'Westworld' is het Twisted Center van Jonathan Nolan's Twisted Universe

HBO's nieuwste prestige-drama Westworld, gebaseerd op Michael Crichton's film uit 1973, poneert een wereld waarin rijke gasten een themapark kunnen bezoeken dat is bezet met robotachtige gastheren. Deze gastheren vertolken verhalen die rechtstreeks uit de tropen van het Wilde Westen worden getrokken, zodat bezoekers zich naar believen kunnen voegen om te onderbreken of om ontvouwde verhalen te onderbreken. Omdat Westworld is een technothriller, er is een rimpel en de dingen nemen een draai voor de entropic. Omdat Jonathan Nolan de show heeft ontwikkeld, is de daaruit voortvloeiende chaos psychologisch, fysiek, cerebraal en temporeel.

Wanneer Nolan in de buurt is, hebben herinneringen, identiteit en tijd de neiging om in de war te raken.

Nolan, die een opmerkelijk succesvolle scriptiecarrière heeft opgebouwd met een verteerbare filosofie in toegankelijke science fiction en rondhangt met zijn oudere broer Christopher, is vooral bekend om aandenken, interstellair, Het prestige en de tv-serie Verdachte. Westworld onderscheidt zich van zijn andere werk doordat het de sluitsteen lijkt van een carrière-lang project. Het is een levendig en opwindend wandtapijt dat alle beste existentiële dilemma's onder de aandacht brengt zonder de geweerschoten te beperken. Het vertegenwoordigt piek Nolan, en dat geeft een beetje een blik in de richting van de show.

De thema's geheugen, realiteit, dualiteit en relativiteitstheorie zijn groot in Nolans films, maar misschien doemen ze het grootste op in Westworld. Ga terug door de catalogus van de man (spoilerwaarschuwingen) en er verschijnen patronen.

aandenken

Jonathan Nolan schreef het scenario niet voor de uitbraak van neo-noir van zijn broer aandenken, hij is verantwoordelijk voor zijn ingewikkelde structuur.De film was gebaseerd op het jongere Nolans korte verhaal getiteld "Memento mori", dat het letterlijk achterlijke verhaal vertelt van Leonard Shelby, een man met kortetermijngeheugenverlies die wraak probeert te plegen op de moordenaar van zijn vrouw. (Spoiler: hij is vergeten dat hij de man in feite een jaar voorafgaand aan de gebeurtenissen van de film heeft vermoord en zijn gewelddadige streak wordt gebruikt door een lowlife tuig genaamd Teddy voor zijn eigen financiële doeleinden.)

Als in aandenken, geheugen is een thema in Nolan's Westworld; de ooit-kwetsbare-nu-gewelddadige man zonder herinneringen krijgt een update en wordt een eens-kwetsbare-nu-gewelddadige robot die niet is vermeend om alles te onthouden. De hosts van het park zijn bedoeld om elke dag opnieuw te beleven zonder legitieme herinneringen, alleen geprogrammeerde verhaallijnen om voor gasten te leven. Maar na een nieuwe software-update, begint hun vorige programmering te kruipen in iets dat lijkt op hun onderbewustzijn, en dan gaat alles in de pot.

Teddy zegt dat hij Leonard manipuleert "om hem iets te geven om voor te leven" aandenken. Hetzelfde zou kunnen worden gezegd voor dr. Robert Ford, dr. Frankenstein, de maker en inwoner van Anthony Hopkins, wiens update "mijmeringen" heeft gegeven aan de opzettelijk onwetende bots van het park. Hoewel deze geprogrammeerde herinneringen en emoties bedoeld zijn om de robots menselijker te laten lijken op de mensen die hen bezoeken, eindigen ze met het onthullen van de waarheid van hun onmenselijkheid. De moordenaar leert dat ze moordenaars zijn. De grootste mysteries zijn intern.

Het prestige

Nolan's eerste scenario krediet bij zijn broer was op het drama van de duelleren-goochelaars van 2006 Het prestige, die de jaloerse illusionist Robert Angier van Hugh Jackman ontfutselde tegen Alfred Borden van Christian Bale. Het doel was om erachter te komen hoe de laatste een zogenaamd onmogelijke goocheltruc bereikte, de 'Vervoerde Man', waarin Borden op de een of andere manier ogenblikkelijk reisde tussen twee behuizingen die aan tegenovergestelde uiteinden van een podium waren geplaatst. De film zelf was een soort truc, die kijkers beperkte perspectieven liet zien die duidden op een groter plot voordat ze een draai rechtsaf namen voor de aftiteling.

