Deze 3 Science Metrics kunnen Radiohead beter categoriseren dan de genres van Spotify

Hoe komt bandmerch in grote winkelketens terecht? | Hoe Dan?! #3 | NPO 3FM

Hoe komt bandmerch in grote winkelketens terecht? | Hoe Dan?! #3 | NPO 3FM
Anonim

Muziekcritici doorzoeken Thesaurus.com regelmatig op zoek naar de beste bijvoeglijke naamwoorden om hun perfect beschrijvende melodieuze verhandelingen over de nieuwste werken van Drake, Radiohead of wie dan ook in te blazen. En luisteraars van alle wandelingen hebben zich sinds het begin van de muziek zelf schuldig gemaakt aan lui gekleurde kunstenaars in tal van sociaal geconstrueerde genres. Maar dat alles kan (en zou nu) uit het venster worden gegooid, omdat nieuw onderzoek suggereert dat, om muziek perfect af te stemmen op de persoonlijkheid van een luisteraar, alles wat je nodig hebt deze drie wetenschappelijke meetwaarden zijn.

In een onderzoek getiteld "The song is you: voorkeuren voor muzikale attribuutafmetingen weerspiegelen persoonlijkheid", gepubliceerd in Social Psychological and Personality Science, wetenschappers van McGill, Cambridge en Stanford leggen uit dat de psychologische effecten van muziek allemaal passen binnen de categorieën van opwinding, valentie en diepte.

"Genres worden hoofdzakelijk gedefinieerd door sociale elementen en de industrie, maar waar we naar toe willen is de feitelijke attributen in muziek waar mensen de voorkeur aan geven en waar ze een emotionele reactie op hebben," David Greenberg, een hoofdauteur van de studie- en muziekpsycholoog bij Cambridge University en City University of New York, vertelt omgekeerde.

In plaats van muziek op genre te classificeren, meet de studie: opwinding, de energie en intensiteit van de muziek; valentie, de emotionele toon van blij tot verdrietig; en diepte, de intellectuele verfijning van de muziek. Specifieke liedjes en artiesten kunnen ergens in het spectrum vallen, gemeten aan de hand van de drie kwaliteiten, of een nummer kan zo overweldigend beatgestuurd of emotioneel littekens zijn dat het netjes in één categorie past.

Dit suggereert dat een langzaam, introspectief gospellied van Chance The Rapper's aanstaande album even diepgang zou kunnen hebben als een track van Radiohead's. Een maanvormige pool. Dus een systeem van categorisering op basis van het onderzoek van Greenberg zou, verrassend maar terecht, het rap- en rockwerk in dezelfde prullenbak plaatsen.

Greenberg zegt dat het categoriseren van muziek met behulp van deze drie categorieën grote gevolgen kan hebben voor de industrie en het onderzoek. Muziektherapeuten kunnen hersteltijden voor patiënten versnellen en streaming-muziekservices zoals Spotify, Pandora, YouTube en Google Play Music kunnen allemaal profiteren van het analyseren van deze drie categorieën in hun eigen algoritmen voor voorspellende muziekontdekking.

Theoretisch zouden streaming-services gebruikers ertoe kunnen aanzetten een persoonlijkheidstest te doen en betere, meer emotioneel opvallende muziek te krijgen. Diensten zoals Apple Music en Google Play stellen nieuwe gebruikers al voor om een ​​reeks artiesten te selecteren om een ​​algoritme voor muzieksmaak beter te formuleren, dus waarom zou u niet een stap verder gaan?

Greenberg biedt al een uitgebreide openbare online test waarmee de iemands muziekpersoonlijkheid kan worden geïdentificeerd. Het is gebaseerd op een welbekend psychologisch model, het Five Factor Model, dat openheid meet voor ervaring, consciëntieusheid, extraversie, instemming en neuroticisme.

"Mensen die een hoge mate van openheid voor ervaring hadden, gaven de voorkeur aan … de diepte in muziek, dus ze keken naar kwaliteiten die verfijnder en complexer waren", zegt Greenberg. "Aan de andere kant gaven mensen die hoog op neuroticisme stonden meer de voorkeur aan muziek."

Het onderzoek toonde ook aan dat muziek die persoonlijker is voor de luisteraar een meer emotionele reactie oproept. Elke muziekluisteraar zou waarschijnlijk zelf met diezelfde theorie kunnen komen, maar het is goed om het onderzoek een back-up te laten maken. Het is net zoals Joni Mitchell zei in een interview in 2013 met de CBC: "De kunst is om naar die muziek te luisteren en je ziet me, je haalt er niets uit. Als je naar die muziek luistert en jezelf ziet, zal het je waarschijnlijk aan het huilen maken en zul je iets over jezelf leren en nu krijg je er iets van."