Waarom werkt bangmakerij niet ontmoedigend als het gaat om drugs? | DRUGS & PILLEN
Er zijn aanwijzingen dat MDMA, in eerste instantie populair als een clubgeneesmiddel, het potentieel heeft om angst en posttraumatische stressstoornis aanzienlijk te verlichten. Dat komt omdat het de sociale hersenen beïnvloedt op diepgaande maar weinig begrepen manieren die het ondersteunen als een therapeutisch hulpmiddel. In een studie die maandag is gepubliceerd, heeft een team van onderzoekers als eerste bepaald waarom MDMA coöperatief gedrag beïnvloedt - een belangrijk begrip dat verklaart waarom het duizenden kan helpen.
Hersenbeeldstudies op MDMA, technisch bekend als 3,4methyleendioxy-methamfetamine, hebben aangetoond dat het activiteit verandert in hersengebieden die zijn gekoppeld aan sociale verwerking. In de nieuwe krant, gepubliceerd in de Journal of Neuroscience, verklaren onderzoekers wanneer men een dosis MDMA neemt, het veroorzaakt de afgifte van dopamine, noradrenaline en euforisch serotonine. Hier hebben de wetenschappers vastgesteld dat deze vrijlating van serotonine er niet toe leidt dat iemand impliciet anderen meer vertrouwt - zoals sommigen vermoedden - maar het geeft wel aanleiding om relaties opnieuw op te bouwen waarin een gevoel van vertrouwen is gescheurd.
"Dit onderzoek is belangrijk om ons begrip van hoe drugs sociale cognitie kunnen veranderen," eerste auteur Anthony Gabay, Ph.D. vertelt omgekeerde. "Dit heeft toepassingen in het testen van nieuwe medicamenteuze therapieën voor stemmings- en angststoornissen. Het vertelt ons ook welke delen van de taak een medicijn kan veranderen, zodat we therapie kunnen richten op delen van het gedrag waar mensen moeite mee hebben."
Gabay, die dit werk als wetenschapper uitvoerde aan King's College London en nu aan de universiteit van Oxford is, en zijn collega's onderzochten het effect van MDMA op sociale cognitie door middel van een reeks tests. Twintig volwassen mannen zonder psychiatrische ziektegeschiedenis of andere neurologische aandoeningen waarbij ofwel 100 milligram MDMA of een placebo werd toegediend. Vervolgens, terwijl hun hersenen werden gescand in een MRI-machine, namen ze deel aan tests die waren opgezet om te onderzoeken hoe goed ze emoties en empathie konden herkennen, evenals het Prisoner's Dilemma.
The Prisoner's Dilemma, een beslissingsspel waarin twee spelers tegelijkertijd kiezen om mee samen te werken of tegen elkaar strijden, was echt het hart van deze studie. In dit spel, als beide spelers ervoor kiezen om niet met elkaar te concurreren, krijgen ze beiden punten. Als één speler verraadt en besluit te concurreren, dan krijgen ze alle punten en krijgt de andere speler niets. Als beide spelers strijden, wint niemand.
Hier dachten de deelnemers dat ze echte mensen speelden via een computer, maar de 'mensen' waren voorgeprogrammeerde computerreacties die ontworpen waren om los te komen als 'betrouwbaar' of 'onbetrouwbaar'. Betrouwbaar betekende dat het programma samengewerkt 80 procent van de tijd en onbetrouwbaar betekende dat het programma concurreerde 80 procent van de tijd.
Verdere analyses suggereren dat MDMA leidt tot een sneller en beter herstel van de samenwerking als gevolg van de negatieve impact van een concurrerend besluit van een normaliter coöperatieve partner. Dit leidt tot een behouden niveau van samenwerking, niet gezien op placebo.
5/10 pic.twitter.com/zkJIxGYNlf
- Anthony Gabay (@AnthonyGabay) 19 november 2018
"We hoopten dat door deelnemers de game met verschillende soorten tegenstanders te laten spelen, we konden testen of het effect van MDMA anders was, afhankelijk van het gedrag van de tegenstander", legt Gabay uit. "Dat is precies wat we vonden - bij het spelen van een betrouwbare tegenstander werkten de deelnemers nog meer samen op MDMA dan met placebo. Dit effect was niet zichtbaar bij het spelen van de onbetrouwbare tegenstanders."
