, zullen bezoekers hun inherent beperkte waarneming van het universum bevorderen en zullen ze het samen doen.

Noyons idee van wat het Speed ​​of Light-project zal zijn, is geëvolueerd en gecultiveerder geworden gedurende de drie jaar dat hij het heeft gepland. Hoewel de fundamenten stevig verankerd zijn in wetenschap en architectuur, is het voor Noyons duidelijker geworden dat dit ook een kunstinstallatie is met een openbarende spirituele component. "Je kunt het zien als een wetenschappelijke installatie, maar je kunt het ook ervaren als een metafoor voor iets, zoals een soort van kosmische reis," zei Noyons.

Als wetenschap niet jouw ding is, zal misschien het idee dat de Snelheid van het Licht een terugkeer is naar onze oorsprong - de zon - meer impact voor je hebben. Volgens de oerknaltheorie werden de aarde en de rest van het zonnestelsel gecreëerd door supernova's of de explosies van massieve sterren. Het Speed ​​of Light-project, in dat opzicht, keert deze reeks gebeurtenissen om, waardoor we reizen - metaforisch tenminste - achterwaarts in de tijd.

"Je bent als een foton zonder massa gewoon door de ruimte te reizen, de reis terug naar de zon te maken," zegt Noyons.

De ervaring stopt niet wanneer bezoekers de enorme, gloeiende opblaasbare zon bereiken: Noyons en zijn team zijn van plan om verschillende soorten uitvoeringen onder de zon aan het einde van de loopbrug te demonstreren voor de grote opening van de installatie en een keer per week daarna. Als je eenmaal bij de zon bent aangekomen stuit je op een optocht van lichte sculpturen in de vorm van dieren, live muziek, een wetenschappelijke lezing over astronomie of een DJ die een afsluitende feestset doet, waarbij de gloeiende zon als een massale scène wordt gebruikt. Aan het begin van de loopbrug, vóór de schuifpoort, zal er een plaats zijn om op te warmen op een of andere gluhwein (Glühwein), terwijl de installatie naar verwachting opklimt op het hoogtepunt van de winter in Amsterdam.

Het zonnestelsel van Noyon is een vriendelijke plek.

Als alles volgens plan verloopt, gaat het Speed ​​of Light-project open op het Amsterdam Light Festival langs de IJ-promenade in het noordelijke deel van de stad op 21 december, de winterzonnewende en kortste dag van het jaar, wat betekent een vertrek uit de duisternis en een keer terug naar het zonlicht. Een audiogids isoleert opzettelijk bezoekers tijdens de wandeling van acht minuten en 20 seconden, maar ze zullen het gezelschap van hun medemensen herkennen zodra ze de zon hebben bereikt en hun koptelefoon hebben verwijderd. De zon zal ongeveer zeven voet van de grond worden opgehangen, waardoor bezoekers eronder kunnen staan ​​en zich verwonderen als ze naar boven kijken. Noyons doet een beroep op het beeld dat Atlas de wereld als een passende vergelijking ophoudt, en benadrukt opnieuw zijn verlangen om de installatie verder te laten gaan dan het wetenschappelijke feit.

"Ik wil er echt een feest van maken."