Drive-Thrus moet gemengde gevoelens hebben over bestuurdersloze auto's

De bestuurderloze autodroom van Google is radicaal. Vergeet een stuur dat u af en toe uit handen neemt: we hebben het hier over push-botton-voertuigen. Zonder te hoeven rijden, kunnen passagiers alles doen wat ze willen. Als Maslow's Hiërarchie van Behoeften ons iets vertelt, dan is het dat er ketchup-vlekken zullen zijn. Mensen gaan onderweg eten - zelfs meer dan nu.

Op het eerste gezicht lijkt de bestuurderloze auto een zegen voor de drive-thru. Passagiers die vroeger bestuurder waren, kunnen die Whopper de onverdeelde aandacht geven die het verdient! Waar en eigenlijk dubbel zo veel omdat de restaurantbranche met snelle service het take-outproces met apps en pre-ordering wil stroomlijnen. Het was een waarschuwingsschot toen de gemiddelde wachttijd voor eten steeg van 219 seconden in 2014 naar 230 seconden in 2015, maar de industrie is erop en handsfree rijden kan leiden tot het binnenstromen van bestellingen voor chauffeurs. Snel kan veel sneller worden.

Hoewel het totale autovolume is gedoopt in fastfoodketens, neemt de 'etnische' voedingssector en het ontbijt een vlucht. Plus, in plaatsen zoals Boise, Idaho, heeft een voorliefde voor old-school esthetische en hipster mustachedom een ​​vintage drive-thru boom versneld. De zoektocht van Starbucks naar de drive-by-cup van Joe is een groot deel van het bedrijf geworden, omdat het nu investeert in videoschermen en andere manieren om de ervaring gelikter te maken. Na blijk te hebben gegeven van een bereidheid om te innoveren om de drive-through fris en vitaal te houden, zou de integratie met de vermoedelijk efficiëntere auto dan je geautomatiseerde auto de lijntijden verminderen en het eten nog gemakkelijker maken.

Maar snelheid kan ook Waterloo zijn van de franchisenemer.

Hier is de vangst: omdat auto's zonder bestuurder de toekomst van het rijden smeren, maken ze ook de levering sneller. Op dit moment zijn restaurants zoals McDonald's en Domino's niet noodzakelijk directe concurrenten in de Verenigde Staten. In Azië is dat iets heel anders: Wendy's levert in India; KFC levert in China en de Filippijnen.

Het is niet echt een kwestie van luiheid of agorafobie, het is dat of het verkeer is niet geweldig, of de benzine-aangedreven Amerikaanse reislust is er niet. Dit is een argument over auto's zonder bestuurder maar, belangrijker, over het rijden zelf. Dankzij een combinatie van telewerken, veranderende technologische voorkeuren, kosten, verbeterd openbaar vervoer en misschien zelfs milieubewustzijn, drijft de mens gewoon niet zo veel. Bezorgen en lopen zijn in opkomst als normen.

Sommige autonome autoliefhebbers zien de automotive utopie van een gedeeld voertuig of wagenpark zonder chauffeur: waarom zou u een hele auto bezitten, wanneer u de kosten kunt delen door ze te delen wanneer u ze niet gebruikt? (Het is niet alsof het ergens verdwaald raakt, toch?) Voor de voedingsindustrie begint dit eruit te zien als een vloot in commerciële handen of een service van een derde partij die voedsel van verschillende keukens ophaalt (er zijn nu startende voorlopers voor deze keuken)) en brengt het naar je deur.

Als er een correlatie is tussen een hoog internetgebruik en lagere licentietarieven, suggereert dat niet dat we na de test van de bestuurder zullen opstomen naar de drive-thrus. Het zou kunnen betekenen dat we auto's zonder chauffeur op onze weg hebben, en ons gloeiend heet met algoritmische precisie.