Controversiële 'Trigger Warning'-studie geeft zorgwekkend haastige conclusies

Het debat over trigger-waarschuwingen op universiteitscampussen is polariserend. Pleitbezorgers beweren dat ze traumalevenden kunnen helpen beslissen wanneer en hoe ze materiaal moeten benaderen dat een hertraumatiserende episode zou kunnen veroorzaken, terwijl tegenstanders zeggen dat ze een open discussie over gevoelige onderwerpen kunnen verstikken. Zoals zoveel van de argumenten die Amerika verdelen, heeft deze een patstelling bereikt, grotendeels omdat we niet weten hoe nuttig ze werkelijk zijn. Onlangs bestudeerden psychologen van Harvard de effecten van triggerwaarschuwingen, wat gemengde resultaten opleverde die zorgwekkend haastige interpretaties veroorzaakten.

De kleine studie, gepubliceerd op 27 juli in de Journal of Behavior Therapy and Experimental Psychiatry, onderzoekt hoe het lezen van een triggerwaarschuwing vóór een passage van literatuur invloed heeft op de manier waarop mensen de passage ervaren. Een online onderzoek van 270 deelnemers die door Amazon's Mechanical Turk werden gerekruteerd, toonde aan dat het lezen van een trigger-waarschuwing voor het lezen van een passage met grafische beschrijvingen van geweld resulteerde in een zeer kleine toename van zelfgerapporteerde angstgevoelens, maar alleen in mensen die beweren dat ze geloven dat woorden kunnen veroorzaken schade. Het onthulde ook minder belangrijk bewijs dat triggerwaarschuwingen mensen zich kwetsbaarder voor trauma zouden kunnen maken en dat ze het maken anders mensen denken dat trauma-overlevenden kwetsbaarder zijn.

"Omdat triggerwaarschuwingen implicaties kunnen hebben voor hoe mensen stress en trauma beoordelen, en omdat er tot nu toe weinig empirisch werk is gedaan, waren we van mening dat dit een actueel onderwerp voor onderzoek zou zijn," eerste auteur Benjamin Bellet, een psycholoog Ph.D. kandidaat aan de Harvard University, vertelt omgekeerde.

Een deel van de redenen waarom triggerwaarschuwingen zo polariserend zijn, is omdat ze negatief werden gekenmerkt door sommige rechtse media als onderdeel van 'politieke correctheidscultuur'. Stemmen in het voortdurende debat over triggerwaarschuwingen en deze studie omvatten verdeeldheidwekkende publieke figuren zoals psycholoog Jordan Peterson, die zich tegen hen verzet; invloedrijke sociaal psycholoog Jonathan Haidt, die de nieuwe bevindingen ondersteunt; en psychologie-onderzoeker Stuart Ritchie, wiens kritiek op de resultaten erop wijst dat ze amper statistisch significant zijn. Sinds 2018 vinden deze academische discussies plaats op Twitter-threads.

Die nieuwe studie van triggerwaarschuwingen is online; makkelijk te lezen: http://t.co/uoTnOtxu3D Ik zal een aantal fragmenten in deze thread plaatsen. Belangrijkste bevinding: triggerwaarschuwingen verminderden de angst niet bij het zien van verontrustende tekst. Voor degenen die geloven dat woorden schadelijk zijn, verhoogde TW's de angst: pic.twitter.com/XNsyacQUuG

- Jonathan Haidt (@JonHaidt) 29 juli 2018

Als je de tekortkomingen in het ontwerp van het onderzoek negeert die critici naar voren hebben gebracht, lijkt het nieuwe document het idee te ondersteunen dat triggerwaarschuwingen niet nuttig en mogelijk zelfs schadelijk zijn. Het is dan ook niet verrassend dat het onderzoek snel werd opgepikt door rechtse media, waaronder Breitbart, National Review, De dagelijkse draad, en The College Fix. Met name alleen National Review gerapporteerd over de studie met nauwkeurigheid: Breitbart rapporteerde dat de onderwerpen in het onderzoek universiteitsstudenten waren, terwijl in feite de gemiddelde leeftijd van de deelnemers 37 jaar oud was, en de krantenkoppen van De dagelijkse draad en The College Fix beweerde dat het onderzoek aantoont dat trigger-waarschuwingen schadelijk zijn voor studenten. Bellet houdt vol dat dit niet het geval is.

