ALTERNATIEVE TOEKOMSTIGHEDEN | Gernsback en de korte, bizarre geschiedenis van weersmodificatie

"Twintig jaar later zal weerbesturing geen theorie meer zijn. Hoewel het langer dan dit kan duren om daadwerkelijk universele weerbesturing te hebben, zal het binnen twintig jaar mogelijk zijn om op zijn minst elektrische regen te veroorzaken als dat nodig is over steden en landbouwgronden. Maar we zullen het probleem van afweren of koude en warmte in de openbaarheid gedurende vele eeuwen niet oplossen. " - Hugo Gernsback, 1927

In 1927 schreef Hugo Gernsback een reeks voorspellingen op met de naam 'Twenty Years That' Wetenschap en innovatie waarin hij zich probeerde voor te stellen hoe de wereld eruit zou kunnen zien in 1947. Hier stelt hij zich voor dat we in 1947 regen zouden kunnen veroorzaken wanneer we het nodig hadden - elektriciteit gebruiken. In sommige opzichten was hij er heel dichtbij om gelijk te hebben. In anderen was hij echter vrij breed.

Het weer is een lastige zaak. Er is een reden waarom het weer vaak ter sprake komt in de bespreking van de chaostheorie: omdat het een systeem is met een "hoge mate van gevoeligheid voor de initiële omstandigheden en de manier waarop ze in beweging worden gezet." Het was meteoroloog Edward Lorenz die voor het eerst vooruit het idee van de chaostheorie, in termen van het vlindereffect, in een paper genaamd "Voorspelbaarheid: heeft de vleugels van de vleugels van een vlinder in Brazilië een tornado in Texas?" Het idee was dat iets kleins zoals een vlinder met zijn vleugels klapte kan een verandering in de conditie tot gevolg hebben, en als gevolg daarvan, het traject van een chaotisch systeem zoals het weer.

Het weer hangt volledig af van constant veranderende omstandigheden, waardoor het diep chaotisch en complex is. We hebben wel methoden voor weermodificatie, cloud seeding is de belangrijkste onder hen, maar vergis je niet: we hebben geen controle over het weer. Er zijn manieren waarop we het kunnen veranderen, zowel opzettelijk als onopzettelijk, maar we hebben niet het vermogen om stormen naar believen te toveren of te verdrijven. Dat gezegd hebbende, laten we eens kijken naar wat we 'weermodificatie' noemen.

De geschiedenis van Cloud Seeding

Het oorsprongverhaal van de cloud seeding dateert uit 1946 in een General Electric-lab met Vincent Schaefer en Irving Langmuir, die deeltjesfiltratie, statische neerslag en het probleem van ontijzervliegtuigen bestudeerden. Veel van hun onderzoek vond plaats in barre omstandigheden, maar Schaefer had een manier nodig om de onderkoelde wolkenomstandigheden in het lab te creëren. Dus creëerde hij een 'koude doos', die de voorwaarden voor studie repliceerde toen hij erin ademde om kleine wolken te creëren.

Volgens het verslag van New Mexico Tech heeft iemand in juli 1946 de koude box van Schaefer uitgeschakeld. Hij had het nodig om werk te doen, hij schafte wat droog ijs aan om het na de haast te koelen. Vreemd genoeg zorgde het droge ijs voor een onverwachte reactie in de vorm van ijskristallen in de mistachtige wolkachtige substantie van het doosje. Op de een of andere manier had Schaefer een wolk vrij per ongeluk gezaaid, gebruikmakend van droogijs om deeltjes te creëren die neerslag konden produceren. Later dat jaar haalden ze het uit het laboratorium en de echte wereld in. Van New Mexico Tech:

Op 13 november gebruikten Schaefer en piloot Curtis Talbot met succes droogijs om neerslag in een wolk te veroorzaken - "een nietsvermoedende wolk over de Adirondacks", zoals Schaefer het in een technisch rapport formuleerde. Nadat hij de vier mijl lange wolk onaangetast had opgevangen, ploegde hij samen met Talbot een trog langs de bovenkant met deeltjes droog ijs. Sneeuw begon uit de wolkenbasis te vallen. Hoewel de sneeuw smolt en verdampte voordat deze de grond raakte, waren de resultaten dramatisch genoeg om wolkenteelt van een laboratoriumnieuwsgierigheid in een praktische techniek te veranderen.

Cloud seeding is de methode om chemische stoffen zoals zilverjodide of droogijs te gebruiken om het vermogen van een wolk om neerslag te produceren, te beïnvloeden. Namelijk, het geeft wolken een kleine boost in het creëren van grote deeltjes die leiden tot regen en sneeuw. Cloud seeding bestaat in twee hoofdvariëteiten: warm en koud. Koud heeft te maken met de vorming van ijskristallen en is het meest voorkomende type wolkenteelt, terwijl het opnemen van warme wolken een vloeibaar proces is.

Hoewel het tegenwoordig wordt gebruikt om neerslag aan te vullen in plaatsen zoals de Sierra Nevadas in Californië, is het geen manier om 'het te laten regenen', als je wilt. In plaats daarvan is het een manier om de neerslag te vergroten in gebieden waar al regen en sneeuw valt. Immers, als we simpelweg regen konden creëren met cloud seeding, zou Californië niet lijden onder het gewicht van een verlammende droogte.

