Voyager 2 Has Found Something Weird In Outer Space!
Na een reis van 41 jaar is NASA's ruimtevaartuig Voyager 2 officieel het tweede door mensen gemaakte object dat ons zonnestelsel verlaat. Onderzoekers hebben maandag aangekondigd dat Voyager 2 op 5 november de heliosfeer heeft doorbroken, de bubbel van geïoniseerde deeltjes die het zonnestelsel omhult. Deze spectaculaire uitkomst, de Voyager-projectwetenschappers onthuld tijdens de najaarsvergadering van de American Geophysical Union, werd nooit gegarandeerd toen het vaartuig in 1977 werd gelanceerd.
Voordat de tweeling Voyager 1 in 2012 de grenzen van ons zonnestelsel verliet, betekende het bereiken van zijn randen het betreden van onbekend terrein, zowel letterlijk als figuurlijk. Vanaf de publicatie van dit artikel was Voyager 2 ongeveer 11.154.587.203 mijlen van de aarde verwijderd.
"Toen Voyager werd gelanceerd, wisten we niet hoe groot de bel was, we wisten niet hoe lang het zou duren om daar te komen, en we wisten niet of het ruimtevaartuig lang genoeg kon duren om daar te komen," Ed Stone, Ph.D., aangekondigd op maandag. Stone, een Caltech-fysicus, is sinds 1972 werkzaam als Voyager-projectwetenschapper. Met deze nieuwste ontwikkeling liet zijn team de wereld een tweede reeks vitale gegevens zien over hoe de grens tussen het zonnestelsel en de rest van het universum eruit ziet.
Stone beschreef de dynamische krachten aan de grens van de heliosfeer die Voyager 2 ontmoette toen deze het zonnestelsel verliet en de interstellaire ruimte binnenging.
"Er zijn twee winden die op elkaar duwen: de zonnewind van binnenuit duwen uit, en de interstellaire wind duwt terug in evenwicht," legde hij uit. Zoals te zien is in de video hierboven, vanaf ongeveer 1:12, vormt de bubbel die Voyager 2 zojuist heeft verlaten een grens, waartegen de interstellaire wind vanaf de Melkweg duwt. Met behulp van zijn instrumenten aan boord gaf Voyager 2 wetenschappers op Aarde een duidelijk beeld van wanneer het de buurt van de zon verliet en de buitenste regionen van de interstellaire ruimte betrad.
Voyager project wetenschappers voorspelden dat, terwijl het ruimtevaartuig de heliopauze passeerde - de rand van de heliosfeer - ze een snelle stijging in interstellaire deeltjes en een overeenkomstige daling in zonnedeeltjes zouden zien. En zoals de instrumenten van Voyager 2 in de bovenstaande GIF werden gedetecteerd, was die hypothese duidelijk zichtbaar. Op 5 november, na een geleidelijke verandering in de dichtheden van de deeltjes, ontdekten de instrumenten van het handwerk een abrupte verschuiving in beide metingen, wat de onderzoekers deed besluiten dat dit het moment was waarop Voyager 2 het zonnestelsel verliet.
Stone merkte op dat deze metingen een beetje anders waren dan die van Voyager 1 toen deze de heliosfeer verlieten, maar dat deze discrepantie werd verwacht omdat de twee sondes op verschillende punten in de zonnecyclus en in verschillende gebieden van de heliosfeer waren verdwenen.
"Dat maakt dit interessant," zei hij. "We hebben nog steeds dingen te ontdekken in de nabijgelegen interstellaire ruimte terwijl de twee ruimtevaartuigen hun verkenning voortzetten."
En terwijl Voyager 2 een iets andere set stralingsgegevens terugstuurde dan die van Voyager 1, gebruikte het ook zijn plasma science experiment (PLS) om een volledig unieke dataset terug te sturen. Voyager 1's PLS werkte niet in 2012, waardoor de PLS-resultaten van Voyager 2 een essentieel onderdeel zijn van het invullen van die lacune in onze kennis. Dat maakt deze dataset de eerste in zijn soort, waardoor NASA-wetenschappers de stroom geladen deeltjes in de heliosfeer in kaart kunnen brengen.
Zoals de grafieken hierboven laten zien, daalden de niveaus van plasma, geladen deeltjes uitgestraald door de zon, abrupt toen Voyager 2 het zonnestelsel verliet. Samen met de rest van de gegevens helpen deze metingen wetenschappers om een beter idee te krijgen van hoe plasma door de heliosfeer stroomt.
Nu Voyager 2 het zonnestelsel heeft verlaten, zal het doorgaan met het verzenden van gegevens terug naar de aarde, zolang het de macht heeft om dit te doen. Maar op dit punt is alles wat het ons vertelt een geschenk, omdat wetenschappers nooit volledig wisten of ze zouden verwachten dat het zou reiken naar waar het nu is. Zolang Voyager 2 nog steeds gegevens verzendt, zal het ons meer en meer vertellen over de galactische kosmische stralen die door onze interstellaire omgeving glijden, mogelijk de weg banen voor toekomstige bemande missies naar andere sterrenstelsels - of ons op zijn minst helpen te begrijpen hoe snel de ruimte zal ons doden.
Farout: Pink Dwarf Planet is het verste object ooit gespot in het zonnestelsel
Een voortdurende zoektocht naar de geruime negende planeet, Planet X, is het opduiken van allerlei mysterieuze nieuwe buren aan de buitenranden van ons zonnestelsel. Onlangs liet een wetenschapper een roze bol verschijnen, Farout genaamd, wat officieel het meest zonnestelselobject is dat ooit is waargenomen.
Planet X: Nieuwe theorie suggereert dat een massieve schijf het buitenste zonnestelsel vormt
De paden van sommige trans-Neptuniaanse objecten zijn niet de gebruikelijke ronde of elliptische vorm. Een belangrijke verklaring is het bestaan van Planet Nine, een gigantisch object aan de rand van het zonnestelsel dat zijn aantrekkingskracht uitoefent op de kleinere lichamen. Een nieuwe theorie suggereert echter een minder dramatische verklaring.
Hoe iemand je kan missen en spijt krijgt dat je ooit je zijde hebt verlaten
Soms is het enige dat een persoon nodig heeft een herinnering aan wat hij heeft verloren. Als je leert hoe je iemand kunt missen, laat je hem precies zien hoe dat eruit ziet.