Blijkbaar bleek Borden in staat om de lange oplichterij af te sluiten door een tweelingbroer te verstoppen. Het is een brutale clou bij een grap die op hol slaat wanneer een gedemoraliseerde Angier de hulp inroept van de befaamde wetenschapper Nikola Tesla (gespeeld door David Bowie) om een ​​onaardse machine te maken die werkelijke spatio-temporele doppelgängers creëert om dezelfde illusie te voltooien. Wat magie wordt, wordt echt.

Het compacte idee in de film van Nolans - en in Westworld - is de mogelijke leugen de kern van de gemeenschappelijke opvatting van individualiteit. Een kopie, Nolan lijkt enthousiast te wijzen, kan net zo "echt" zijn als het echte werk. Wanneer een robot als de vader van het onschuldige, robotachtige grensmeisje Dolores (Evan Rachel Wood) defect raakt, wordt hij vervangen en ondervraagd niemand zijn identiteit. Hij is haar vader alleen omdat hij geprogrammeerd is om haar vader te zijn. Maar het is allemaal een misleiding. Hij is niet echt haar vader omdat ze er geen heeft. Hij is een oneindig repliceerbare vervanger voor een idee. Westworld De constructie gebruikt wetenschap om de natuur te verbeteren (voor beter of slechter) en vervaagt de grenzen tussen magie en realiteit, net zoals Tesla's helse machine in Het prestige.

interstellair

In het sci-fi-epos van 2014 interstellair, tijd is relatief en de duur is een hulpmiddel. In de film gaat de astronaut van Matthew McConaughey, Joe Cooper, op weg naar een schijnbaar zinloze missie om door de kosmos te reizen op zoek naar bewoonbare planeten die de overlevenden op een stervende aarde kunnen redden. Hij wil dat toekomstige generaties het goed doen, maar hij zorgt er vooral voor dat zijn dochter kan overleven - en natuurlijk, denk ik ook zijn zoon.

Tijdperken zijn de verhalende kruk van de film op momenten zowel groot als klein. In één scène vermorzelen McConaughey en een mede-astronaut gespeeld door Anne Hathaway een reis naar een potentiële Goldilocks-planeet, en wanneer ze terugkeren naar hun schip ontdekken ze dat er 23 aardse jaren zijn verstreken voor de arme klootzak die op hen wachtte.

Maar in de climax van de film maakt Nolan tijd complexer, meer letterlijk. Nadat hij door een zwart gat gereisd is - dat theoretisch materie en licht verbruikt en de tijd comprimeert - bevindt McConaughey zich in een werkelijk driedimensionaal tesseract dat de tijd zelf vertegenwoordigt. Hij is in staat om te communiceren met een jongere versie van zijn dochter (Mackenzie Foy) die sindsdien is opgegroeid in de Aardse tijd om een ​​wetenschapper (gespeeld door Jessica Chastain) te worden die de reis van haar vader bestudeert. Het tesseract is een gesloten lus: de enige reden waarom Cooper zijn reis kon beginnen in de eerste plaats en doorleefde was omdat van de gebeurtenissen die hij in het verleden heeft beïnvloed door vanuit het tesseract te communiceren. Het is allemaal een dramatische, enigszins verwarrende weergave van het lot.

De gastheren van Westworld functioneert ook in een tijdlus die door de werknemers van het park is opgebouwd. "Er is een pad voor iedereen", zegt Dolores tijdens de première-aflevering, en ze is niet verkeerd. Elke host is bedoeld om vooraf bepaalde verhaallijnen waar te maken waar gasten op verschillende manieren aan kunnen deelnemen en waarmee ze kunnen communiceren. De details kunnen veranderen, maar de uitkomst niet. Dat is het geval totdat de robots loskomen van hun vaste verhalen. Met Westworld, Nolan benadrukt de gevaren van vrije wil die de keerzijde van ware vrijheid vertegenwoordigen.

Wanneer de lus wordt afgeknipt en de tijd naar voren stroomt, worden werelden gewonnen of verloren.