Maak kennis met W-18, de Opioid '100 keer sterker' dan het medicijn dat Prince vermoordde

Terwijl de wereld om de dood van Prince rouwde in de handen van fentanyl, werd een psychoactieve drug die 100 keer sterker was, stilletjes ten noorden van de grens verbannen. Vorige week verbood het Canadese ministerie van Volksgezondheid de straatdrug W-18, een nog dodelijker mengsel waar maar weinig Amerikanen van hebben gehoord.

W-18 - ook bekend als "bonen" of "schaduwrijke jaren 80" - werd in de jaren tachtig ontwikkeld aan de Universiteit van Alberta als een morfineachtige pijnstiller. Het is nooit commercieel op de markt gebracht - legaal, het heeft geen therapeutisch gebruik - maar het is de afgelopen twee jaar recreatief gebruikt in Canada en Europa, waarbij gebruikers de euforische, pijnstillende en sederende effecten van de pil hebben opgejaagd. De gevaren die het met zich meebrengt, hebben Zweden al aangespoord om begin dit jaar een verbod uit te vaardigen. Tot dusverre is het niet op stateside verschenen, maar omdat het woord van zijn fentanyl-achtige high zich blijft verspreiden, is er weinig reden om te geloven dat het zijn weg over de grens niet zal vinden.

Politie luid alarm over gevaarlijke straatdrug W18 die is opgedoken in Metro Vancouver. BT Nieuwsbericht: 8 juni

- CityNews Vancouver (@CitytvNews) 8 juni 2016

Wanneer dit het geval is, zal het niet gemakkelijk zijn voor feds om te spotten. De Canadese politie heeft er zeker mee geworsteld: de paar monsters van de in beslag genomen W-18 masqueraded als legitieme voorgeschreven pillen zoals oxycodon en zelfs fentanyl. Drugsautoriteiten zijn ervan uitgegaan dat de georganiseerde misdaad die verantwoordelijk is voor het binnenhalen van fentanyl ook achterligt bij de invoer van W-18, waarvan wordt gedacht dat het in China in het land wordt vervaardigd. Sporen van het medicijn zijn ook gevonden in monsters van andere geneesmiddelen die op straat worden verkocht, zoals heroïne en cocaïne.

Het feit dat veel gebruikers niet weten dat ze W-18 gebruiken, maakt het des te dodelijker. Farmacologische experts zitten in een debat met de regering over de vraag of het medicijn echt 100 keer sterker is dan fentanyl - dat is het cijfer dat voortdurend wordt aangehaald door de federale autoriteiten - maar het lijdt geen twijfel dat het gevaarlijk sterk is: het grootste volksgezondheidsrisico dat het oplevert is overtuigende gebruikers dat hun opioïde tolerantie veel hoger is dan het in werkelijkheid is. Als ze een medicijn nemen waarvan ze denken dat het veel sterker is dan fentanyl, dat al wordt beschouwd als de meest krachtige pijnstiller die er is, kan dit ertoe leiden dat ze zelfs hogere doses andere opioïden nemen.

Zoals de dood van Prince treurig geïllustreerd, doden door overdoses van opioïden door de ademhalingssystemen van het lichaam te vertragen tot een ademloze kruip.

Zelfs doorgewinterde drugsgebruikers weten dat het een slecht idee is om met die dingen te rotzooien: op het drugsforum BlueLight.org zei een gebruiker die bekendstaat als Tripman: "Het is onmogelijk om deze stof veilig te gebruiken. Geen bingo. Je zou dood zijn. "In navolging van het sentiment kwam een ​​moderator, tricomb, naar binnen en zei:" Dit is het soort shit dat door de DEA gepland zou moeten worden. "Dat was in 2012.

De DEA moet nog bewegingen maken. Vanaf nu staat W-18 nog niet op de Amerikaanse lijst van geregistreerde stoffen, dus zal iedereen die betrapt wordt op het smokkelen van het medicijn niet in de gevangenis belanden. In het licht van de ongebreidelde opioïde verslavingscrisis die het land verwoest, zou het verstandig zijn als de DEA zich zou haasten.

Maar aan de andere kant, is er echt enige twijfel dat er een andere synthetische, goedkopere drug in de plaats zal komen? Health Canada heeft al een oogje op de neven van de W-18, AH-7921 en MT-45, en frustratie met de gekmakende frequentie van de ontwikkeling van synthetische drugs heeft ertoe geleid dat Britse feds aan het eind van de maand een algeheel algemeen verbod op "legal highs" gaven. Mei. W-18, hoe sterk ook, is verre van het bereiken van de bovengrens van medicijnpotentie. In feite geeft dit ons reden om aan te nemen dat de limiet misschien niet bestaat.