Spins van gepensioneerde NFL-spelers tonen tegen-intuïtieve resultaten in nieuwe CTE-studie

Nieuwe onderzoeken naar gepensioneerde Buffalo Bills en Buffalo Sabres-spelers suggereren dat chronische traumatische encefalopathie misschien niet zo vaak voorkomt bij voetbal- en hockeyspelers als eerder werd vermoed, maar vanwege een aantal ernstige beperkingen in de gegevens en de financiering van de studies, zijn deze bevindingen mogelijk niet veel sterker dan anderen. In november 2017 lieten artsen die de 27-jarige voetballer Aaron Hernandez na zijn dood onderzochten, zien dat hij het slechtste geval van CTE had bij iemand die jong was. En in juli 2017 ontdekte hetzelfde team van artsen dat 110 van de 111 hersenen van overleden NFL-spelers tekenen van CTE vertoonden. Deze verhalen, gecombineerd met onderzoek van wetenschappers die een moleculaire link hebben gelegd tussen traumatisch hersenletsel en CTE, hebben CTE naar het publieke bewustzijn gedreven, maar nieuw onderzoek compliceert het beeld.

In een set van vier papers gepubliceerd 7 augustus in de Journal of Head Trauma Rehabilitation, een team van onderzoekers van de Universiteit van Buffalo ontdekte dat een kleine steekproef van 21 gepensioneerde professionele contact-sportatleten geen tekenen van vroeg optredende dementie vertoonde, en evenmin wezenlijk andere resultaten vertoonde in beeldvorming, cognitie, gedrag, of uitvoerende functie dan een groep van even oude atleten die geen contactsporten speelden. Deze bevinding is in tegenspraak met de publieke perceptie die de laatste paar jaar is gewekt door verschillende teams van onderzoekers die de hersenen en cognitieve functies van professionele atleten onderzoeken in risicovolle sporten zoals voetbal, boksen en hockey.

Maar het is geen definitief antwoord, slechts één extra dimensie van de foto.

In één paper, een case-control studie van 21 gepensioneerde profvoetballers en hockeyspelers, gebruikten onderzoekers een reeks tests om milde cognitieve stoornissen te identificeren. In vergelijking met een leeftijdsgroep van niet-contactatleten - fietsers en hardlopers - hadden de betreffende spelers slechter scores op de tests, maar hun resultaten waren niet significant hoger.

In een ander artikel onderzochten onderzoekers dezelfde groepen contact- en niet-contactatleten met MRI's. Ze vonden geen significante verschillen in structuur of functie tussen de twee groepen.

In een derde paper voerden onderzoekers verschillende tests uit om de twee groepen te onderzoeken op verschillen in executief functioneren, de cognitieve vaardigheden die samenhangen met het oplossen van problemen en het nemen van beslissingen. En nogmaals, ze vonden vergelijkbare prestatieniveaus tussen de twee groepen atleten.

Het vierde artikel vat de resultaten van de andere drie samen. "Geen van de gepensioneerde contact sport atleten gekwalificeerd als met vroege onsement dementie in overeenstemming met chronische traumatische encefalopathie," schrijven de auteurs van de studies. "Er waren geen opmerkelijke verschillen in beeldvorming, cognitie, gedrag of uitvoerende functie van contactloze sporters."

In vergelijking met andere, recente onderzoeken die de effecten van contactsporten op de langdurige gezondheid van de hersenen van spelers bestudeerden, deze nieuwste artikelen, die werden gefinancierd door de National Institutes of Health, de Ralph en Mary Wilson Foundation en de Robert Rich Family Foundation, lijken wild tegen te gaan wat je zou verwachten. De auteurs merken op dat hun resultaten kunnen dienen om de publieke perceptie te temperen dat CTE een onvermijdelijk onderdeel is van voetbal en hockey. Terwijl de studie van de Universiteit van Boston met CTE in 110 van de 111 spelers werd uitgevoerd op de gedoneerde hersenen van overleden spelers, waren dit mensen die hoogstwaarschijnlijk tijdens hun leven zorgwekkende symptomen vertoonden. De onderwerpen van het nieuwe onderzoek hebben echter wel enige bezorgdheid geuit over hun eigen mentale toestand, maar vertoonden geen duidelijke tekenen van verslechtering. Daarom merken de auteurs van de studie op dat deze steekproefpopulatie wellicht representatiever is voor de gemiddelde atleet.

Maar een steekproefomvang van 21 is heel klein. Het is zelfs zo klein dat het echt moeilijk is om enige echte conclusies te trekken over de bredere populatie van gepensioneerde professionele atleten, dus deze nieuwste resultaten moeten met een korrel zout worden genomen.

En gezien de mogelijke belangenconflicten die worden veroorzaakt door twee van de financieringsbronnen van het onderzoek - Ralph Wilson bezat de Buffalo Bills tot zijn dood in 2014, en Rich was ooit eigenaar van de Sabres - het is veel te vroeg om te zeggen dat deze studie het probleem oplost. Hoewel financieringsbronnen de resultaten van een onderzoek niet noodzakelijkerwijs ongeldig maken, doen ze vragen rijzen. Dus ja, deze resultaten voegen wel wat dimensies toe aan het beeld van CTE bij sporters, maar ze bieden nog lang niet het laatste woord.