Door Rockband te grijpen, startte Oculus Rift een virtuele realiteitsoorlog

$config[ads_kvadrat] not found

Oculus Quest 2 Is HERE

Oculus Quest 2 Is HERE
Anonim

De virtual reality-markt bevindt zich op een rare plaats. Onder de zwaar gemerkte kraampjes bevinden zich de plasticine-resten van de eerste mislukking van virtual reality, een consument die in het midden van de jaren '90 werd uitgerold en die leidde tot een onmiddellijke terugval. Die vroege pods waren duur, slecht ontworpen en, meest kritisch, teleurstellend. Voor de VR-industrie is dat de geest van het kerstverleden, een herinnering aan het kapitalisme dat faalt in het futurisme en een herinnering aan wat niet te doen.

Deze keer zijn de schermen echter beter, de misselijkheid minder opvallend, en de investeringen - zoals Facebook's $ 2 miljard gok op Oculus Rift - enorm. Maar, misschien nog wel belangrijker, er is een gevoel van collectieve verantwoordelijkheid dat Samsung, Google en Facebook er grotendeels van heeft weerhouden om elkaar te ondermijnen. Nou ja, was. De Pax Virtualis eindigde op 3 december, toen Oculus de VR aankondigde Rockband exclusief zou worden gemaakt voor zijn platform.

Het zijn nog niet de console-oorlogen, maar het lijkt veel op die van Sarajevo.

@Omnomnick We hebben het gefinancierd, we hebben het gemaakt en de hardware is gekoppeld aan ons volgsysteem. Overal verwachten is onredelijk.

- Palmer Luckey (@PalmerLuckey) 4 december 2015

Tot die tijd had de warmte binnenin het bedrijf er ongeveer zo uitgezien:

  • Google werkt samen met Verizon om de Cardboard-headsets massaal te distribueren.
  • Samsung werkte samen met Oculus om de Gear VR te maken.
  • Oculus werkte vrijwel constant met PlayStation.

Samenwerken en chatten is in geen enkele branche ongebruikelijk, maar het gevoel van bonhomie en foxholeness was absoluut uniek. En die klunzigheid manifesteerde zich vreemd: leiders van de industrie omarmden een Google- New York Times 360-video-samenwerking die zichzelf uitgaf als virtuele realiteit met bijna passieve, agressieve, goede humor. Toen ik in december een ontwikkelaar van een VR-randapparaat bezocht en zag dat een moeilijk te krijgen PlayStation VR-headset en een Oculus Rift DK2 bij elkaar zaten, merkte de ontwikkelaar op dat dit symbool stond voor het eenheidsfront van de industrie.

Was als het operatieve woord.

Voor degenen onder u die zich gelukkig niet bewust zijn van het concept van Console Wars, heeft elke generatie videospelers er zijn eigen. In de vroege jaren 90 zag de 16-bits generatie de Nintendo v. Sega-sage spelen in tv-kamers en speeltuinen. De meest recente oorlog ontketende de Wii U, de PlayStation 4 en de Xbox One tegen elkaar. Concurrentie voor games en marktaandeel kan hevig zijn als reclamebureaus en programmeurs het laten afweten.

Het goede aan een kapitalistische oorlog is dat de omstander, de consument, zou moeten winnen. Console oorlogsgetuigen, inclusief GameStop CEO's en Huffington Post orakels, geloof dat dit waar is. Videogameconsoles concurreren om betere exclusieve games, betere animaties, betere besturingselementen, meer games en nu de vaak ongrijpbare backwards-mogelijkheden. Gezien de beperkte hoeveelheid geld die aan het plezier wordt uitgegeven, heeft de consument er baat bij.

Het voor de hand liggende voorbehoud hier is dat dit alleen waar is tot het moment waarop een bedrijfstak wordt geschokt door zijn financiële kern.

Zal dat met VR gebeuren? Wordt het lelijk? Het antwoord is waarschijnlijk ja. "Rock Band" was een enorme overwinning voor Oculus en niet één die zijn concurrenten kunnen veroorloven om te gaan liggen. Dat gezegd hebbende, is het de moeite waard om op te merken dat "Rock Band" een grote naam is vanwege de ongewone gameplay die goed geschikt is voor VR, maar er niet voor is gebouwd. Dit is geen "Mario". We weten nog niet wat dat spel is. Daarom zullen neurosen waarschijnlijk dit gevecht in de nabije toekomst voortzetten.

En het gaat niet alleen om hardware. Terwijl gevechtslinies worden getrokken en Oculus en Playstation hun gedeelde sandbox verlaten, kan het voor ontwikkelaars moeilijk worden om platformoverschrijdende games te maken en ze te verkopen via Google Play, de Apple Store of een ander forum. In deze oorlogsmetafoor zijn ontwikkelaars niet zozeer strijders als bezette steden. Totdat het stof tot rust is gekomen, veel exclusiviteit verwachten.

En verwacht goed te worden behandeld. De buit zit immers in je portemonnee.

$config[ads_kvadrat] not found