Componist Robert Duncan spreekt 'Buffy', 'Timeless'

Carrières gaan zelden volgens plan. In Job Hacks schudden we experts af voor de inzichten die ze hebben gekweekt op weg naar de top van hun vakgebied.

Deze week spraken we met Robert Duncan, de Emmy-genomineerde componist die heeft gescoord Kasteel, Terriers, en het laatste seizoen van Buffy de vampiermoordenaar, onder andere. Meest recent scoorde Duncan de komende NBC sci-fi show Tijdloos en verdiend een Emmy-knik voor Outstanding Original Main Title Theme Music voor The Whispers.

Ik moet natuurlijk beginnen Buffy. Hoe was die ervaring, om tijdens het laatste seizoen in een gevestigde show te komen?

Dat was echt een geweldige situatie. Het was in zekere zin mijn grote doorbraak in Los Angeles. Tot dat moment assisteerde ik andere componisten en deed ik hier en daar een aflevering. Maar Buffy de vampiermoordenaar was de eerste serie die ik een heel seizoen alleen deed. Het was nuttig dat de identiteit van de show was vastgesteld. Er was een stevige groef waar ik in paste, en het was handig om op snelheid te komen. Het was echt het begin van mijn carrière. Na Buffy, Ik ging verder met enkele pilots en ontdekte hoe chaotische piloten kunnen zijn wanneer de show geen identiteit heeft. Natuurlijk is muziek de laatste stap in het proces en moet je bijblijven van planningsoverschotten in productie of pre-productie. En het is ook de laatste kans om iets te veranderen. Als ze willen dat de show een andere identiteit heeft of meer naar comedy of drama leunt, proberen ze vaak die verandering te beïnvloeden met de muziek.

Hoe ga je over het vinden van die identiteit?

De eerste vraag is: "Hoe willen we dat het publiek over de show denkt?" In sommige opzichten is muziek de garderobe van de show. Het drukt zijn persoonlijkheid uit. Dus het doet een beetje speurwerk om te proberen uit te vinden hoe het voor het publiek moet voelen.

Wat is erbij betrokken bij dat speurwerk?

Als het iemand is met wie ik eerder niet heb gewerkt, moet ik proberen te begrijpen wat hun definitie van goede muziek is: als ze enige muzikale allergieën hebben, wat is hun uiteindelijke visie voor de show. In sommige gevallen kan een showrunner of producer een andere visie hebben dan een studio of een netwerk, dus dat kan behoorlijk ingewikkeld worden. Uiteindelijk is het grootste verschil tussen muziek schrijven voor beeld en muziek schrijven omwille van muziek, dat wanneer je voor beeld schrijft, je een teamplayer bent. U moet uitstellen naar de visie van de regisseur, producent en schrijver.

Is er een show in het bijzonder die opvalt als een positieve ervaring?

Buffy was fantastisch. Ik was ook erg enthousiast over een show genaamd De eenheid dat was na het scoren van Buffy en vervolgens doorgaan naar een paar piloten en kortlevende series. Toen ik met Shawn Ryan begon te werken De eenheid, het voelde als het eerste project dat ik gedurende vier seizoenen van de grond had gekregen en erin slaagde om in de lucht te blijven. Ik was erg trots op die show.Een van de mooie dingen aan mijn baan is dat elk project anders is en nieuwe uitdagingen met zich meebrengt. Het voelt een beetje als creatieve baby's, het is moeilijk om de ene meer lief te hebben dan de andere.

Terugkijkend op je werk aan Buffy, is er een specifieke aflevering waar je het meest trots op bent?

De allerlaatste aflevering. Er was een gigantische strijd en ik wist dat ze het allemaal deden met geluidseffecten en computergraphics. Ik heb mijn hart erop geschreven, maar ik wist dat mijn muziek zou worden verpletterd door alle geluidseffecten en zwaardgevechten. Maar ik had de kans om mijn muziek aan Joss Whedon te presenteren voorafgaand aan de laatste mix en hij hield van wat hij hoorde. Toen we bij de laatste mix-fase kwamen, scheidde hij de sonische zee een beetje en liet mijn muziek de voorgrond bereiken. Ik denk dat ik er de meeste feedback van heb gekregen Buffy fans over dat ene stuk, en dat was Joss die ik moet bedanken voor het laten schijnen.

En is er iets dat je het meest verwacht in de nabije toekomst?

Ik heb de piloot daarvoor al gescoord, maar ik sta op het punt om de serie te starten voor een NBC-show genaamd Tijdloos. Het is ook van Shawn Ryan en de producent van Bovennatuurlijk, Eric Kripke, en het gaat over een trio dat op zoek gaat naar een slechterik in een tijdmachine. Het ziet er goed uit en het is altijd een van mijn wensen geweest om een ​​periodeproject te scoren. Het lijkt erop dat deze show me elke week een andere periode zal geven, dus ik ben er erg enthousiast over.

En gefeliciteerd met je Emmy-nominatie voor het hoofdtitelthema van The Whispers, ben je daar enthousiast over?

Ik ben super opgewonden. Dit is mijn eerste Emmy-nominatie in de categorie tv-hoofdtitel en het is een categorie die heel speciaal voor me is. Toen ik als kind voor het eerst piano ging leren, was een van de redenen die ik wilde spelen, zodat ik de thema's voor mijn favoriete tv-programma's kon spelen. Het eerste stuk bladmuziek dat ik ooit kocht was voor een show genaamd Hill Street Blues. Ik bewonderde altijd de klassieke tv-componisten zoals Mike Post, die de identiteit van een show in een nummer of een thema echt konden inkapselen. Dus toen ik de kans had om een ​​intro van 30 seconden te maken met dit Steven Spielberg-project, The Whispers en gebruik orkest, het was een droomuitdaging.