De serie 'Angel' was het beste werk van Joss Whedon

Als schrijver en regisseur staat Joss Whedon bekend om veel dingen: zijn snarky one-liners, zijn behendige hand met groepsdynamiek, zijn onvermogen om een ​​paar langer dan vijf minuten blij te maken. Zijn voorliefde voor het verpletteren van je dromen met schokkende sterfgevallen lang daarvoor Game of Thrones was zelfs een sprankeling in D.B. Weiss 'en David Benioff's ogen. En natuurlijk zijn beroemdste werken.

Buffy veranderde het hele medium. Behalve dat het een verdomd goede show was met onvergetelijke personages, presenteerde het een van de eerste schoppende heldinnen die nog vrouwelijk mocht zijn, een van de eerste homokusjes op tv, en het verhoogde de ante voor het bovennatuurlijke genre (en tv in het algemeen) met dergelijke schrijfacrobatiek als een stille episode of de aflevering die een bijpersonage volgt op een ringdiagram terwijl de actie buiten beeld gebeurt. De Wrekers veranderde toen Whedon in een huiselijke naam, en, voor beter of slechter, de weg geëffend voor het tijdperk van superheldensemble films.

Dit zou niet bestaan ​​als Whedon Hollywood en de rest van de wereld niet had laten zien dat het zou kunnen werken:

Maar of je een oude school bent Buffy fan, a Glimworm loyalist, of nieuw in de Whedon-trein dankzij De Wrekers of Hut in het bos, wanneer je iemand hoort praten over Joss Whedon, zegt niemand ooit: "Oh ja, de man die dat wel deed Engel! ”

Welnu, dat zouden ze wel moeten doen. De hele serie is op Netflix, en de zomer-tv is sowieso behoorlijk zwak, dus je zou erin moeten duiken. Hoewel het misschien niet voor het medium verandert, op de manier zoals Buffy was - en met de effecten in de vroege 2000s, kan het niet zo spetterend zijn als De Wrekers - Engel is de beste van Whedon Buffy.

Er gaat veel tegenin de poort. Als een spin-off wordt het gegarandeerd overschaduwd door zijn voorganger en als een spin-off over een man die weliswaar niet het meest interessante personage uit de originele show was - om nog maar te zwijgen van onze huidige vermoeidheid met broedende vampieren - het is gemakkelijk te begrijpen waarom jij zou zeggen: "Waarom zou ik een show over Angel willen bekijken?" Ik ben blij dat u het vroeg.

Je wilt het bekijken, omdat Angel een verrassend goede protagonist is.

In een Reddit AMA zei Joss Whedon dat Angel zijn moeilijkste personage was om te schrijven, omdat 'hoe je een fatsoenlijke, knappe, stoere held interessant kunt maken - moeilijk'.

Dat is hoe je hem interessant maakt: je laat hem communiceren met mensen die hem rotzooien. Als hij bij Buffy is, krijgt Angel niet veel te doen. Hij is veel meer overtuigend als een protagonist dan als de romantische leiding. Ik durf te zeggen dat hij sympathieker is dan Buffy, die aan het roosteren is. Zijn strijd om verlossing na een leven vol ernstige fucked-up wandaden maakt Engel een donkerdere, meer volwassen show. Voor niet- Buffy fans, Engel is vrij Batman in L.A., alleen zonder de stomme Bat-stem. Whedon komt weg met het hebben van een mogelijk te perfecte held, want elke keer dat Angel probeert een stereotiepe broedende vampier te zijn, laat de show hem niet toe. Hij is geen chatterbox, maar hij is omringd door genoeg grote persoonlijkheden dat het samenspel goed werkt. Als geheel, Engel doet voor de vroege volwassenheid wat Buffy deed voor je tienerjaren: het pakt de worstelingen op een boeiende manier aan, vaak met een slimme bovennatuurlijke draai.

Je wilt het zien op de cameo van Joss Whedon. Het is de beste die iemand ooit heeft gedaan.

Joss Whedon is geen Stan Lee of Hitchcock; hij heeft alleen maar toegegeven aan drie cameo's. Zijn cameo binnen Engel is de grootste aller tijden. Engel is niet bang om donker te worden, maar het is ook niet bang om licht en gek te zijn. In een bijzonder gedenkwaardige boog vallen Angel en zijn bende via een portaal in een wereld genaamd Pylea, waar Angel's groene vriend Lorne oorspronkelijk vandaan komt.Hieronder is Whedon de dansende man, en als je hier op geen enkele andere clip klikt, moet je op deze klikken. Het is absoluut van vitaal belang voor uw welzijn.

