Brood minder, ga naar het bos

Een wandeling door het park is een welkome afwisseling van de sleur van het werk, vooral voor stedelingen. Gregory Bratman, een afgestudeerde student aan het Interdisciplinaire programma van Emmett in Environment and Resources aan de Stanford University, is het ermee eens dat het in de natuur ons gelukkiger maakt, maar hij wilde weten waarom. Is het indirect (d.w.z. weg van de stress van werk en stedelijk leven), of is er een neurologische verklaring voor onze vreugde?

In een nieuwe studie liet Bratman en zijn collega's vrijwilligers door twee verschillende omgevingen lopen. De onderzoekers stelden vast dat deelnemers die door de groene campus van Stanford wandelden 'meer oplettend en gelukkiger waren' dan degenen die een wandeling langs een snelweg maakten, volgens The New York Times.

Bratman peilde geluk op basis van iemands neiging om te broeden. Brooding, voor de studie, wordt gekarakteriseerd als "morbide herkauwers … waarin we niet kunnen stoppen met het kauwen over de manieren waarop dingen verkeerd zijn met onszelf en ons leven." Bratman matigde toen broedheid op basis van de bloedstroom naar het subgenuale prefrontale cortex van de hersenen: meer broedende, meer activiteit in de cortex. Zoals verwacht, hadden degenen die mochten genieten van een zonnige dag in Palo Alto minder activiteit in de cortex - minder broeden.

Bratman's studie is niet vlekkeloos. Er zijn nog steeds vragen over wat we moeten in de natuur doen om gelukkiger te zijn. We weten ook niet of het met name de natuur is die stress en piekeren vermindert, of gewoon "alles wat niet de stad is." Maar voor nu is het een belangrijke eerste stap naar eenvoudige oplossingen om stress te verminderen.