Sec. Hillary Clinton on Trump-Biden Debate
Na 9/11 vond er een nieuwe imperatief plaats in wetshandhavingsinstanties in het hele land: het was niet genoeg om terroristen te arresteren en te vervolgen na een aanval - de aanval zelf moest worden voorkomen.
In de popcultuur wordt deze mindset vaak gepresenteerd als een voorbeeld van hubristische overgave door regeringen of mensen met autoritaire neigingen. In Captain America: Winter Soldier, bijvoorbeeld, Nick Fury vertelt Cap over een nieuw initiatief om aanvallen te voorkomen voordat ze zich voordoen.
"De satellieten kunnen het DNA van een terrorist lezen voordat hij buiten zijn speergaatje stapt", zegt Fury. "We zullen veel bedreigingen neutraliseren voordat ze zelfs gebeuren."
"Ik dacht dat de straf meestal kwam na de misdaad ", reageert Cap.
"We kunnen het ons niet veroorloven om zo lang te wachten," zegt Fury.
In de film blijkt het programma om miljoenen mensen te doden op basis van een algoritme in de hoop miljarden te redden een vreselijk idee. Het is slechts een van de tientallen fictieve voorbeelden van hoe de illusie van perfecte veiligheid de samenleving verstoort door het introduceren van onmogelijke normen van veiligheid ten koste van persoonlijke en sociale vrijheid.
Waarschijnlijk het beroemdste voorbeeld van straf vóór het misdrijf is Minderheidsverslag, de verhaalfilm van de Philip K. Dick-film en een-af-en-toe tv-serie. In dat universum worden mensen gearresteerd voor 'pre-crime', oftewel misdaad waarvan de regering heeft vastgesteld dat ze ze gaan plegen, maar nog niet hebben uitgevoerd. De beurt komt - spoiler alert - wanneer een agent belast met het afdwingen van pre-crime arrestaties het doelwit van het systeem wordt - ten onrechte, althans vanuit zijn standpunt.
De voor de hand liggende les hier is dat hoewel de belofte van totale veiligheid aanlokkelijk kan zijn, de onbedoelde gevolgen verregaand en desastreus kunnen zijn.
Ga Hillary Clinton binnen. (Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat Donald Trump er slechter over is dan Clinton, hoewel dit artikel zich zal concentreren op haar recente opmerkingen.)
Donderdag accepteerde Clinton de Democratische nominatie voor president. In haar toespraak deed ze de volgende beloften.
"Ik heb mijn strategie uiteengezet voor het verslaan van ISIS", zei ze. "We zullen hun heiligdommen uit de lucht slaan en de plaatselijke strijdkrachten steunen die hen op de grond brengen." Niets controversieels daar.
Toen stapte ze de toekomst in. "We zullen onze intelligentie vergroten, zodat we aanvallen detecteren en voorkomen voordat ze plaatsvinden," zei ze.
Nogmaals, deze filosofie, genaamd "voorkomen" in wetshandhavingskringen, is niet nieuw of uniek voor Clinton. Het werd een belangrijke FBI-prioriteit na 9/11, en was de theoretische basis van enkele van de ergste NYPD-misstanden die moslims overal in de oostkust aanvielen.
In de regering-Obama is de slogan 'Tegengaan van gewelddadig extremisme' alomtegenwoordig geworden en deelt veel met de 'voorkomen'-benadering van politiewerk. In een recent artikel in Psychologie vandaag, J. Wesley Boyd bood een harde kritiek op CVE, waarbij parallellen werden getrokken tussen de huidige aanpak van de administratie en COINTELPRO, beschouwd als een periode van grootschalig misbruik door de FBI in de jaren 1960 en vroege jaren '70.
"Momenteel lanceert de FBI, in samenwerking met het National Institute of Justice, het Department of Homeland Security, en andere overheidsinstanties opnieuw programma's die op zijn best zijn verdoemd - en in het slechtste geval ontworpen - om de moslimgemeenschappen te ontwrichten in steden waar ze worden gelanceerd, "schrijft Boyd.