Je wilt het voor Wesley kijken. Wesley Wyndham-Pryce.

Wesley heeft een van de meest intrigerende en dramatische karakterbogen van iedereen op elke tv-show - niet alleen Whedon's. Als je al bekend bent met Buffy, je kent Wesley als de nebbische nerd die zich bij seizoen 3 bij de bende voegt. Engel speelt het lange spel, maar geeft hem de tijd om zich te ontwikkelen. In het begin gaat hij verder als preutse komische opluchting. Zie hem gewoon dansen en proberen met een dame te praten:

Het is echt, heel moeilijk om dat te geloven deze hij evolueert naar een steenkoud badass. En toch, hij doet het, en het is volkomen overtuigend. In de loop van vijf seizoenen verandert hij van goofy nerd naar gritty stoere vent. Andere shows hebben dramatische karaktertransformaties ondernomen, maar ze voelen zich vaak gehaast of geforceerd. Wesley verdient elke centimeter van zijn reis, en het is een meeslepende, gut-ponsen rit.

Je wilt het bekijken vanwege zijn geweldige karakterontwikkeling en boeiende dynamiek over de hele linie.

Whedon kan pulserende actie balanceren met rustige beats als geen ander. En als je het hebt gezien Buffy, je weet dat Cordelia niet bepaald sympathiek is. Een verwende narcistische prinses, ze begint de serie als een bullebak en eindigt deze als een bondgenoot die nog steeds boven zichzelf uitsteekt. Maar verder Engel, ze ondergaat een transformatie die bijna even dramatisch bevredigend is als die van Wesley. Dit is misschien een ketterij Buffy fans en Sarah Michelle Gellar zelf, maar Cordelia wordt een personage dat een betere, meer volwassen match is. Elke relatie op Engel heeft een grijs gebied. Er zijn geen easy outs, maar er zijn ook geen willekeurige dramatiek.

Je zou het moeten bekijken omdat het consistent blijft. Het maakt ook een comeback.

Engel is niet perfect. Het stroomt uit het circuit voor een handvol afleveringen in het vierde seizoen. Maar in tegenstelling tot andere shows die ontsporen, Engel kan terugvallen (als je Vincent Kartheiser op het scherm ziet, hoef je alleen maar snel vooruit te klikken en alles zal in orde zijn). Dit is grotendeels te danken aan consistentie. Wolfram en Hart, het advocatenkantoor dat letterlijk verbonden is met de hel, is sinds de eerste aflevering aanwezig. Door er het laatste seizoen de thuisbasis van te maken, Engel bereikt een volledige cirkel die veel shows niet kunnen beheren voor hun definitieve acties. Het brengt ook een ogenschijnlijk vergeten personage (Lindsay) terug dat mindere shows zouden hebben weggegooid (ahem, GoT en Gendry in zijn boot). Als gevolg daarvan bevat het vijfde seizoen enkele van de grappigste (Smile Time), meest verwoestende (Een gat in de wereld), en de meeste bewegende (Graag gedaan) afleveringen die Whedon op zijn Whedonest vertegenwoordigen.

Over de laatste act gesproken, je zou moeten kijken Engel vanwege de finale.

De eindes zijn belangrijk - kijk maar naar de subpar. Finales van Verloren of The Sopranos. Zelfs Buffy's finale, hoewel perfect passend, is niet geweldig (het doden van Anya als een 'bij-de-manier' nabeschouwing? Geeft het potentieel schermtijd? Proberen om onhandig een schoenlepel te maken Angel binnen en doen alsof Spike en Buffy geen ding is?). Als je in een show duikt, is het leuk om van tevoren te weten dat het je niet in de steek laat of uit elkaar valt. Engel culmineert in een van de meest bevredigende finales die er bestaan, met uitzondering van Six Feet Under.

Niet alle losse eindjes zijn opgelost. Niet iedereen maakt het. Maar het past beter in de toon van de show dan al het andere - beter dan een foutief happy end of een volledig nihilistisch einde.

Joss Whedon staat bekend om het creëren van dynamische personages en het rippen van je hart op manieren die grotendeels de plot dienen. Nergens is hij hier meer succesvol in dan Engel. Als je een bent Buffy fan die het nooit een kans heeft gegeven, of als je een nieuwkomer bent die denkt dat Batman in L.A. klinkt als een geweldige show, het is op Netflix en de zomer-tv heeft tot nu toe redelijk pissarme aanbiedingen geproduceerd. Dus duik erin.