Cannabisonderzoek Het tonen van schadelijke effecten op het geheugen is niet wat u denkt

Een nieuwe studie over marihuana krijgt aandacht in de pers, maar de krantenkoppen erover kunnen misleidend zijn omdat de studie eigenlijk niet over marihuana ging. Als dat gek klinkt, verdraag het ons en we zullen het uitleggen.

Het lijkt erop dat er elke week een nieuw onderzoek komt dat ons nieuwe inzichten geeft in het genezingspotentieel van cannabis, evenals nieuwe waarschuwingen over de potentiële negatieve bijwerkingen. Bijvoorbeeld, in mei 2017 toonden wetenschappers aan dat THC de effecten van veroudering in de hersenen van muizen leek te keren, en in oktober 2017 schetsten wetenschappers hoe langdurig gebruik van marihuana het risico op bepaalde psychische gezondheidsproblemen van mensen kan verhogen. Het is geweldig dat we meer leren over het medicijn dat door een op de acht volwassenen in de VS wordt gebruikt, maar niet alle informatie die daar is, is nuttig.

Meest recentelijk, de manier waarop media verkooppunten rapporteerden over een studie die op 10 juli in de Journal of Neurochemistry suggereerde dat het gebruik van marihuana aanzienlijke negatieve bijwerkingen heeft op de hersenen. De studie, door onderzoekers van de Lancaster University in het Verenigd Koninkrijk en de Universiteit van Lissabon in Portugal, leverde een aantal mooie sensationele koppen op: "Langdurig gebruik van cannabis of medicatie afgeleid van het medicijn schaadt het geheugen, concluderen onderzoekers," schrijft De dagelijkse mail; "Onderzoek: Cannabisgebruik op lange termijn kan leiden tot ernstige geheugenstoornissen," zegt StudyFinds; "Hoe cannabis en op cannabis gebaseerde medicijnen je hersenen schaden", luidt het persbericht van de Lancaster University.

Maar deze studie ging niet over marihuana. Het ging over een chemische stof genaamd "WIN 55,212-2." Deze chemische stof is een synthetische cannabinoïde, wat betekent dat het zich bindt aan dezelfde receptoren in de hersenen als de actieve stoffen Δ9-tetrahydrocannabinol (THC) en cannabidiol (CBD) van marihuana. Maar het is niet hetzelfde als marihuana, en het is niet afgeleid van marihuana.

"Het is heel structureel anders dan THC maar wordt gebruikt in onderzoek omdat het CB1-receptoren irriteert", Ryan Marino, M.D., een collega op het gebied van toxicologie aan de spoedafdeling van de Universiteit van Pittsburgh die niet bij het onderzoek betrokken was, vertelt omgekeerde.

Dus de koppen die suggereren dat deze studie gaat over de mogelijke schadelijke effecten van marihuana geven niet echt een goed beeld van waar de studie over gaat.

Om eerlijk te zijn, de studie toont een interessant effect, maar niet een die wordt veroorzaakt door marihuana. In de paper tonen de auteurs van het onderzoek aan dat zwaar, frequent gebruik van WIN 55,212-2 het herkenningsgeheugen bij muizen kan schaden, het type geheugen dat geassocieerd wordt met het herkennen van mensen, plaatsen en dingen die je eerder hebt gezien. Ze laten ook zien dat WIN 55,212-2 de functionele connectiviteit in de hersenen van muizen kan aantasten, wat betekent dat het ervoor kan zorgen dat verschillende hersengebieden niet effectief met elkaar kunnen communiceren. Maar nogmaals, aangezien de betreffende chemische stof geen THC of CBD was, moeten alle conclusies die we uit dit onderzoek trekken zorgvuldig worden afgewogen tegen het voorbehoud dat de studie deed niet marihuana betrekken.

En zelfs al werkt WIN 55,212-2 op de cannabinoïde type 1 (CB1) -receptor, er zijn aanwijzingen dat het anders werkt dan de cannabinoïden in marihuana. Een studie uit 2010 over muizen toont aan dat WIN 55,212-2 en THC verschillende effecten hebben op het gedrag van muizen in een doolhof. Het is ook een vrij andere chemische stof, een stof die sterker bindt aan CB1-receptoren dan THC.

Maar de toevallige lezer begrijpt dit verschil misschien niet als ze lezen De dagelijkse mail of het persbericht dat het onderzoek vergezelde.

"Dit werk biedt waardevol nieuw inzicht in de manier waarop blootstelling aan cannabinoïden op de lange termijn een negatieve invloed heeft op de hersenen", zegt Neil Dawson, een biomedisch onderzoeker aan de Universiteit van Lancaster en een van de auteurs op de krant. universitair persbericht. "Het begrijpen van deze mechanismen staat centraal bij het begrijpen hoe blootstelling aan cannabinoïden op de lange termijn het risico op het ontwikkelen van geestelijke gezondheidsproblemen en geheugenproblemen verhoogt."

En tot op zekere hoogte heeft hij gelijk, maar aangezien deze studie zich alleen richt op muizen die gedurende 30 dagen aan een synthetische cannabinoïde worden blootgesteld, is het echt moeilijk om deze grote conclusies te trekken, vooral omdat 'chronische' marihuana-rokers meestal meer dan 30 dagen roken.

"Ik weet niet hoe ik muisgegevens met WIN 55,212-2 per se moet extrapoleren naar mensen met THC, waarvoor ik zou waarschuwen, ook al lijkt dat persbericht gelijkwaardigheid te impliceren", zegt Marino.

Dit wil niet zeggen dat de studie moet worden weggegooid, omdat het een effect vertoont, een dat verder moet worden onderzocht. Maar het moet zeggen dat wanneer je over drugs in het nieuws leest, je altijd sceptisch moet zijn en altijd de originele studie moet lezen als je vragen hebt, omdat persberichten en nieuwsartikelen soms het grote geheel kunnen missen en grote, flitsende conclusies kunnen trekken. Wetenschap is tenslotte zelden sexy en enorm. Vaker, de resultaten van wetenschappelijke studies zijn incrementeel, klein en niet zo opzichtig. Maar elke gepubliceerde paper maakt deel uit van het proces, een stap op weg naar een dieper inzicht.

"Ik denk dat het een mogelijk effect laat zien (en ze doen geweldig werk om het mechanisme af te bakenen) - wat zou kunnen gebeuren bij mensen die THC gebruiken," zegt Marino. "Maar we kunnen niet concluderen dat hetzelfde gebeurt bij een andere soort met een andere chemische stof (of veel chemicaliën in het geval van cannabis)."