Wapenend weer en stormpreventie

Cloud seeding is echter niet het begin en het einde van het weerbericht. Wapenend weer is een groot deel van het verhaal over weermodificatie, en een groot deel daarvan komt uit de oorlog in Vietnam, waar de Verenigde Staten gebruik maakten van wolkenzaden om neerslag te vergroten met de bedoeling de Ho Chi Minh-route te verslechteren.

Nog in 1996 heeft de luchtmacht van de Verenigde Staten een onderzoeksartikel opgesteld waarin theoretische methoden en doelen voor weersverandering worden beschreven als een militaire tactiek. Het plan bespreekt het gebruik van regenval om het comfort, het moreel en de omstandigheden voor vijandelijke troepen te verminderen, maar ook de mogelijkheid om weermodificatie te gebruiken om voordelen te creëren met betere omstandigheden, indien van toepassing. Een van de meest opvallende van de voorgestelde methoden is nanotechnologie, die hier niet zozeer wordt voorgesteld als waar over gedroomd wordt. In feite verwijzen de verwijzingen naar papier de komende 30 jaar verschillende keren vooruit, grotendeels op basis van technologie en vooruitgang om de middelen achter de weersvoorspellingen te ontwikkelen.

Hoewel het idee van het leger dat het weer beheert om voorwaarden in ruil voor hun voordeel te brengen in een conflict, verontrustend is, is het op zijn zachtst gezegd opmerkelijk dat het Verdrag inzake het verbod op militair of ander vijandig gebruik van milieu-aanpassingstechnieken is ondertekend en is aangegaan bijna veertig jaar geleden, waardoor het gebruik van weersverandering als wapen snel wordt verboden. Concreet luidt het verdrag:

Elke Staat die partij is bij dit Verdrag verbindt zich ertoe geen militair of ander vijandig gebruik van technieken voor omgevingsaanpassing aan te gaan met wijdverbreide, langdurige of ernstige gevolgen als middel tot vernietiging, schade of letsel aan een andere Staat die Partij is.

Natuurlijk reiken de toepassingen voor weermodificatie verder dan wapentillatie. Veel van de energie achter weersverandering is gericht op het voorkomen en verzachten van stormen.

Van hagelkanonnen tot Dyn-O-Gel tot het gebruik van grote oorlogsmachines om chemicaliën bij wolken te fotograferen, er zijn een aantal methoden geprobeerd om met Moeder Natuur te kampen, maar tot nu toe zijn ze met beperkt succes tegengekomen. Het is moeilijk om de effectiviteit van hagelkanonnen te bewijzen of te weerleggen vanwege de onvoorspelbare en inconsistente aard van stormen, en terwijl Dyn-O-Gel een theoretisch verantwoorde methode is om de kracht van orkanen te verlammen, maakt de hoeveelheid van de benodigde stof het grotendeels onhaalbaar. En hoewel China's pogingen om neerslag tijdens de Olympische Spelen van 2008 met raketten en chemicaliën af te weren mogelijk effectief zijn geweest, is het weer weer een onvoorspelbaar iets; het kan ook geluk zijn geweest - het is moeilijk om de praktische, voorspelbare en wijdverspreide toepassing van dergelijke methoden te zien.

Hoewel we het weer zeker niet onder controle hebben en we geen regen kunnen oproepen wanneer we het nodig hebben, zoals Gernsback dacht dat we in staat zouden zijn, hij was opmerkelijk dichtbij op de tijdlijn. Het was in 1946 toen cloud seeding van theorie naar applicatie ging, een jaar voordat Gernsback voorspelde dat we zo'n technologie zouden hebben. Het evenement zelf in GE's lab was het resultaat van pure toeval, maar toch kwam Gernsback verdomd dichtbij.

Hij was gewoon verkeerd in omvang en methode. We kunnen geen regen veroorzaken over gewassen en steden wanneer we het nodig hebben. We kunnen regenval alleen aanvullen en vergroten, en dat is alleen mogelijk als de cloud seeding-methode perfect werkt, wat niet altijd het geval is. Bovendien was de theoretische methode van Gernsback uit. De manier waarop we het weer manipuleren in de mate waarin we in staat zijn, is chemisch en niet elektrisch.

Het is geen echte verrassing dat Gernsback elektrisch is gegaan, in feite zijn veel van zijn voorspellingen gebaseerd op elektriciteit. Dat komt omdat de jaren '20 een opwindende tijd voor elektriciteit waren. Het industriële tijdperk werd gevoed door betere motoren, betere bedrading en betere distributie van elektriciteit. Het was een tijd van ongelooflijke groei, vooruitgang en vooruitgang in de elektrische industrie. Alles ging elektrisch, dus dat is waar Gernsback dacht dat weersverandering zou komen.

Uiteindelijk hebben we niet echt de controle over het weer dat Gernsback dacht dat we zouden doen. Misschien is met geavanceerdere nanotechnologie - of met een of andere mysterieuze substantie zoals Dyn-O-Gel die niet vreselijk onpraktisch is om te gebruiken - dat niet het geval. Misschien in een alternatieve toekomst.