"Onder de overkoepelende term Countering Violent Extremism (CVE) bevatten de programma's pogingen, zonder enige bewijsbasis, om te voorspellen wie op een dag gewelddadig zou kunnen worden door een gepassioneerde investering in een zaak", vervolgt Boyd. "Bij gebrek aan bewijs vragen de agentschappen mensen uit de buurt van jonge moslims om te rapporteren aan wetshandhavingsinstanties, inclusief lokale en federale handhavingsinstanties, over kinderen waarvan zij denken dat ze dat zijn (let op, zonder enige kennis van wat de werkelijke tekenen zijn) wees op weg naar extremisme."
Boyd's kritiek op CVE kan evengoed worden toegepast op het voorstel van Clinton om te beloven 'onze intelligentie te vergroten' onder het voorwendsel om toekomstige aanvallen te voorkomen. Het is notoir moeilijk om vast te stellen wie politiek geweld zal plegen. Het is ongrondwettig en onbetrouwbaar om te vertrouwen op indicatoren zoals politieke rede en veronderstelde denkpatronen.
Een betere aanpak omvat pogingen om het geweld in de hele samenleving tot een minimum te beperken, of dit nu is gebaseerd op politieke overtuigingen, vrouwenhaat, racisme of enige andere vorm van onderdrukking. Specifiek focussen op moslimjongeren, en het geweld dat een klein percentage al dan niet kan plegen, is zowel moreel weerzinwekkend als tactisch contraproductief. Evenzo is het een tragedie waar moslims over worden gesproken in het reguliere discours, vooral als 'de beste' mensen om bedreigingen te melden voordat ze gebeuren, alsof de islam weinig meer is dan een middel tegen terrorisme. Zelfs goedbedoelde pogingen om de islam te beschouwen als een religie van vrede, vallen vaak in een onverdraagzaam kader dat geweld van moslims accepteert als een unieke en existentiële bedreiging voor de Verenigde Staten.
Met haar meest recente opmerkingen heeft Clinton laten zien dat zij de mogelijkheden van intelligence en wetshandhaving onevenredig blijft richten op moslims, terwijl ze een nominaal inclusieve bredere boodschap aanbiedt. Dat is een fout, zowel moreel als tactisch.
Niemand, niet de FBI of de CIA of de NSA, heeft een kristallen bol waarmee ze kunnen kijken wie bepaalt wie politiek geweld zal plegen. Ook geen psychologen. "We lezen geen gedachten, en we weten dat niemand van ons de toekomst kan voorspellen", concludeert Boyd.
Captain America wist het. Hillary Clinton zou het ook moeten weten.
Waarom resoluties van het nieuwe jaar onmogelijk zijn om te houden, volgens de psychologie
Ongeveer de helft van ons doet elk jaar een nieuw jaarresolutie, en die gaat meestal over zaken als gewichtsverlies, meer bewegen, bezuinigingskosten verminderen en stoppen met roken. Helaas is het vrij waarschijnlijk dat de meesten van ons niet zullen vasthouden aan onze resoluties. Dus waarom gebeurt dit?
Met 'No Plan B' stemmen wereldleiders in met het terugdringen van broeikasgasemissies met 2 graden
Rond 19.30 uur De tijd van Parijs op zaterdag, namen de wereldleiders een 31 pagina's tellende overeenkomst aan waarin wordt opgeroepen dat elk land - zelfs de grote vervuilers zoals China en India - een reële bijdrage levert aan het beperken van de CO2-uitstoot. Het is niet alleen een wereldbesparende overeenkomst - de tijd voor die is gekomen en gegaan - maar het is meer van ...
Hillary Clinton dringt er bij Silicon Valley op aan zich bij het terrorisme-gevecht aan te sluiten
Hillary Clinton vertelde de verslaggevers maandag dat "we nauwer moeten samenwerken met Silicon Valley ... om terroristische propaganda en rekruteringsinspanningen online tegen te gaan."