Wat de ontdekking van tektoniek op kwik betekent voor potentieel buitenaards leven

Het is officieel: Planet Mercury is de thuisbasis van recente tektonische activiteit, veroorzaakt door een vloeibare, krimpende kern en krimpende delen.

Jammer voor de aarde, die tot nu toe als de enige planeet van het zonnestelsel met actieve tektoniek werd beschouwd. En dat is knap, omdat sommige wetenschappers geloven dat tektoniek en de bijbehorende aardbevingen en vulkanisme cruciale ingrediënten zijn voor het leven van buitenaardse wezens. Als de aarde niet alleen staat in het handhaven van tektonische activiteit gedurende miljarden jaren, zijn misschien ook de omstandigheden die nodig zijn om het leven te ondersteunen niet zo zeldzaam.

Onderzoekers, geleid door Thomas Watters van het Smithsonian Institution, keken naar beelden van Mercurius van de MESSENGER-missie van NASA, die niet lang voor de geplande botsing van het ruimtevaartuig met de planeet werd genomen op 30 april 2015. Vanaf dat moment kozen ze kleine foutscharpers, waar het landschap plotseling in hoogte verandert als gevolg van een verticale verschuiving. Stel je voor dat, terwijl de kern afkoelt en krimpt, de vaste korst zichzelf onder toenemende druk duwt, totdat hij loslaat en de ene kant van de fout boven de andere duwt in een hevige Mercuriusbeving.

In een krant die maandag online is gepubliceerd Natuur, de wetenschappers stellen voor dat de kleinste fouten niet ouder dan 50 miljoen jaar oud kunnen zijn, of anders zou alle bewijs van hen zijn weggevaagd door de voortdurende aanval van komeet en asteroïde effecten.

De bevindingen bevestigen eerder bewijs van een magnetisch veld rond de planeet, wat ook de aanhoudende aanwezigheid van een gedeeltelijk gesmolten kern suggereert. Dat is verrassend, omdat de algemene consensus was dat Mercurius, die qua grootte vergelijkbaar is met de maan van de aarde, nu afgekoeld en kalm zou zijn.

Om een ​​planeet leven te laten ontplooien, vereist het (voor zover wij weten) een bepaalde reeks bewoonbare, aardachtige condities. En om het leven te laten evolueren naar complexere vormen, moet een planeet nog heel, heel lang bewoonbaar blijven. Dat is waar tektoniek uitkomt. De theorie is dat de tektoniek zich gedraagt ​​als een mondiale thermostaat, waardoor de temperatuur binnen een leefbaarder bereik blijft.

Wanneer de planeet heet wordt, stijgen regen en erosie, waardoor meer koolstofdioxide uit het atmosferische systeem wordt getrokken, waardoor er meer warmte uit de atmosfeer kan ontsnappen, legt Craig O'Neill uit Het gesprek. Als het te koud wordt, bevriest de planeet, neemt de erosie af en stijgt CO2 uit vulkanische activiteit eenvoudig in de lucht, als een warme deken.

Kwik is beslist onherbergzaam voor het leven. De dunne atmosfeer en de nabijheid van de zon resulteren in dagelijkse temperatuurschommelingen van -280 tot 800 graden Fahrenheit. Maar als de tektonische activiteit daar blijft bestaan, is het misschien minder zeldzaam op meer aardachtige planeten elders dan wetenschappers hadden verwacht. Dat verhoogt de kans dat we toch niet alleen zijn in dit grote universum.