Prehistorische vrouwen zouden moderne mensen hebben verpletterd, zegt botonderzoek

Tijdens de neolithische revolutie maakten de prehistorische gemeenschappen de overgang van jagers-verzamelaars naar boeren. De rol die vrouwen in deze periode speelden, was voor onderzoekers moeilijk te achterhalen, voornamelijk omdat studies zich altijd op prehistorisch hebben gericht mannen. Archeologen die een nieuwe publiceerden Science Advances Woensdags onderzoek geloofde echter dat neolithische vrouwen de landbouwshow runden - het planten van gewassen, het bewerken van de aarde en het malen van graan tot meel. Dit maakte hen op hun beurt echt heel erg swole.

Het team van archeologen en antropologen rapporteert dat vrouwen die ongeveer 7000 jaar geleden in Centraal-Europa leefden, sterkere bovenarmen hadden dan levende vrouwen - zelfs de serieuze vrouwelijke universitaire atleten van vandaag. Deze studie is de eerste om prehistorische vrouwelijke botten te vergelijken met die van levende vrouwen, en helpt om te verhelpen wat de auteurs van het onderzoek beschrijven als een "systematische onderschatting van de aard en omvang van de fysieke eisen die door vrouwen in de prehistorie worden geboren." Nu, weg is de beeld van zachtmoedige, foeragerende vrouwen die naast sterke mannelijke jagers staan. Neolithische vrouwen, die tussen de 7.000 en 7.400 jaar geleden leefden, werden opzichtig door hun dagen door te brengen met het bewerken van het land.

"Door vrouwenbeenderen te interpreteren in een vrouwspecifieke context, kunnen we beginnen te zien hoe intensief, variabel en arbeidsintensief hun gedrag was, wat duidt op een verborgen geschiedenis van vrouwenwerk gedurende duizenden jaren", aldus hoofdauteur Alison Macintosh, Ph.D.., in een verklaring.

Macintosh en haar team kwamen tot deze conclusie door de botten van roeiers, voetballers, uithoudingslopers en niet-atletenstudenten van de Universiteit van Cambridge te vergelijken met botmonsters verzameld van vrouwen die leefden in de Neolithische, Bronstijd, IJzertijd en Middeleeuwse periode. Met behulp van een CT-scanner om levende specimens van het opperarmbeen (het lange bot in de arm) en scheenbeenbeenderen (scheenbotten) te onderzoeken, bepaalden ze dat de neolithische vrouwen wapens hadden die 11 tot 16 procent sterker voor hun grootte dan de roeiers en waren 30 procent sterker dan die van een gemiddelde student. Om eerlijk te zijn tegenover de Cambridge roeiers, wordt hun beenbotsterkte vergelijkbaar geacht met die van Neolithische vrouwen.

Vrouwen die leefden tijdens de Bronstijd hadden ook armbones die negen tot dertien procent sterker waren dan de roeiers, maar hun beenderen waren 12 procent zwakker dan die van de levende vrouwen. Over het algemeen hadden alle prehistorische vrouwen sterkere armen dan levende vrouwen, terwijl voetballers in vergelijking de zwakste armsterkte hadden. Dit gaf de onderzoekers aan dat er een geleidelijke afname was van de scheenbeensterkte bij vrouwen in Europa gedurende het hele Holoceen.

Deze observaties werpen enig licht op wat voor soort arbeid de prehistorische vrouwen eigenlijk deden. Degenen die leefden tijdens het Neolithicum, bestonden in een tijd waarin de mens verschoof van een nomadische levensstijl naar een gevestigde, die leefde in permanente dorpen compleet met gewassen, gedomesticeerde dieren en culturele goederen zoals aardewerk, en als gevolg daarvan veranderden handmatige activiteiten aanzienlijk voor vrouw. De intensivering van een agrarische levensstijl zorgde ervoor dat ze meer dagen besteedden aan het oogsten en vermalen van graan, en op hun beurt veranderden de repetitieve acties van deze arbeid de vorm, kromming en dichtheid van hun armspieren.

"Onze bevindingen suggereren dat gedurende duizenden jaren de rigoureuze handenarbeid van vrouwen een cruciale motor was voor de vroege landbouweconomieën," schreef co-auteur Jay Stock, Ph.D., in een verklaring.

"Het onderzoek laat zien wat we kunnen leren over het menselijk verleden door vandaag meer begrip te krijgen van de menselijke variatie."