Dit betekent dat MDMA niet heeft veroorzaakt dat de mensen naïef samenwerken met "mensen" die zelf niet coöperatief waren. In het zeldzame geval dat de geprogrammeerde, betrouwbare tegenstander van koers veranderde en wedijverde, gaven de MDMA-deelnemers in een volgende evaluatie aan dat ze bereid waren hun relatie na die inbreuk opnieuw op te bouwen in vertrouwen. Hetzelfde gold niet voor onbetrouwbare tegenstanders - wat aangeeft dat MDMA zelf geen agent is voor goedgelovigheid.
Ondertussen hebben hersenscans aantoonbaar bewezen dat MDMA de sociale verwerking van de deelnemers veranderde. Elk individu vertoonde verhoogde activiteit in de superieure temporale cortex en mid-cingulate cortex, die worden geactiveerd wanneer we proberen de gedachten, overtuigingen en intenties van andere mensen te begrijpen. Toen de deelnemers specifiek het gedrag van de betrouwbare spelers verwerkten - zowel wanneer het programma wedijverde en samenwerkte - verhoogde MDMA de activiteit in de juiste voorste insula. Toen ze het gedrag van onbetrouwbare spelers verwerkten, gebeurde het tegenovergestelde - de activiteit in die regio nam zelfs af. Dit gebied is waar de hersenen risico's en onzekerheden inschatten.
"Wat verrassend was, was dat deze veranderingen werden gezien wanneer deelnemers feedback kregen van het gedrag van andere spelers, niet toen ze besloten wat ze zelf moesten doen," zegt Gabay. "Dit suggereert dat MDMA's impact op deze sociale interacties, zoals aangegeven door de invloed van het medicijn op de hersenactiviteit, was om de beoordeling van andermans keuzes te veranderen."
Naarmate MDMA verder komt als een essentieel expert in door de Amerikaanse Food and Drug Administration gereguleerde Fase III klinische studies, zullen deze resultaten een belangrijke rol spelen bij het begrijpen waarom het een groot potentieel heeft als therapeutisch middel. Het is bekend dat MDMA psychotherapie effectiever en beter getolereerd kan maken - en nu beginnen wetenschappers te begrijpen dat dit gedeeltelijk komt doordat MDMA van invloed is op hoe iemand over andere mensen denkt.
"Gezien het diepe effect van MDMA op iemands bewuste ervaring, is het essentieel om alle effecten van het medicijn volledig te begrijpen, niet alleen hoe het de kernsymptomen van specifieke aandoeningen behandelt," concludeert Gabay. "Ook, door meer duidelijkheid te krijgen over deze effecten, helpt het ons de mechanismen te begrijpen waardoor dit medicijn zijn therapeutische effect heeft."
FOMO beïnvloedt beslissing tot tekst tijdens het rijden, vindt nieuwe studie
Het afleidende rijden veroorzaakt duizenden dodelijke slachtoffers per jaar, maar veel chauffeurs zien geen gelijktijdige sms'en en autorijden om per se gevaarlijk te zijn. In een nieuwe studie gepubliceerd in Risk Analysis, zeggen onderzoekers dat sommige van de belangrijkste redenen voor sms-en tijdens het rijden verlatingsangst zijn van vrienden en FOMO.
Teenage Binge Drinking Study legt uit hoe alcoholisme het geheugen beïnvloedt
In de juli-editie van The Journal of Neuroscience onthullen wetenschappers dat bingedrinken neuronen in de prefrontale cortex van de hersenen vervangt. Deze nieuwe studie toont aan dat een brein op drank minder actieve neuronen bevat, wat geheugenretentie schaadt, vooral als dat brein tot een tiener behoort.
Griepseizoen 2018: Stadsgrootte beïnvloedt verspreiding van infectie in nieuwe studie
Griepseizoenen variëren sterk in lengte, afhankelijk van de grootte van de stad waarin je bent. Zoals onderzoekers onthullen in een studie gepubliceerd in Science op maandag, hebben grotere metropolen heel verschillende griepseizoenen dan kleinere steden, hoewel de reden misschien niet zo is. wat je verwacht.