"Omdat onze steekproef geen studentstudie was, kan deze bewering niet worden onderbouwd met de beschikbare gegevens", zegt Bellet. "Alleen een replicatie in een studentengroei zou een reden zijn om deze claim te maken."

Zou iedereen die triomfantelijk de nieuwe studie over triggerwaarschuwingen deelt (http://t.co/xD1InIzcYi) het nog steeds willen delen als ze wisten dat de resultaten extreem zwak zijn? Ik heb hieronder de p-waarden toegevoegd. Laten we af en toe een paar replicaties afwachten, zullen we? pic.twitter.com/ZIpkpZpec6

- Stuart Ritchie (@StuartJRitchie) 29 juli 2018

Het rekening houden met het ontwerp van de studie, wat de bovengenoemde rapporten niet deden, introduceert verschillende belangrijke kanttekeningen. Met name omvatte de studie alleen mensen zonder een voorgeschiedenis van posttraumatische stressstoornis, wat misschien vreemd klinkt voor een onderzoek naar triggerwaarschuwingen, omdat ze meestal van toepassing zijn op overlevenden van trauma's. Bettel wijst er echter op dat "triggerwaarschuwingen beschouwd worden als toepasbaar op een veel breder scala van problemen dan hun aanvankelijke gebruik als accommodatiemaatregelen voor mensen met PTSS." Deze zienswijze wordt bevestigd door het feit dat 80 procent van de deelnemers aan de enquête hun steun betuigde voor trigger-waarschuwingen.

Andere onderzoekers, zoals Daniël Lakens, Ph.D., een assistent-professor in de toegepaste cognitieve psychologie aan de Technische Universiteit Eindhoven, wijzen erop dat deze studie extreem kleine effectgrootten laat zien en als zodanig moeten we er nog geen conclusies uit trekken.

"Meerdere vergelijkingen hadden moeten worden gebruikt, en deze 'slechts significante' p-waarden zijn een uitnodiging om dit verder te onderzoeken, en op geen enkele manier op zichzelf kunnen we nu iets weten over triggerwaarschuwingen," vertelt Lakens omgekeerde. "We hebben geleerd dat we zeer voorzichtig moeten zijn na een eerste romanstudie. Dit is te vroeg om iets te concluderen. '

Hij doelt op het feit dat de studiedeelnemers die een verhoogde angst ervoeren na het lezen van een triggerwaarschuwing gevolgd door een schrijnende passage, een toename van slechts zes punten op een 100-puntsschaal vertoonden. De p-waarden in de studie lagen in het bereik van statistische significantie - wat betekent dat ze meer dan waarschijnlijk te wijten zijn aan het ding dat wordt gemeten en niet willekeurige kans - maar de effectgrootte is zo klein en de p-waarden zijn dat ook dichtbij onbetekenend dat ze helemaal niets zouden tonen. Laken betoogt dat dit onderzoek een extra replicatie had moeten ondergaan voordat het gepubliceerd werd.

Bellet is het erover eens dat de studie slechts een eerste blik werpt op de psychologische effecten van trigger-waarschuwingen en dat mensen nog geen sterke conclusies moeten trekken. "We hebben in onze paper de waarschuwing opgenomen dat verdere replicatie nodig is om de resultaten van ons experiment te onderbouwen," zegt hij.

De behoedzaamheid van wetenschappers vertaalt zich helaas niet altijd in rapportage over studies, vooral wanneer die rapportage een politieke invalshoek heeft. Zelfs onderzoekers zijn niet immuun voor de kracht van de voorkeur voor bevestiging: ondanks het feit dat het bewijs niet erg sterk was, hebben critici van triggerwaarschuwingen in academische omgevingen de resultaten van de nieuwe studie vastgelegd als bewijs dat ze al die tijd gelijk hadden gehad.

Haidt, bijvoorbeeld, tweette de studie en stelde voor dat het zijn overtuigingen en onderzoek bevestigde. Hij stuurde een automatisch antwoord wanneer omgekeerde gevraagd commentaar. Ook Peterson heeft het onderzoek tweeted met deze opmerking: "Triggerwaarschuwingen zijn net zo contraproductief als elke clinicus die zijn zout zou verwachten."

Alleen verder onderzoek en robuustere onderzoeken zullen ons dichter bij een bevredigend antwoord over de effecten van triggerwaarschuwingen brengen. In de tussentijd is alles wat we kunnen doen waakzaam over de conclusies die we trekken uit onderzoek zoals dit, rekening houdend met de mensen die het meest de gevolgen zullen voelen.