Zelfs een epidemioloog kon ons niet helpen Beat 'Pandemic: Legacy'

De plagen die de wereld bedreigen, zoals vertegenwoordigd in de bordspel Pandemie, zijn niet beangstigend om te aanschouwen. Lijken en menselijke angst hebben de vorm van onschadelijke kleine plastic blokjes. De gegoten beelden van gegoten matrijzen krijgen echter een sinistere sfeer: de kubussen vliegen van stad naar stad en nemen met een plotseling omgeslagen kaart de niet-geïnfecteerde metropolen over. Deze verspreiding is overtuigend genoeg, acht jaar na het debuut, Pandemic nog steeds een van de meest populaire co-op bordspellen in de buurt - zo populair dat een vervolg onvermijdelijk voelde. En dat vervolg, Pandemic: Legacy, is de gruizige weg gegaan. Rellen roeien steden en personages bezwijken voor psychologisch trauma.

Maar hoe goed bootst de nieuwe pandemie de pokken van onze planeet na, de vogel- en zwijnenvlucht van de wereld? Is het ziek? omgekeerde in samenwerking met Jasmine Abdelnabi, een biostatisticus die op professionele wijze real-world uitbraken opspoort om de blokjes af te weren. In een poging om de aarde te verdedigen, hebben we een nieuwe game gevonden die zijn vooronderstelling tot een logisch extreem punt neemt.

Per diagnose van Abdelnabi, hier is wat het spel goed krijgt:

samenspel

"Het toont de noodzaak van academici en de industrie om op elkaar te steunen", zegt Abdelnabi over het spel en de communicatie die het aanmoedigt. Maar, ze wijst erop, er zijn geen taalbarrières of financieringsproblemen (niet in de vanille-versie van het spel, hoe dan ook) binnen deze kartonnen context.

• Onder druk: Pandemie is geen gemakkelijke ravage over de hele wereld, vooral niet tijdens je eerste paar keer spelen. Je hand schreeuwt om delicaat beheer en snelle beslissingen - gebruik je een kaart om snel naar een stad aan de rand te gaan, of houd je die kaart in je greep als onderdeel van een broodnodige remedie? Evenzo zijn snelle maar slimme beslissingen de naam van het spel bij het terugdringen van uitbraken zoals de ziekte van Legionnaire, zegt Abdelnabi.

Maar niet alles is juist. Wat het spel tot een spel maakt, en geen perfecte epidemiologische simulatie, komt neer op:

• Uitbraak, opnieuw gedefinieerd: In Pandemic moet je uitbraken voorkomen - meer dan drie kubussen van een ziekte in een stad - ten koste van alles. En elke ziektekubus voelt daarom als iets dat veel verwoestender is dan een enkel geval. Epidemiologen in het echte leven maken zich zorgen lang voordat het zo erg wordt. "Een enkel geval van polio - omdat we zo dicht bij het uitroeien zijn - wordt als een uitbraak beschouwd."

• Zwakke biologie: Er is een soort van een enkel besmettelijk tarief voor alle ziekten van Pandemic: drie kubussen vormen een uitbraak die naar naburige steden schiet. In het echte leven is "de verspreiding van de ziekte sterk afhankelijk van het voertuig." Pandemie heeft een bacterie en een virus, zegt ze, wijzend naar afbeeldingen op het bord. Maar als het vector-gedragen of watergedragen is, verandert dat de snelheid van infectie.
• Onwaarschijnlijke logistiek: Enkele van de grootste tekortkomingen in het realisme van Pandemic komen van de harde realiteit van de internationale politiek. Gezien het feit dat je in Atlanta begint - en vermoedelijk ook in het Center for Disease Control - is de indruk dat je wereldreizigers bent, held Amerikanen. "De randen van porselein die een gezondheidsambtenaar door landlijnen laat gaan - alleen niet realistisch. Het CDC mag geen Europese staatsburgers interviewen zonder toestemming van de thuisstaat. "Dat wil niet zeggen dat samenwerking tussen landen niet gebeurt, zoals de Ebola-missie van Sierra Leone in de CDC aantoont. Maar de bottom line, zegt Abdelnabi, is dat artsen en gezondheidswerkers gasten zijn in buitenlandse landen.

Voor alle duidelijkheid, Abdelnabi is een grote fan van het thema. "Het is heel erg leuk om epidemiologisch epidemioloog te zijn, het is een droom", zegt ze. "En Pandemic heeft echt een goed werk gedaan door een ingewikkelde procedure leuk te maken."