De nieuwe remedie voor Virtual Reality Sickness is een Catch-22 voor early adopters

Virtual Reality heeft een probleem.Het hele idee van de technologie is dat het je hersens in het reine drijft om je echt te voelen alsof je echt op een plek bent waar je niet bent. Hoe meer je brein deze truc accepteert, hoe meer je lichaam het afwijst, soms letterlijk, doordat je over je dure nieuwe gamingapparatuur moet braken. Bah.

Gelukkig heeft een groep ingenieurs van Columbia University een pijnstiller gevonden om deze ziekte te behandelen, zo niet een geneesmiddel. Hun idee is om op subtiele wijze het gezichtsveld te beperken dat de VR-gebruiker ziet. Het is het virtuele equivalent van proberen je te concentreren op de weg voor je en de bomen en de auto voorbij laten suizen, behalve dat het automatisch gebeurt binnen de technologie. Door het gezichtsveld af te stemmen, wordt een zorgvuldige balans gevonden tussen de gebruiker in de virtuele wereld laten onderdompelen en ervoor zorgen dat ze op hun schoenen kotsen. Het onderzoek van het team is onlangs gepresenteerd tijdens het 2016 IEEE Symposium over 3D-gebruikersinterfaces.

Het essentiële probleem met VR en misselijkheid is dat ons lichaam ervan houdt dat zijn sensorische input intern samenhangend is. Als je ogen je lichaam zien bewegen door de ruimte, maar je lichaam voelt geen versnelling die overeenkomt met deze beweging, kunnen je hersenen het verschil tussen de twee niet berekenen, en begin je je steeds onwel te voelen.

Wetenschappers moeten nog precies laten zien waarom dit gebeurt, hoewel één overtuigende theorie is dat je hersenen de sensorische mismatch interpreteren als een hallucinatie. In de evolutionaire geschiedenis van mensen was dit gevoel veel waarschijnlijker veroorzaakt door het binnenkrijgen van een giftige plant dan door in een auto te rijden of een Oculus Rift-headset op te zetten. Dus mensen die reageerden op hallucinaties door te braken, hadden meer kans om de vergiftiging te overleven en voort te leven om zelf baby's te maken.

Deze reactie heeft misschien wel talloze menselijke levens gered door de geschiedenis heen, maar het is een probleem voor VR, vooral omdat de gamingindustrie, Facebook en zelfs journalisten gokken dat meeslepende technologie de toekomst is van mediaconsumptie.

Het Columbia-team stelde een beperkt gezichtsveld vast als potentiële balsem voor het fysieke ongemak van de VR-ervaring. Helaas, hoe meer je het gezichtsveld beperkt, des te meer verliest de gebruiker zijn "gevoel van aanwezigheid" - het haalt ze effectief uit de meeslepende realiteit. En dat is niet goed, want een gevoel van aanwezigheid is het volledige verkoopargument van virtual reality-technologieën.

Ze hebben dit probleem aangepakt door de gezichtsveldbeperking zo subtiel mogelijk te maken. Ze omsloten het gezichtsveld binnen een cirkelvormig kader met wazige randen die zich dynamisch konden uitbreiden of inkrimpen terwijl de gebruiker de virtuele wereld bestuurt. Als de gebruiker stilstaat, zou het gezichtsveld wijd open zijn. Zelfs als de persoon in een virtuele ruimte rondkijkt, is het potentieel voor bewegingsziekte in deze omstandigheid laag, omdat de bewegingen van het hoofd van de gebruiker nauw moeten aansluiten bij wat ze door het VR-apparaat zien.

Als ze echter met behulp van een controller door de virtuele wereld beginnen te navigeren terwijl hun IRL-lichaam op één plek blijft, stijgt de kans op VR-ziekten. Als reactie op deze beweging zal het gezichtsveld geleidelijk kleiner worden. Hoe sneller de gebruiker door de virtuele wereld beweegt, hoe kleiner zijn gezichtsveld wordt. Terwijl ze vertragen en tot stilstand komen, wordt het gezichtsveld weer geopend.

De onderzoekers testten hun technologie gedurende 30 dagen op 30 gebruikers. Ze ontdekten dat mensen zich beter voelden en langer in de virtuele wereld bleven, wanneer hun apparaten waren uitgerust met een dynamisch beperkt gezichtsveld. Bovendien realiseerde meer dan de helft van de deelnemers zich niet dat hun gezichtsveld beperkt was. Van degenen die dat wel deden, waren ze unaniem van mening dat ze hun gezichtsveld liever beperkt zouden houden in toekomstige VR-ervaringen.